Alle inzendingen over Slijmen

Ai, ai, ai wat ben ik traag, lang niet zeker dat ik slaag. Ik geraak haast niet vooruit en toch zou ik zo zielsgraag er nog aankomen vandaag. 't Is niet dat ik altijd klaag maar daar bij de beukenhaag is er een feestje bij de buren en het is nog zeer de vraag of 'k er geraken zal vandaag. Ik ben op weg van kwart voor zeven, nu nog effe…

Ilse de Lange schenkt met haar glimlachmond slijm in mijn dorre hart...…

ik wil niet dichten ik wil niet rijmen ik wil niet zwichten ik wil niet slijmen ik wil niet deugen ja, dat wil ik…

O, lezer, u bent ronduit geniaal ! Uw smaak is hoogontwikkeld en esthetisch, uw lezenslust verdient de term poëtisch, kortom, u heeft een groots gevoel voor taal. U dient nu (in het nieuwsfeit fraai te zien) dit vers wél te belonen met een tien....…

Een sinterklaasdichter te Vlijmen Liep laatst met de Kerstman te slijmen En wat men ook vindt Van Kerstman of Sint Ik kan dat niet met elkaar rijmen…

Een sinterklaasdichter te Vlijmen Liep laatst met zo’n kerstman te slijmen En wat u ook vindt Van kerstman of sint Ik kan dat niet met elkaar rijmen…

Er was eens een dichter uit Vlijmen die zat bij een poeet te slijmen zeg, wat ben jij goed precies zo het moet zoiets valt bij mij niet te rijmen.…

Ik ben blij ik ben opgelucht de CT Scan heeft uitgewezen geen onderliggend lijden nog wel wat vastzittende slijmen Die gaan we ophoesten dat gaan we stomend bedwingen met zingen, zingen en zingen en met spreken en goed ademen adem in, adem uit, slijmen d'r uit En veel drinken: water, water, water met luchtwegenkruiden met longkruiden…

Mijn wegwerpmondkapje is volgeraakt Met speeksel, slijm en restjes van het eten. Zorgvuldig moet ie worden weggesmeten, Maar ja, ik heb de oorlog meegemaakt. En kapitaalvernietiging is stom, Zorgvuldig keer ik hem nog maar eens om.…

Een naaktslak die onlangs in Vlijmen Zo graag zijn relatie wou lijmen Sprak: o liefste slak En gaf haar een smak Maar zij vond dat hij zat te slijmen…

ik moet wel een gedicht is hier verplicht op gedichten.nl ook nog even rijmen om te slijmen en op het laatst te worden geplaatst het is weer nacht heb ik zomaar het is werkelijk waar een gedicht gedacht…

vandaag plak ik al het loof weer aan verlaten takken ik hoor ze kraken, ben niet doof ze zijn te stijf om ze op te pakken de lijm is het slijm uit mijn mond immers dat heeft zijn dienst bewezen te samen met mijn charme als lont zal het bos in wondervolle glorie herrijzen de stramme stammen zeggen dank voor mijn geste maar de bekommernis…

slijmen iets of wat zit wel verpakt in mij maar ik ben er zelf bij en weet en sta toe dan te mogen incasseren ok, ik ben vooral een romantische slijmerd een, de slijmerd die vooral weet te lijmen!…

Er was laatst een slak in Vlijmen Die graag zijn relatie wou lijmen Hij sprak: O liefste schat, Je bent de slak van mijn hart Maar zij vond dat hij zat te slijmen…

Nog groene veldslak wilde dichter zijn Bevlogen broedde hij op vloeiend rijm Met schrijfgerei bestaand uit louter slijm Besloeg zijn levenswerk slechts één kwatrijn…

de zee is wit de zee is rood likt en liefkoost duinen en gedachten witte vloed golft over me heen schuim op de lippen andersgeaard slijm uit het slijk van haar bekken ik begeef…

hij schuilt in een spleet door bot noch wervel gehinderd een mantel van slijm met acht armen omkleed zuigt zich vol en perst zich leeg met een rasptong breekt hij de scharen van de kreeft…

