Alle inzendingen over Storm Voorzichtigheid

Ciara De zee ademt, de storm is op het ogenblik sterk aan het toenemen. Hoge golven, daar komt de zee niet onderuit. De eerste storm met de naam Ciara wordt een feit. Het wordt hevig en er worden voorzieningen getroffen. Storm, voorzichtigheid is geboden.…

haar targets niet een hand reikt – bereikt het verlangde niet Dit is hoe een storm ontstaat ------------------------------------------------- uit: 'Dit is hoe een storm ontstaat', 2013.…

Ik was ooit eens iets vergeten, Maar, ik kon er niet opkomen, wat. Ik had het moeten weten, Maar, ik kon maar niet bedenken, wat. Het was iets met liefde, Maar, ik was vergeten, wat. Ze maakte het uit, En ik wist, wat ik vergeten, had.…

Bemin en verwonder, Beleef en geniet, van al dat prijkt, Van al dat leeft, Van de zin en de onzin, van heel het leven Ontwaar en bewonder, Ervaar en beziet, Al dat verrijkt, Al dat ons geeft, En beleef de beleving, van heel het leven…

Begrijper van al mijn leed, Trooster van al mijn zeer, Toeschouwer van al mijn dwaasheden, Vaste vriend in mijn gezelschap, Luisteraar van mijn gebeden, Miauw toch nog eens een keer, Zoals je ooit zo vrolijk deed.…

als door een stormwind gedragen valt de regen in vurige vlammen op mij neer het giert het gutst het schreeuwt en gilt en elke nieuwe dag doet het zeer steeds dichter bij de afgrond golven hoger dan welke zee mijn voeten zijn te zwaar om te lopen door dit veld van klei voorzichtig hou ik me aan het leven vast zodat ik niet weer…

en als we thuiskomen gaan we met kloppend hart elkaar vinden omdat we er op allerlei manieren zijn we reizen naar elkaar tasten met voorzichtige voelsprieten naar de stilte voor de storm als we thuiskomen…

brekend lieten zij hun blikken langs de mensen gaan de warmte en het lange staan heeft hen zeker geen goed gedaan waar samen nog ondersteunde bleef stabiliteit de enige factor waar ieder op leunde toch ademden allen hoop en wisten in vol vertrouwen verder te gaan nog niet vandaag maar wel in samen als…

Zacht, je lach je rug is zacht je schouder even aangeraakt mijn voeten raken hard hout aan ik pas niet in je bed mijn arm om jouw zachte middel jouw zachte hoofd onder mijn kin zeg maar niks en doe maar niets probeer zo zacht te blijven, lig en ik zal je voorzichtig bewaren…

voorzichtig heb ik de gevangen vogel uit de strik verlost ik laat hem vliegen hij geeft mij vleugels ------------------------------------- uit: 'Warmte vergt jaren groei', 2005.…

Ze liepen voorzichtig, en lieten het landschap binnenkomen, ze merkten dat hun tred bewonderd werd. Heel voorzichtig gingen ze door de deuren, langs het lusteloze strand, bezichtigden de bomen, ze dachten dat de struiken ontvlambaar waren en de hemel onder handbereik. Zie, ze houden zich voorzichtig vast.…

Voorzichtig en stil vind ik mezelf terug. De tijd was zwartgallig, alles rondom windstil. Stoppen met de hunker naar hartswarmte, boeken sluiten, de woorden zijn zoek. Dat vertel ik mezelf! Mijn hart zet ik nu maar wijd open, het verhaal... Mijn verhaal is nog niet compleet! Dus leef ik verder.... Voorzichtig en stil.…

In een kleine en smalle herinnering, haal ik me voorzichtig voor ogen hoe jij eruit zag wie jij was en de persoon die je voor me bent, met jouw stralende glimlach voor me, in gedachte en beeld ben ik God dan dankbaar voor de tijd waarin ik jou heb gekend.…

zo’n eerste dag op mijn terras een voorzichtig zonnetje aan het proefdraaien net als ik ik hoor gekreun gesteun het ontwaken van natuur alles heel voorzichtig op zoek naar hoe het ook alweer was het is maar even van korte duur en alles loopt weer zoals gebruikelijk in de pas alles zo teder zo voorzichtig overdenk ik terwijl ik loom…

