Alle inzendingen over Overzien

krachtige zee die mij wel eens wil doen vergeten dat ik nooit die onstuimige waarheid van tij en ontij ooit zou kunnen breken hier kunnen wij niet bij dus morgen neem ik je mee naar een stille beek daar mijn lief laat ik je weten tussen eenden en waterlelies salamanderstaart en kroost vlak bij ons heel dichtbij dit kunnen we samen overzien…

mijn verrekijkers overzien de wereld wel zonder problemen…

En de bomen Die alles overzien En troostend toekijken - Zij die met of zonder blad Voor ieder die het zien wil Altijd dezelfde zijn.…

Het regent tranen, het oerwoud brand, en op het strand, ligt het teloorgegane. Het oerwoud brand, eeuwenoud, het moet verdwijnen, welvaart, vlakke lijnen verschijnen, voor meer en misverstand. En aan het strand, beuken de oliegolven, ’t land wordt bedolven, door de vooruitgang overmand. Het regent tranen, over het teloorgegane…

Strijk naast mij neer Waak over mij Draag mijn gedachten Laat me in stilte Overzien Hervinden Wat verloren is gegaan…

het pad bergop loonde niet de moeite was aan de top niet helder bovendien nu vraag je mij om puin te ruimen jij kunt het niet meer overzien…

Jouw zachte heuvels zijn niet te overzien vanuit mijn lievelingspositie Ik zou hier wel eeuwig willen vertoeven maar ik moet naar boven om je glimlach te zien.…

Want als je het niet kunt overzien Past doorzichtig misschien Of arglistig. Ik ga er niet om liegen, Want schijn kan bedriegen.…

Wisselende stemmingen wisselend gevoel wisselende gedachtengang een heel naar voorgevoel Soms kun je dat wel hebben Soms heb je dat gevoel Soms weet je niet wat je moet denken Een heel naar angstgevoel Je kunt het niet verklaren Je kunt het ook niet zien Je kunt het alleen voelen maar toch niet overzien...…

Er zal wel weer een dag gaan komen dat ik de zonneschijn zal zien en dat ik hem laat binnenkomen en alles weer kan overzien...…

Wat je niet allemaal bestaan hebt, onteigend omhelsd hebt, geweest bent, nu zit je op wacht aan je bed je bladert het boek door, bevingert de woorden wantrouwt je gereedschap, stofgoud cicaden het brood is verlegen, wil niet verstenen het horloge maalt meel en weet het nooit zeker diep in de tuin dooft het buitenste binnen altijd die vogels…

oogopslag De verste verte overzie ik niet wel trek ik naar een paar bomen bewust bij elkaar geplant zodat zij niet alleen staan die ene eenzame aan de zijkant doet mij meer dan ik dacht…

Mijn leven Overziende tot En met nu Zie ik dat Ik het niet Meer overzie…

Een gekroonde arend cirkelt boven de stad en het bos, haar standvastigheid ligt aan vleugels steeds vaker stilt zij haar honger dichter bij huis en zweeft niet verder met de wind mee rond het gebergte maakt dan een stille ommekeer naar wat wij in hogere sferen niet beheersen wendbaar toont zij haar veren.…

De oorzaken waren misschien Niet duidelijk te overzien Dat kwam door de omstandigheden. Ik kwam van linksboven naar beneden De ander kwam rechtdoor gereden.…

Mijn hart barst bijna, gelukkig niet fysiek want stel je voor dat het breekt, de troep is niet te overzien. Mijn hart barst van geluk, niks geen gewonnen prijs, mijn hart gloeit van geluk, gewoon omdat ik "ben".…

met niks dan goede moed probeer ik het berglandschap te overzien ik loop tussen struikelblokken jouw voetstappen tot de mooiste plek de laatste berg waar jij achterbleef en ik niet gaan kan…

Sneeuwval noch sneeuwdeken zal je voelen In een der tuinstoelen niet gaan zitten om het winterlandschap samen te overzien sneeuw, dat nog vlokt, valt Ik mis je alle seizoenen in winter vooral.…

alsof ik een sikkel in de hand draag één voor één de obstakels neermaai om mijn veld te overzien het wordt kaal maar klaarder nu nieuwe zaden komen aangewaaid en ze zoeken een stekje vaste grond onder mijn afgrondvoeten…

Immers, hij bestond uit alles, bij elkaar groter en meer dan hij kon overzien. Groter en meer dan hij kon overzien? Een geheim, wat hem een leven lang zou boeien.…

woorden zijn zo ontoereikend ze omvatten meest mijn voelen niet noch het trage duister dagen in mijn ogen duiden kunnen ze het niet wat mijn toekomst rustloos overzien mag al mijn zorgen niet behelzen noch bedoelen dat omspannen, het be-grijpen nee, dat doen ze niet…

Het is niet te overzien, maar het aantal ligt veel hoger dan wij denken. Toch kunnen we er voor die mensen zijn, ook al is het op enige afstand.…

wanneer ik sterf hoop ik niet te zwaar te zijn heel oud maar niet gebroken en dat de trap waarlangs men mij zal dragen toegankelijk is en niemand mij laat vallen en als dat zo zou zijn dat men dan de gevolgen kan overzien en dat de kosten van mijn begrafenis meevallen en er iemand is die om mij weent iemand die zal zeggen hoe…

Maar door overdenken en overzien en terug te keren naar het begin redden we het misschien en wandelen we de goede weg weer in.…

Ezel heeft het in de smiezen Als je vooruit wil zien Doe dat dan vanuit de hoogte Zodat je alles kunt overzien. Maar weer terug op deze aarde Komt het er wel op aan Dat er met die verkregen kennis Ook iets zinnigs wordt gedaan. Voor mensen met lange tenen. Er zijn veel ezels Met twee benen.…

Bewakers van de kathedralen Overzien het vlakke land Turend naar de horizon Spuwen water naar de vijand Zij bewaken oude stenen Tegen verval en vergetelheid Dromen soms over het verleden Herinneren zich hun klassieke aanwezigheid Bewakers van de kathedralen Vallen langzaam uit elkaar…

voor wie moedig is maar kwetsbaar mag zijn voor wie zich zwak voelt maar sterk is voor wie vliegen wil met gebroken vleugels ze genezen om hoger dan hoog te stijgen om alles te overzien om met diezelfde vleugels jezelf te omarmen je warm te houden als er kou is en je denkt dat je zwak bent maar sterker dan ooit…

Dan wordt de perfectionist pas weer een optimist als alles onder controle is Nee hij is niet ziek alleen een controlfreak wil alles precies overzien geen cijfer minder dan 10 Bij onzekerheid zie je dat hij lijdt hij is een regelaar bij 100% pas klaar Alleen moet hij nog heel veel leren: dood en liefde zijn niet te controleren…

Ik kan vanuit de hoogte alles overzien, toch loop ik over de aarde als een klein wezen. Het voelt of niemand zich van mij bewust is. Tussen de mensen voel ik me nog steeds alleen. Toch kan ik wel genieten van het leven en van iedereen.…

Ik kan de schade nog niet overzien van twee seizoenen niets te hebben uitgevoerd. Met verse boomschors schep ik nog wat orde. Haar inhalen hoeft niet meer. Tussen de troosteloos afgestorven herfstresten waren de bollen me voor.…