De hysterie der lege woorden het woordenloos gebaren slaan nietszeggend door het leven gaan een nutteloos bestaan de huig klakt als een lege drum het slijm verstikt de roggeling geschreven is geschiedenis met deze mensen was het mis…

Ik kom nog even een eindje meelopen, zei de meeloper en ik wilde dan maar meteen van de gelegenheid gebruik maken, -als volleerd gelegenheidsgebruiker zijnde- om te beamen wat U zo-even ook al beaamde Zo fraai als U het heeft verwoord: alsof het Uw onschuld is, die is vermoord en het klonk ook zo oprecht, dat, wat U zo-even hebt gezegd…

op het hete middaguur zoeken zij de schaduw en smelten sissend in hun eigen slijm dan later het uur waarop de maan gebaard wordt maar nog niet ademt en niet huilt. toch helpen schallende cymbalen. ----------------------------------- Uit: Gedichten 68, 1968.…

letterlijnen lopen lijk addergedachten langs sompige moddergrachten voddenmarkten leeg van vette slijmen weg ! wat ik zeg : uit mijn brein ! kruip kronkelend kruiswaarts krijgsgevangen gemaakt naar de schedelplaats die druipt van triomfantelijk bloed vrij ! wat hij zei : slangenbroed !…

naaktslakken zijn zo akelig naakt ze schuifelen slijmerige sliertjes het zijn onsmakelijke diertjes naaktslakken zijn zo akelig naakt behalve Karel en zijn ronde Kee voor hen geen slijm en geen bravoure  zij leven enkel voor l' amour  en neuzen naakt de liefde mee…

een spoor van slijm en glinsterende belletjes gevuld met regenboog. ik volg zijn patroon van gaatjes in blaadjes en voel me week; zo'n tedere schade aangericht door duimgroot naakt.…

Een zurig dek van bladeren, dat bijtend tegen armen rust en met slijm en schimmel mijn wangen streelt tot ieders ongenoegen. Kreukels in mijn dekens. Zweetplekken precies daar waar ooit een vrouwenlichaam heeft gelegen.…

Morgen worden wij ondergedompeld in teelaardelijke stoombaden die de magmadelijke wormen doen krullen Miljoenpotig zweet breekt uit de poriën Wakker worden wij verzwolgen door de coulante wildernis van de aftakeling Zuur en zwak en lammetjesmak verdrinken wij in het slijm sterrengeestdriftig in het nest van incest…

in mijn leven heb ik menige drol gepleegd geplast hele beken tranen slijm en zweet en bloed geplengd om van het braken en het speeksel niet te spreken het opus voorwaar geen meesterwerk maar toch het vage spoor van mijn bestaan een oeuvre van secreten ik heb mijn best gedaan gerust is mijn geweten…

In de tijd van de boerderij met beppe aan het raam omringd door groen, kei en wei het jongleren met tast en mimiek rituelen van een warm Kat'lyk daar ontwaarde zij mijn parelig slijm, mijn drebbe mondelinge, ritmische vermaken gelukzalige ledigheid hoor 't jong eens kwaken.…

Tussen wrat en slijm gewroet.…

Zijn ogen, bleke slakkehuizen bedekt met slijm, vermoeden de rode spiegel van de horizon. Achter hem huilt de wind droge tranen en in lemen hutten kermen ongeboren kleinkinderen.…

Aarde en slijm, nagels door de posten. Onteer zijn ontwerp. De spade steekt dieper naargelang zijn kunde verkiest. Al ben je buikziek, je navel is in al. Zijn toon ook zo vaderlijk aangeblazen. Granaatappelen sieren de tuin, een bord van tufsteen. Je gaat maar ga je dan.…