Alle inzendingen over Poëzy

En weer kwam daar een quasi ei voorbij gehuld in rode schijn van poëzy gelegd in 't dode bladerengetij de nachtuil braakt en draait haar nek opzij O zon, wie baant de weg voor jou en mij?…

Volzoete geest der poezy! keer in mijn doffe boezem weder! Beziel opnieuw de ziel in mij, en in mijn hand de zwanenveder! Met traagheid klopt mijn smachtend hart, wanneer gij 't opgeeft aan de smart van een ondichterlijke wereld!…

beuzelarijen op ten cc sterk water gezet doorstaan hier niet de toetssteen der guru's en heilige zegepralende redemeesters normaliter op de elitair vocaliserende volièrezangers en franse l de behangers na althans wat deze matineuze jongeheer betreft zolang duimelottina j ganzen geen roet in de dagelijkse portie poëzy…

Op eenmaal soms ontwaakt in mij, Wanneer ik 't minst verwachtte, Van schoonheid en van poëzy De wordende gedachte. Een onbepaalde en zoete lust Sluipt hart en aadren binnen, Als werd ik in de droom gekust Door een der Zanggodinnen.…

. --------------------------------------------------------- Vertalingen en navolgingen in poezy (1884)…

gaadlik slype myn wurden stadich utsocht fan wjerskanten beklaaid yn streekjes paadwiis yn de poëzy fan no skynend troch de poarte fan takomst te plak yn myn fersen meigeand sunder swetsen slomjend yn slompe fertoevje yn myn sjongsum fers it is ivich hâldber pjuk in foarkje mei soe ik sizze Vertaling: geschikt geslepen mijn…

Ljocht tusken beammen fan eartiids ferduste poëzy har yn it hear en fear yn e limoer fan ljocht bruts se iepen trochskinend yn e linen fan natûr fuotstapjend op e wyte wei sa sêft yn sjeandereach wher yn fûgels fleane ûnmerkber hast stil yn it tsjinljocht fan e joun vertaling Licht tussen bomen van vroeger verdrong poëzie…

------------------------------ uit: Poëzy 1827-1874…

-------------------------- uit: Poëzy (1882)…

hmmmja, sil sa wêze myn poëzy befettet leafde foar lijen úteinlik wol dat op stjerren ta – mar God – ik libje sa het ging niet over … ik ben de vrouw met de gele sjaal het rode waaihaar de zwarte beetle-cabriolet ik heb mijn hoed en zonnebril afgezet kijk hooghartig rond het is hier wat kaal een wesp verzuipt in mijn…

Ik leer niets meer, alleen wat bij en zet dat somtijds op een rij ik laat u daarin frank en vrij uw schip loopt nimmer averij indien u kiest voor poëzy in stede van het wemeltij van tokkies met hun tiktok ei de dwaze dijenkletserij gejank van pieter wispelweij tv geneuzel woordenbrij metoo geklaag weekblad opzij is jezusdroom reeds lang…

Voor mij, Ik wij’ Mijn Poëzy Geen dorre plichtbetoning: Haar lied Klinkt niet Op vreemd gebied; De Dichtluim kent geen Koning. Doch kon Een bron, Die eens begon, Steeds onuitputbaar springen, Hoe blij Zou zij Op ’t Feestgetij Van Eliane zingen! Dan ach!…

Zo is 't met my: De poëzy, Die eens mij heeft ontgloeid, Stierf als de roos, Die voor een poos Elks ogen hield geboeid. Mijn lente is dood; Mijn zomer vlood; Mijn sombere herfst is dààr! Mijn boezem hijgt, Mijn citer zwijgt, Met losgesprongen snaar.…

(OPDRACHT VAN DE BUNDEL ,POEZY’) Gunt gij 't, hoog vereerde Vader! dat een zoon U hulde bied' met de eerstling van een ader, die nog ruwe zangen schiet? Dat bij drie en twintig jaren, in uw weldaan doorgebracht, met de galmen van zijn snaren (ach! hoe min!) te erkennen tracht?…

