Alle inzendingen over Tweestrijd

Slaapdronken tuurt hij naar me, stuurstug voor zich uit, wat schemerig vaag, dromerig stil, zonder enig geluid, zijn blik recht in de mijne, onmiskenbaar mijn dubbelganger. De ogen peilen treuriger, zijn dunne haren lijken wat langer, ook grijzer om de slapen, als een krans om het kale hoofd, zijn stoppelbaard, de zware neus, het gelaat uitgesloofd…

Ik vecht Voor mezelf Tegen mezelf Ik weet het niet Ik zoek De juiste weg Maar elke weg Eindigt in verdriet Mijn verstand begrijpt Niets van mijn gevoel Van wat ik bedoel En wat ik verlang De tweestrijd Maakt dat ik vergeet Wie ik ben, wat ik weet De tweestrijd maakt mij bang…

Twijfel, tweestrijd Jij en ik Of ik alleen Gek van dralen Hersenmalen Toch heel stapel Op jou zijn Maar van twijfel weer Die pijn Jouw hart dat ik niet Wil breken En het mijne Broos en vol van Prille liefde Twijfel, tweestrijd Ik opnieuw Alleen..…

Leeg maar vol verwachting Een gebroken glas Vol verwarring gevuld De wijn loopt leeg en verdwijnt Een ziel ver weg De maan die scheen Een door beinvloedheid voltrokken scenario Stak een mes door mijn hart Gebroken liggend in een plas Van rood vocht Een glas, Wat mij zo reeds juist nog aan de mond stond Hoe bekrompen is de ziel Zich…

Gijs ontmoet haar in 't café herkent haar als escort dame die avond dat Ajax de cup won zij herkent hèm niet ze ziet zich al als landvrouw op zijn statige boerderij geeft zich royaal maandenlang Gijs ploegt in de zevende hemel als ze over de toekomst begint komt 't keerpunt; hij veinst verdriet als haar geheim is onthuld schip strandt…

we zijn niet als schemer twee gelijke stroken aan elkaar gebonden we zijn niet als het zonlicht over het vlakke land in dromen verzonken we zijn als blauwe olie en brak water met afstand als tussen rand onvermengd hand in hand verstrengelend de kracht van poëzie vleselijk wensend - nee - hoe kunnen onze ogen in één knipperende…

Ik zet mijn tijd stil Gewoon omdat ik dat wil Ik draai het leven terug En sta op een emotionele brug Tussen blijdschap en verdriet Het zijn tranen die men niet ziet En een lach die niet verschijnt Hoe hou ik mij overeind.…

Mijn geest wil zoveel Dat is het goede deel Maar mijn lichaam kan het niet aan Dat kan niet samen gaan Tweestrijd van binnen Hoe moet je dat overwinnen Accepteren kan ik dit niet Het doet mij teveel verdriet Om niet te kunnen wat je wil Dat maakt echt een enorm verschil.…

De woorden wonnen het van het penseel De ganzenveer heeft het palet verslagen Het dichtpaard wist de ezel te verjagen De schrijver vloog de schilder naar de keel Het werd de beide kunstenaars teveel En beiden zijn behoorlijk aangeslagen De woorden wonnen het van het penseel De tubes ergeren zich groen en geel Het blanco linnen eist nieuwe verdragen…

Verdwaald en achterhaald In de bloesem en in struiken Overschaduwd en gewaarschuwd In tweestrijd Voor altijd…

Liep vandaag weer eenzaam langs jouw raam, er werd niet vrolijk naar mij toe gezwaaid. In wanhoop fluisterde ik stilletjes je naam, daarom toch nog één keer omgedraaid. Echter jij bleef voor mij in de leegte verborgen, ben toen verslagen maar verdergegaan, Mijn dromen achterlatend waar ze blijkbaar horen, bij haar die helaas niet meer naast…

Tweestrijd dirigeert Heil zoekend raspaard houdt vol God hebbe Mijn Ziel.…

Toen ik nog een paard was in een weiland, had ik alles zelf in de hand, was ik heerser van mijn eigen land. Die tijd was ik vrij, zo vrij, en iedere nieuwe dag maakte me blij, zelfs een verfrissend lentebriesje langs mijn zij. Nu zit ik in een stal, tussen twee muren, in duisternis gehuld, lonkend tussen de spleten om naar de zon te gluren…

Een Nederlandse leest liever een boek in haar eigen of een vreemde sponde. Wellicht dat ik nu een Belgische zoek voor het spel der vleselijke zonde. Eén, om mijn gedichten voor te schrijven. De ander om wakker mee te blijven. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - … Het slaapgedrag van Nederlanders…

