Alle inzendingen over Suus Suiker

(bij 'De keuze' van Suus Suiker) In een oude, sierlijke kloostergang of kerk staat zij in gedachten verzonken naar een stenen bak met water te loeren. Ze huivert, in de verte klinkt monnikengezang, door kabouters wordt er champagne gedronken en buiten beginnen tortelduiven te koeren.…

Plukken witte watten Boven de horizon Pleisters op mijn verlangen Ontsproten aan de bron Wiegend op de kleuren Van de regenboog Verleid door zoete geuren Droom die overvloog Honger niet te stillen De mens die immer smacht Zoveel nog te willen Sus me, troost me zacht…

Sus maar, niemand hoort je ziet de kringen van de jaren niet ritselbla'ren, fluisterwoorden sus maar, zachtjes ebt verdriet Koninklijk, je trotse houding steelse blikken, bleke man blauwe luchten, stille zuchten sus nu maar en wees niet bang Vermoeide ogen, mededogen zo heel breekbaar, ga nu maar stralend licht, jouw mooi gezicht jij…

Omhels me Omarm me Verwarm me Sus de pijn Heb lief Laat me bij je zijn…

Heb je suiker in je koffie? Nee dank je (afgelopen dertig jaar wist je dat) Ik krijg koffie met suiker Tweede kopje koffie Heb je suiker in je koffie? Nee dank je (afgelopen dertig jaar wist je dat) Ik krijg koffie met suiker…

Fluisterend doorbreek ik de stilte zij de donkerte met haar licht, ze houdt de nacht in handen brengt dagen in evenwicht en zij danst zachtjes door de seconden, maakt de uren tot minuten als ogen diep tot in haar gluren Zij doorbreekt stilte en ik donkerte met smeulend vuur, zo overleven we samen dansend tot een hemels nieuw ochtend…

Schreeuwend tegen een muur die nooit zal kunnen horen, een berg waarvan ik telkens terug blijf vallen, woede uit verbitterde onmacht geboren Sla ik alles stuk met woorden, onbedacht en zonder te denken de wereld zwart voor ogen, spreek ik in oneerlijkheid teleurgesteld door onvermogen Waarna ik verdwijn in een tranendal uit spijt en…

Ik huil zoete, zure, bittere, bevroren tranen, ben boos, woest, onmenselijk kwaad en er is niemand die nog beweegt en werkelijk weet waar het over gaat Ik huil eenzaam verdriet, onmacht, de vele onwerkelijke lach stralen, ik huil ongesproken woorden en de gruwelijkste verhalen Ik huil de hemel uit de lucht, ik huil de morgen dood, van…

Het gras heeft nooit zo groen geleken als vandaag toen ik langs het pad van bloem naar bloem ben gehuppeld, waar ik besefte hoeveel kleur en warmte het leven om mij heen bevat Ik ben door muren heen gelopen en over vele bergen heen gegaan, ik heb aan afstanden gebouwd en opnieuw weer afgebroken tot ik mezelf uiteindelijk heb verstaan…

Even alleen en het dondert zwarte koppen boven mijn hoofd en regen vanuit mijn ogen Even de energie voor mezelf en het raast in zware stormen tussen de diepe groeven door En dan is daar, heel diep, dieper van binnen een zwak schijnsel dat wacht op mij vol rust Even alleen en ik zie mezelf van binnen naar buiten komen, het harnas opzij…

Jaren gaan voorbij waarvan ik niets meer weet waar ik alles van vergeet Ze zijn niet meer van mij Zo simpel als de tijd verstrijkt zo doelloos gaat mijn leven door een leven waarin ik niet meer hoor Dat vervreemd van mij lijkt Wanneer is het over? Wanneer is het voorbij? Wanneer komt mijn einde nabij? Ik weet het niet meer Mijn gedachten…

Die sluipende stilte voelt, Als een koude deken, Om je heen sluitend tot hij fluistert. Ik voel het steken. Dit verlangen is onbedoeld, Let niet op zijn gebreken. De gewetensvolle gevoelens zijn bedrogen. Door de aanblik, Van je ogen totaal leeggezogen. Dit door stilte overheersende moment, De tastbare gespannenheid, Onze blikken geen…

Wat zit er meer nog in de rimpels die het water op mijn spiegelbeeld tekent nu het stormen is gaan liggen? Zo veilig als het is zo klein als ik kan zijn zonder naam die in de verte een betekenis zou kunnen geven aan een gezicht dat geen bedoeling had.…