. ----------------------------------------------------------------- uit: Verspreide en nagelaten poëzy 1828-1874 (1896)…

zijn voorbij, En ik heb die doorgewandeld aan de hand der Poëzy. Zij, getrouwe gezellinne, zij, meestresse van mijn hart, Was mij weelde bij de weelde, was mij toevlucht bij de smart. 'k Had een loopbaan ingeslagen, hobblig, distelvol, en naar; Zij vereffende mijn paden, strooide bloemen; dank zij haar!…

Toen gij uw best deed om mijn hart, Claes Hendrikszen, mijn schat! Toen was uw haar als git zo zwart, Uw voorhoofd spiegelglad; Gerimpeld is dat voorhoofd nu; Zo wit als sneeuw dat haar, En toch de Hemel zegene u, Claes Hendrikszen, beste vaêr! Wij klommen saam de heuvel op, Claes Hendrikszen, mijn schat! En hebben op zijn groene top Veel…

Laatst had ik eens een vent te gast; (Hij was mij juist wel niet tot last, Want ik had slechts mijn daaglijks eten.) Verbaasd! wat heeft de vent gevreten, Alsof hij in geen veertien daag Iets had gekregen in zijn maag. En toen hij naauw mij had verlaten Ging hij bij een der buren praten; En gaf daar nu wat dapper af, Op 't geen ik…

Wat geeft de Dichter roem? Wat leven aan zijn schriften? Wat voert zijn naam, zijn werk, naar 't late Nageslacht? Is 't schildren der Natuur? Is 't prikklen van de driften? Is 't trots gezwollen toon, waar hij die roem van wacht? Neen, 't is gevoeligheid: 't is diep en waar gevoelen, En dit der ziel ontstort in kracht van zuivre taal; Niet…

Je aforismen zijn van hoog niveau, ik zag zelfs een excellente Amsterdamse school...chapeau! En des te fraaier is de anti-poëzie in dit poëem al mis ik ten enen male assonantie en alliteratie. Ik vergeef je het ontbreken van binnenrijm en beeldspraak ik verheug me echter over je coupletten met clichés een gebroken vers kortom…

De bogaard vloeit over Van rood en van wit, Waar plaats was voor lover Nam bloesem bezit; En zwaarhoofden duchten, In weelde zo groot, 't Verstikken der vruchten Uit wit en uit rood! De jong'ling omzweven De vreugd en de min, Voor d'ernst van het leven Geen zweemsel van zin; En boetpreêkers schild'ren Het blakend geneugt, Als dreigde…

Schoon de dag nog marre Schittert door 't azuur Vast der avondstarre Rozenkwistend vuur: Hoe zij liefdes wassen, In 't ontwaakt gemoed, Ons door haar verrassen Laai aanschouwen doet! Treffend toch gelijken, Zusterlijk, ze elkaar In 't wedijv'rend prijken Met een glans zo klaar: Dat tot zegepralen Beider gloor volstond, 't Minnen…

Aanstaande verandering van Amsterdams wapen. De stad spreekt. I Vraagt iemand, waarom ik drie kruisen voere in 't schild? 'k Rep niet van 't koggeschip, dat ze eertijds placht te dragen, Noch breng de charters bij, die van Persijn gewagen. De aloudheid schuilt in mist, - 't waar' moeite en tijd verspild. 'k Geef reden van die…

II Vergeefs smeekte ik het af, - beklaaglijk tijdverlies! Van Vijfde Karels komst tot Tweede Willems hulde! 't Was of mijn rijkdom nooit zo nut ene uitgaaf duldde; 't Was of een boze geest in al de ontwerpen blies! 't Bleef uit, schoon 't Voorgeslacht in d' oude Doelen smulde; 't Bleef uit, schoon 't honderdmaal gediend werd…

Zeg het mij, herhaal het mij, Dat gij deel neemt zonder smarte In de toestand van mijn harte, In mijn dorre poëzy! Dat de lente van uw dagen Door de sombre majaarsvlagen Van de klachten, die ik stort, Niet geheeld ontluisterd wordt! O!…