Zegt het voort Petrus bij de hemelpoort Zijn vragen zijn oprecht Gespitst op waarheid zogezegd De vrouw weifelt Angst wordt betwijfeld Leven doet pijnlijk aan Zoveel aangedaan Afscheid nemen Van ontelbaarheden Risicovol is het wel Eva met haar verraderlijke appel Een hel lonkt De duivel die pronkt Vragen van goed het kwaad Een…

De wereld, die wacht Op een verandering. Onze tijd, die lacht Om de sterveling, Die altijd verliest - Of al kiezend strijdt, Ofwel wachtend triest - Van de eenzaamheid. Onze tijd, die wacht Tot alles bevriest, Tot zelfs de wilskracht Van het lot verliest. -------------------------- Naar aanleiding van "Honderd Jaar Eenzaamheid…

Zal ik spreken nu zwijgen adem uit de stilte knijpt en longen jagend zwellen voor wat schone lucht bedaar het valt wel mee gewoon niet meer aan denken kan het geweten dit geheim wel blijven dragen dat ongevraagd bij mij ten laste werd gelegd laat…

Verstand en gevoel, een ogenschijnlijk oneindig gevecht De strijd van mijn denken Maar is dit wel echt? Een lichamelijk verlangen, maar ik zit gevangen In het denken van het doen, het wel willen, maar verstandelijk teniet doen Behoedzaam zijn voor kwetsuren hoe lang gaat deze strijd nog duren?…

laat me los...ik wil vrij zijn hou me vast...ik wil blij zijn laat me los...je doet me pijn hou me vast....het voelt zo fijn laat me los...ik wil, ik zal hou me vast...voor ik val…

ik vroeg wat zou je onder hypnose kiezen als jij bij me bent ’s nachts op de 2e verdieping het antwoord kwam zuchtend donker is de nacht de nacht leidt nog steeds nacht na nacht, de nacht is vrij omringd door stilte en ik ik heb je goede nacht gekust zoek geen ander bed daar moeten we niet aan twijfelen midden in de nacht…

Het kan maar over één ding gaan vandaag: ’t Is iets met voetbal en met Argentijnen, Wie wint, die blijft, de ander mag verdwijnen, De spanning stijgt, het kriebelt in m’n maag. Maar hoe dan ook: wat erg voor onze vorst, Want dat wordt heibel in de Eikenhorst.…

Gestreeld door de golven van jouw lief Vrees ik wellicht Angst voor de grief Beroof ik mezelf van verlangen Liefde Ben ik mijn eigen dief.…

Gelijk de barmhartige Samaritaan, zullen ongeprikten straks naast je staan. Vaccingewonden zullen ze omarmen. Ondersteunen, liefde schenken en erbarmen.…

Het WK-voetbal in Qatar begint, Maar mogen we er eigenlijk naar kijken? Ze spelen daar in feite over lijken, Niet één weldenkend mens blijft daarvoor blind. Maar maandag, als Oranje lekker start, Dan denk ik dat ik juich (maar niet te hard).…

Ik ga schuilen Ik wil niet huilen Stop mijn hoofd diep weg Luister niet naar wat men zegt Ik zit in tweestrijd Kan ik mij uiten Of toch mijn ogen er voor sluiten.…

ik breek ontroerd mijn woorden ga liggen op het avondstrand je okselholte sluit haar rangen neemt bezit van mijn gezang bloemen omkransen de ijle wonde in tweestrijd ga ik heen…

Men legt alles uit in idolaat opschrikkende woorden een tweestrijd los van het concilie binnen het Vaticaan; hulde liberalisatie hangt in het milieu tegen over moorden, vereffenen langs congregatie door een motiverend begaan.…

Verstoord in de mist van een lichte lagune looft een jongere zelf zichzelf in leven zonder zenuwknopen hij schijnt zijn hoop met de kracht van de nacht doornen zijn vurig aangestoken onder een glooiend oppervlak klank verzonken in baden lood rood verloopt in groeiende macht dierbaar zijn nochtans de vogelvluchten met tranende wangen in…

Ik schiet te kort aan de grens van mijn begrip verontrust al wat begrepen wordt omdat ik niet kan temperen je tweestrijd van ik tegen ik Je nuchterheid is schijn een kooi en facade voor onbedwingbare emoties En als mijn liefde ongehoord blijft wat rest er dan zelfs na geduld de angst voor mijn leegte in jou…

Zeer spannend was de strijd tussen twee heren Maar waar gaat het nu heen met Nederland Ze waren weken elkaars doodsvijand En moeten nu een liefdesband creëren Gaan ze gedwongen elkaar toch beminnen Of gaat de tweestrijd nu pas echt beginnen…