Een heel klein beetje lente komt langzaam aangetreden, met storm en regen, hagel en soms nog even sneeuw, maar onweerstaanbaar breekt door- heen de zwarte aarde het jonge groen dat heel voorzichtig alles groet,...ons ook opnieuw heel blij doet leven.…

De brullende storm rukt jou los en toch blijf je schrijf je verscheur je voorzichtig de leegte met zachte handen. Zoveel meer zie je zwijg je zing je onhoorbaar over knagende pijn verdriet dat geen naam verdragen kan.…

Mijn schrijvershut vliegt bijna in de lucht Gelukkig hebben we wat zakken zand Nog van het Halloweenfeest bij de hand Staak je geraas, ik vloek en slaak een zucht Kieran, afgrijselijke najaarsstorm De puinhoop in mijn She Shed is enorm…

Storm siddert op de plassen windvlagen draaien een loer en de schoongewassen hemel kleurt voorzichtig parelmoer Woedende wolken kolken de hagel ratelt neer het huivert in mijn oksels dit is echt hondenweer Dan weerkaatst de zon weer schel de natte straat klimaatverandering en een wereld die ondergaat Zonder remmingen giet het weer…

Met mijn ogen dicht zie ik Heel helder voor me wat voor Vandaag het belangrijkste was: De storm te doorstaan die Allerwege aangekondigd was - De boomstam die kranig groeide Uit mijn gepijnigde ziel niet Ten prooi te laten vallen Aan de nukken van het weer, Het rukken van de wind…

Een waar golfslagbad in de singel, voor ons huis, witte koppen, ze horen er niet thuis Normaal zie je die geweldige golven op groot water maar nu hier, verstomd het gesnater! Het gebulder van de wind, is wat ik nog het impossantste vind toch vreemd dat geloei dat lawaai van de gewoonlijk vriendelijke wind. Code rood, van alles vliegt er voorbij…

Is het een geheim, dat ik er misschien een heb – en het dus niet weet?…

Als geluk niet als glas zo breekbaar was maar hard als steen, zou je dan alleen al voorzichtig zijn? uit angst voor de pijn als het je raakt...…

Ik had je lief in duizend woorden Al vertel ik je die niet Ik moest ze allemaal inslikken Ik lust geen liefde meer Ik verdrink in mijn verdriet Scheiden is een beetje doodgaan Verteerd van angst Verziekt van pijn Weer handelend onder eigen naam Weer alleen durven te zijn Ik had je lief met duizend woorden Duizend maal diep in de grond Waar…

Voorzichtigheid blijft geboden!…

Moedig van de drank en voorzichtig na de roes -- valt het leger aan.…

Hij zei nog, “voorzichtig jongen”! Zij riep nog, “pas nu op! Vuurwerk is onbetrouwbaar en het kost je nog eens de kop” Maar het puberbrein, weten wij, is niet ontvankelijk voor ouderlijke raad. En nu, ja helaas, rouwt men in de hele straat.…

driekwart wachten op een afstand en daarna de pijltjes zoeken rennen, stormen en maar vloeken waar vind ik nu die kamerplant. een half uurtje heb je maar de tijd om dan terug op straat te staan iets vergeten, iets ontgaan... is herbeginnen met die strijd.…

Stormen die razen woeste wind geselt de stad boom in het water.…

Loes heeft het uitgemaakt met Hans nu heeft Theo weer bij Loes een kans Hans loerde al een tijd op Sonja maar die liep Theo achterna. Oude harten gaan weer tekeer en de mijne doet steeds meer zeer Marijke gaat nooit weg bij Ger hopeloos wacht ik op een vallende ster.…

Zestien beeldjes van hetzelfde formaat waarvan er twee mij hebben geraakt. Op één ervan een uitgehongerde Afrikaan direct ernaast een lustobject met een banaan. Twee werelden ver uit elkaar: De één gaat dood, de ander komt klaar. Om toch hier niet te lang bij stil te staan wil ik nog twee beeldjes verder gaan: Een dirigent zwaait met zijn stokje…