Alle inzendingen over Stuntelig

Er was laatst een stuntman in Hagen Die wat graag een meisje zou vragen Hij dacht: 't is geen stunt Te doen wat je kunt Maar dit durf ik echt niet te wagen…

in kleine auto's kan te weinig beenruimte ongemak geven de kruiskoppeling erin wordt een stuntelig gevrij…

De ochtendzon heeft gewekt de vijver in de weide, gelegen aan de bosrand. Het leven in het water hervat vol ijver zijn dagelijks doen onder het oppervlak, beschenen door zachtrossige gloed. Levendige stekelbaarzen schieten verwoed van plant naar plant. Trage zeelten glijden bedachtzaam door het slijk van de bodem. De grote treurwilg buigt zich…

Gedachten tikken tegen je voorhoofdsbeen als het kuikentje, dat zijn ei verlaat. Eigen wil vliegt zwellend op, maar vergaat onder streng gezag, zakt hulpeloos ineen... Bezwaard ligt de pen naast frommels, scheldt gemeen: "Het gestriemde blad vol slaafse woorden haat jouw ijdel streven. Weet een zuigeling raad met kunstminnende taal? Verlang…

ik beweeg mij nog in de ampele uren van dit oude jaar raak het nieuwe aan schrik van de draad waar nog een spanning wijst op verlichting die wij zo nodig hebben liefde en omarming woorden die bemoedigen mensen in hun doen en laten bestaan zoals zij zijn, ik kus de lucht het voelt al frisgroen staar stuntelig naar jou…

een hele plukse dame uit heer hugo's waard sprak de schoone kunsten niet interessant te zwaar waar om niet goed van te worden geef mij maar kunstel precies als borstel mijn borsten zijn zo opgeknapt sinds ik borstel en niet plukkel het gaat nu goed met haar zo ziet men maar liever lekker kunstelen dan amechtig stuntelen met geprangd…

lopend door de stad zie ik een jongetje stuntelig een meisje vragen:’Wil je ook wat?’ ze bloost en ze delen zag misschien wel een verliefdheid in een nieuwe liefde overgaan mijn gedachten lachten bleven even stilstaan thuis aangekomen kus ik liefdevol mijn vrouw verrast vraagt ze: ‘Wa's dat nou?’…

ik heb je hand gepakt een impuls waarbij ik mezelf totaal vergat kleurde rood van schrik maar zag aan je lach dat jij mij wel mocht in dat eerste oogcontact ben ik verloren wie ik was en opnieuw geboren in het stuntelig praten en naar woorden zoeken leek ons ontmoeten diepgravend zoeken waarbij ik in de vingers van je…

Er ligt een kakkerlak op haar rug Zij kwam juist van een missie terug Noest voedsel zoeken voor de kinderen Gebeurde in een windvlaag door haar stuntelig vlinderen Nu belaagd door honderden minimieren Die haar levend weerloos verorberde Uiteengerukt wordt zij met duizenden beten Met dit weer er op uit, ze had beter moeten weten Een schaduw…

We huilen zachtjes en lachen uitbundig Alles delen spontaan of stuntelig, niet vakkundig. Geduldig wacht ik en blijf toch dagelijks blij De dag komt... dan sta je voor mij.…

een slang met arendsklauwen komt uit de tuin gekropen vette klissen in zijn nek ik hang te hijgen in de touwen een gevorkte tong kietelt mijn hielen vleermuisvleugels vouwen open als een waaier van vliezen ik sta maar wat te stuntelen wil met fladderende armen weglopen net binnen jouw bereik vind je het wijwatervat druppels sissen…

Schaamte maakt hem lelijk Getooid met spinsels van venijn Een poging tot stuntelig geluk Een gevel van laffe lach en domme schijn Dan vlucht hij zonder slag of stoot Sidderend van stroom De weerstand barst Zwier hem bij het schroot Zijn handen stotteren Loze uitsteeksels!…

je weet hoe dat moet dat wat zich als patroon herhaalt voelt als muiterij Het blijft gaan en komen diezelfde golf van gemoed als een kind die een som maar niet snapt een onzichtbare leermeester in de spiegel wijst streng en onredelijk op je tekortkomingen je haren vergrijzen door de jaren aanspoelen lijkt steeds meer op stuntelig…

Ik moest het in mijn midjaren op deze wijze bekopen, Je gunde me niet langer nog een blik, Aan scherven, helemaal stuk, Voor deze stunteling een bijna gepaste lik op stuk, Op, gedaan, neen, geen geluk, Zoek verder naar die ene klaver vier, Zo maak ik misschien meer plezier.…

Terugkijkend naar mijn eerste liefde met veel plezier Stuntelend met een trukendoos en veel gemier. De pijn, verdriet en de vele tranen na het verbreken Heeft mij geleerd om alles te bespreken. Eigenlijk was mijn leven niet echt slecht Ik heb altijd alles open en eerlijk gezegd.…

Aan het kruis weinig licht te ontwaren Door God en klein pierke verlaten Lijdend voor een stille massa laten Ook halfgoden node de hoop varen Als schriel mens is het moeilijk verrijzen Tenzij soms surfend op golvende eenheid In het licht van schuivende eeuwigheid kan je slechts stuntelend aards verwijlen Maar kijk dan komt de lente weer…

ik voelde ook best en des temeer het verdriet van de stuntelige leegloop, liquidatie, faillissement van onze emotionele aandelen in het Slotervaartziekenhuis thuisbasis van de geboorte van mijn dochter Giulia uitvaartbasis van het sterven van mijn schoonvader Simon en ik ervoer: economie gaat altijd boven gezondheid luchtvaart versus Slotervaart…

Obsessie speelde met geweten het beeld niet uit te zweten Dromen teisteren ongekend gedreven lustmoment Fel hormonen genereren erotische gedachten fel gierend krachtig protesteren Het rode licht verdoezelend voluptueuze heupen borsten vlezig binnen geen weg terug Gespreide benen vette plooien wenkten liggend op haar rug Stuntelig…

sterk van buiten zacht en bang van binnen met hilarische onhandigheid ravotten zij van dag tot dag met luiers, hamers en beitels uren zoet zijn zij te houden met het bouwen van hutten waarin zij dan spoken kunnen zij zijn de prins op het paard die alle draken doden kan die als beren op de weg komen zij kunnen groots en onhandig stuntelen…

Toen hij in de wieg lag was het al bezegeld Ma las een vergeelde gids over opvoeden Pa had al een huwelijksspaarplan geregeld Als kleuter liep hij wat te zwalpen Met stuntelige stompjes Waaruit een legpuzzel van de Alpen Kleurpotloden vielen naast klompjes Van klei waar hij geen vorm in kneden kon Het was toen dat het falen begon Een hond…

Wat beweeg jij je stuntelend voort, langs de scherpe kiezelstenen van dit grinten pad. Met je scherpe, zwart en blauw stoer gepunte hoornen snavel tikte je vanmorgen vroeg, door de blauwglanzende schaal van staal en kalk en stippen. Na lang, wanhopig heftig tikken, ritmisch, reggae, MTV!…

De vorm van onze kuiten De welving van onze rug De pijn in de onderste wervels De stuntelige taal van onze handen Delen wij hetzelfde wapen? De fluwelen klauw Die ons in het woekerend woud redt.…