Lieve dokkie, lieve kater In 't asiel zat je, trots in 't midden Lieve oogjes keken ons aan... Mag ik met jullie mee vandaag? ja, bij ons zul je zijn voortaan Tot de dag kwam, dat je weer moest gaan Heel veel dank voor al je liefde Heel veel dank voor al je trouw Al die jaren dat je bij ons was Voor elke lieve miauw.... Dag lief…

Mijn vent, mijn maatje Mijn mentor, mijn troost Mijn geliefde, mijn minnaar Mijn beschermer, mijn verzorger Mijn hart Mijn ziel Wat heb ik je oneindig lief!…

In jouw armen ben ik veilig, In jouw armen droom ik weg. In jouw armen sluit ik m’n ogen, Weet niet wat ik denk of zeg… In jouw armen ben ik bij je, In jouw armen heel dichtbij.. In jouw armen is het heerlijk, Heerlijk als ik met je vrij… In jouw armen staat de tijd stil, In jouw armen, zo ontzettend fijn.. In jouw armen, zoveel warmte…

tot de zon schijnt ik sus je ik sus al je kou tot het bliksemt ik kus je ja liefje ja jou…

aardig misschien wel drie keer niks Nee, daar kijk je te lief voor meestal word ik nerveus als iemand lang naar me kijkt nu helemaal niet, gek is dat af en toe kijk ik wel over je schouder naar buiten om mijn ogen niet teveel te verwennen het is druk op de brede rivier en terwijl er een schip door je haar vaart doe ik nog maar eens suiker…

misschien wel drie keer niks Nee, daar kijk je te lief voor meestal word ik nerveus als iemand lang naar me kijkt nu helemaal niet, gek is dat af en toe kijk ik wel over je schouder naar buiten, om mijn ogen niet teveel te verwennen het is druk op de brede rivier en terwijl er een schip door je haar vaart doe ik nog maar eens suiker…

Opa drinkt zijn koffie, zwart met twee schepjes suiker hoe moet dat nu, moppert hij als ik geen suiker meer mag heeft koffie geen zin en zonder koffie heb ik geen zin dus basta, schenk nog maar es in. Kijk niet zo verschrikt een beetje zotheid kan geen kwaad.…

kus je sus je wel bespraakt streel je heel je zoek geraakt buiten sluiten onvolmaakt zin je min je vrij gemaakt…

Irgendwie bist du süss staat er met viltstift geschreven op een bank van het tweede perron te Bad-Bentheim blijken Duitsers irgendwo toch poëtischer dan ik ooit heb durven dromen…

Irgendwie bist du süss staat er met viltstift geschreven op een bank perron 2 te Bad Bentheim blijken Duitsers irgendwo toch nog poëtischer dan ik ooit heb durven dromen…

beschermen spattende autobanden plassen babies op wielen, plastic omhuifd het regent vandaag asfalt glijdt water opzij, opzij poncho fietst naar een warm thuis het regent vandaag, gestaag verkeer raast nat voorbij over de middenweg die langzaam droog druilt en aan weerszijden drenst het lover na het regent in de stad ik ben niet van suiker…

kamer hingen geen portretten alleen het grote, zware kruis dat nog wat zwarter werd wanneer late mist zich verschoof naar het scheve raam ’s nachts, in de hoge bedstee werd mijn lijfje langzaam warm en dan droomde ik van het vochtig keldertje, volgestouwd met schatten van warme melk en houten eierdopjes, van boterhammen met dikke lagen bruine suiker…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…

'Ja, elke keer als ik een ruzie sus vertel ik het verhaal van 50 Plus.'…

jou man, begrijpende mercedes zwoele beat, maar ik giraffe trots baby, ben zo eenzaam dansen G-sus Tokyo rock ------------------------------------- © R.J. de Bree 2004…

Dit is de dag van 'Kik', 'Reinier' en 'Bob' Van 'Suus' en 'Ada', 'Otto', 'Natan', 'Anna' Het 'level' van het 'meetsysteem' van 'Hannah' Maar 'mooi dit idioom'? Een flink getob! Met nog een keerzij: veel zal er niet komen Mijn hoofd wordt dizzy van die palindromen…

ik kleur de kruimels op het tafelblad in koffie melk en suiker…