Alle inzendingen over Schouten

Jacob Je kan je geld terugkrijgen Kreng, sodemieter op Krijg de pleuris, pies op Jij krijg ’n theaterverbod” Voluit: Tineke Schouten Uiteindelijk Tine Schouten Heel erg aan te raden, een goede keus!!…

gaan praten over stikstof, Pfas, voer en vervoering voor de buren, de burgers en de buitenlui wat haar grote kopzorgen baart die ‘Corona’ Schouten die mag ik wel omdat ik zie, die heeft pit, die is fit; haar wereldfundament van het leven is zij zelve en haar liefde: haar zoon!!…

Schouten vindt dat: de koeien eiwitarm voer moeten hebben, wat een mazzel dat ze alleen over de dieren gaat! Stel je voor dat het haar lukt ‘t erdoor te drukken, hoelang genieten we dan nog van kalveren?…

Irene Schouten stopt met wedstrijdschaatsen Ze voelt zich in haar vrijheden beperkt Omdat ze voor de topsport keihard werkt Ik kan mij in die denkwijze verplaatsen Door seks, drugs, rock&roll (en drank en dichten) Heb ik me nooit op topsport kunnen richten…

zelfs met een volledig uitgeblust en geamputeerd lichaam Hij had levendig verordonneerd dat er gelachen en gefeest moest blijven worden, na zijn verlijden Tineke schreef haar show 'De schouten schoenen aan' in 2 weken verbluffend snel en vindingrijk ze had vleugels gekregen!…

'De dichter is een koe', schreef Achterberg Zij graast, herkauwt, wat bundels melk doet vloeien Zij soms, als Hanlo, oote-boe gaat loeien! Wie luistert, snapt haar taal tot diep in ’t merg: Ik wil géén krachtvoer, gras slechts uit de wei Ter wille van de Pure Poëzij…

Vandaag heb ik voortreffelijk gegeten: Naast met saffraan gekruide kaviaar Stond er een bord met truffels voor mij klaar, We moeten -godzijdank- veel duurder eten. De krab en kreeft zijn hier niet aan te slepen, Of heb ik het misschien niet goed begrepen?…

Wie heden ten dage naast beschaafd Nederlands eens humoristisch in het plat Utrechts wil worden verwend, kan bij Tineke Schouten terecht, die nog dankbaar de oorsprong van haar successen kent.…

minister Schouten wordt wakker u gedraagt zich gelijk een aanstellerige stakker coronavrije nertsen zijn nu echt niet vrij alstublieft luister naar mij dagelijks zoeken deze stumpers in hun kooien de uitgang doodsbang voor u een complete afgang ChristenUnie medewerkenden steunen martelaren bidden iedere ochtend…

Een Schout ontbood een Boer voor 't hoge dorpgerecht, En sprak, wel, hondsvod! guit! hebt gij van mij gezegd Dat nooit een groter schurk, dan ik ben, is geboren? Wie, ik? hervat de Boer: dat klinkt mij vreemd in de oren. Neen Schoutlief!…

Geen schout had haar weerhouden onverketterd hier te zijn zo waar de waag gesproken had met goddelijk gezag Zo was de dag begonnen toen het volliep op het plein waar niemand nog verbaasd keek toen het vuur de hemel zag Het recht had zich bezonnen met de zoetste klare wijn terwijl een cerubijn gekweld nog maande in beklag Toch brandde…

Als een kind reisden we rond langs wilde bossen om te dwalen in de duimelotverhalen die verkleefden aan het hout Waar het stout ons niets kon schelen voor de takken die wij braken en de draken die wij staken met Sint Joris en de schout Nee - nog even zou de zon het zoete smelten ons besparen ook al jokten we de jaren voor ons uit - we…

Zo zondag dat de wind hier niet over de pier blaast noch in 't park de hond dolt is het mij te moede en zulke taal ook drukt mij uit als tube's laatste, allerlaatste... Op straat stappen of ze mij halen: geen jeugd, geen jacht, komt u maar mee! maar nee, is het roerloze extase: een stille gang, tikken zeg niks! Hier rust lawaai van woede…

Met lichtgevulde hersens in de tuin, in het verschiet weiden de zenuwen en op kniehoogte snuffelt God wat in een bries van oud behagen. O, tijd van lauwe kranten en gesprekken, het leven klotst stompzinnig uit mij voort! ----------------------------- uit: 'Bij bewustzijn', 1996.…

Ik zou liever een kwaliteitsziel hebben die ik niet kende; niet dit inruilding uit mensen die ik maar bekeken heb, dat het alleen doet als ik ernaar kijk. Mijn ziel zou ouderwets onzichtbaar zijn en in mij zitten. Alles wat ik zweeg en riep zou er duurzaam vervuld van zijn. Ik zou er niet aan denken haar te wensen. Zo'n ziel die je nog…

Ik was het middelpunt en kwam uitstekend over. Vrienden roemden mijn geslaagde hoofd-hart-combinatie, vrouwen begrepen aan de onhandige wijze waarop ik hun bloemen in een vaas deed dat ik hun man was, er was meeslepende muziek en gespreksstof. Toen slopen onverwacht mijn ouders langzaam binnen. Onwennig zagen ze die onbekende mensen van tegenwoordig…

Het grote woord houdt hier niet van, schudt zenuwachtig, zwijgt pijnlijk, staart wat voor zich uit, Say Cheese, vogeltje! Mis. Te bewogen. Nog maar eens. Een ander licht. Verstandhouding, samen veel praten. Beter zo? Over jeugd en wat het is, alles ook wel eens op een bed? Stil blijven staan! Een bedrand dan. Misschien het holst van een theater…

De huisraad van lang toegeknikte bovenburen, bekend van horen schuiven, wordt vandaag verbolgen op straat geduveld. De locale dichter staat onuitgeslapen voor het raam. Hij ziet er af en aan gemeubileerd trottoir en gaapt. Komt net het bed spiralend langs, daalt op een suffe stoel die met gekrulde tenen zwijgt. Wie haalt de koekoek? En uit de…

Als leven gezien mag worden Als een sterke boom Tegen hevige stormen bestand Zul je ooit kunnen denken Dat deze eens niet meer Tegen deze hevigheid opgewassen is Dat deze op een tijd al zijn krachten Flexibiliteit moet overgeven Aan de heerszucht van het weer Mensen kijken in een opwelling Wel eens naar een boom Zien de schoonheid ervan…

Wat is het toch een vreemd verschijnsel. Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden. We waren opgewonden toen het werkte ondanks de onbetrouwbare beschrijving. Het nieuwe gaat er inderdaad niet af zolang het eigenlijk nog steeds niet kan. ------------------------------------------------ uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…

Over mijn autenticiteit gesproken, belangstelling was er vandaag niet voor en zelf lag ik half grieperig in bed. Slechts één keer werd ik naar de deur geroepen om aan auto-da-fe's mede te werken, Getuigen van Jehova aan te steken. Nietig gestemd bleef ik in kamerjas urbi et orbi maar het raam uit staren zonder veel wijzer van mezelf te worden…

Natuur. Mij best. Parende robben. Mos. De muizenval. Sla. Een ijskast ontdooien. Telefoonrekening. Het parlement. Belachelijke modieuze jurken. Als u maar weet dat ik er ook aan doe, hoe dronken ook. Wie ligt daar op z'n kant? Een auto winnen om langs berg en dal... Bloemlezingen, toeristen, komma's, punten. Te veel om... nou ja, geweldig…

Ik prevelde zonder geluk op straat maar wat. Niemand nam er notie van. Zwijgend hield ik mij op in een portiek. Heel waardevol dat alles overgaat. Trams dreunden langs. Ergens schreeuwde een man. Uit een luidspreker schalde dansmuziek. Waarvan ontdaan en zorgen om welk lot? Conclusie noch ontraadseling. En hopen doen we toch zeer vergeefs…

De avond dat we in elkaar werden gezet zonder te weten hoe het moest, voorzichtig wat onderdelen uitgepakt en wat niet paste weggelegd voor straks, dat het zo telkens ging, iets dat steeds weer langzaam bij elkaar gehouden raakte. Zo zo. Maar er zaten grijpgrage ledematen bij, die het op eigen houtje konden. Het nóg volmaakter prutsen. En…

Lang geleden, maar wel na de oorlog - Want die ken ik slechts van horen zeuren -, Die tijd die heette toen het heden nog, Kon het navolgende octaaf gebeuren: 'De huizen klappertandden met hun deuren, In elke hoek zat een ontstellende Moloch Jongens van mijn leeftijd te verscheuren En aan mijn bed waakte een krom gedrocht. Sliep ik bij toeval…

De scepsis langzaam weggestorven en het laatste voorbehoud met de spotvogels vertrokken naar het heidense Zuiden wordt het tijd om te gaan sneeuwen, eerst langzaam, daarna dichter, tot alles blanco is en onverlicht, je reinste Middeleeuwen. Mooi zo, dan nu maar eens een zwerver aan laten kloppen. Volluk! Hongur! Het licht in de boerderij…

Is thuis mijn kamer Waar ik speel Is thuis mijn school Waar ik leer Is thuis mijn bed Waar ik slaap Is thuis mijn klas Waar ik lach Is thuis de trein Waar ik lees Is thuis de straat Waar ik loop Is thuis de reis Waar ik zie Is thuis de plek Waar ik woon Heel misschien is thuis wel hier Precies waar ik nu sta…

Niet waar ik woon en met wat aan de muur maar toch toegankelijk: wat brommerig hoor ik en met de actuele grijzen der jaren negentig - het is per slot geen sanatorium, er mag ook best het nodige gesodemieter in. Voor akoestiek moet je bij mij niet zijn, ook niet voor schreefloos, als het aan mij ligt. Het mag natuurlijk nooit commercieel worden…

sluit je ogen, slaap maar zacht op weg naar dromenland vanavond wil ik bij je zijn dus geef me snel je hand ik neem je mee in de nacht naar een plek waar alles mag daar blijven wij dan met z'n 2 tot de volgende dag samen vliegen over land en lopen over zee samen zwemmen hand in hand lief ga je met me mee? dan zullen we samen…

een arm om mijn middel een hoofd op mijn borst warm en koud van binnen zoals bij de eerste vorst een kus die me laat vliegen langs de sterren en de maan om op de felste ster samen stil te staan een kroel die me laat smelten als sneeuw voor de zon zo in jouw armen liggen tot de morgen komt op de wolken dansen het maakt me niet meer…