Alle inzendingen over Uitsterven

tjilpende huismus wordt met uitsterven bedreigd ik zal hem missen…

De mens houdt niet van de natuur die bijt en overstroomt en zijn eigen gang zoekt en gaat in een wereld van mensen gesteld op rust en regelmaat het nuttig maken van wat blijkbaar geen waarde heeft Zo lang het duurt gemalen tijgerknoken hoorns van rhinoceros haaievinnen, Spaanse vlieg een onafzienbare rij waaraan zelfs kannibalisme geen…

een oceaan verder in een onbekende taal gillen jonge blauwvissen genade en het klagend besef dat uitsterven niets te maken heeft met sterven maar tranen ziet men niet onder water…

Niet verder meer Zelfs bij mij is een grens Vrede is wat ik wens Niet herhaling, keer op keer Leed gedragen jarenlang Leg ik nu af als een oude jas Uitstervend ras Hier is mijn andere wang…

Helaas kadaverkaas, maar niet getreurd: We weten dat de soort vroeg jonkies krijgt; hij wordt dus niet met uitsterven bedreigd.…

een vrolijk vogeltje zat te zingen in de heg tussen violenbed en rozenstruiken nooit vergeet ik nog de klanken en het ruiken van die dagen dauwend langs de luiken zo dodelijk onthegt teert zij nu langzaam weg…

Het wordt hoog tijd dat men de noodklok luidt, Want Moedertje Natuur verarmt steeds meer: Na dodo, zeeschildpad en pandabeer Sterft ook de heroïnejunk straks uit. Zet voor een passend aandenken voor later De laatste junk derhalve op sterk water.…

ik heb de bladeren geraapt vruchten terug gehangen met muziek van wolken gespeeld de wind uitgefloten maar jij ging niet open in zomerse bloei ruiste kou dwarrelde dood in uitstervend rood je ziel lachte zachtjes want in de grond stroomde jouw leven niet jij maar ik viel aan afscheid ten prooi bij lentes eerste dooi…

“De meeste mensen deugen”, zei een schrijver. Ik vind die uitspraak pure flauwekul. Het is antropocentrisch slap gelul dat echter prima deugt voor ´t verkoopcijfer. Het broodje aap wordt dikwijls goed belegd. Een orang oetan dacht: heel goed gezegd.…

In Zeeland maakt men zich zorgen Om het uitsterven van dieren Mijn vader zaliger ging ooit naar Borssele Daar zag hij vele dode dieren rondom de kerncentrale liggen Met verdrietige afschuw vertelde hij daarover Maar in Zeeland maakt men zich dus zorgen Om het uitsterven van de scholekster Ze zeggen dat het door milieuvervuiling komt…

Er vallen berichten van gisteren uit mijn pen papier inktzwart door te zacht gesproken woorden terwijl gretig groen het wildgevogelte in zijn armen vangt tjilpend van onrust oude nesten inspecteert om zich voor uitsterven te behoeden bronsgewijs met bezwerende toespraken het langer licht zijn maakt tot een heel gewone dag.…

de huismus komt vanuit het verhaal in de krant onze tuin ingevlogen blij verwelkomd door de roodborst de kwetterende winterkoning verbaal door de merel van Groninger komaf die bromt: bist d'r weer mien jong alleen de zwart-witte kat van de buren van onze buren staat eventjes paf ik moet me al op verschillende veren concentreren en nu komt…

Ishi de laatste van zijn stam een roodhuid wordt gekoesterd (Hij weet nog alles van zijn stam het bos, de dieren, de planten) hij zoekt een spoor als geen ander hij is Ishi de laatste en leeft in een museum (hij snijdt pijlpunten, maakt pijlen en bogen en mag er niet mee schieten op blanken) zij koesteren Ishi de laatste hij werkt…

Als schaamluis kunnen we het niet meer klaren Ons biotoop is danig aangetast Door uitrukking verliezen we houvast We smachten schaamteloos naar een paar haren Die kale neten zijn ons veel te gladjes Gedaan met ‘t luizenleven van de platjes…

Ik weet niet of u het net zo ervaart, maar ook als een eencellige door ons uitsterft, zijn wij weer wat minder waard.…

De wereld stond ontbladerd Uitstervend in seizoen, Dat zon voorgoed verliet, Weer tot de maan genaderd. Wij vonden nog een zoen. Ergens zijn wij ons toen Ontweken of genaderd?…

God kan niet sneller meer verdragen op deze technologische paden, Hij vreest het eind van zijn dagen de straatplaveien gevlochten mensen vaag in hun onbestemdheid van lange dagen en bevruchting onder de tegels, mijn hond en ik ingebeeld hij behoedt me niet van het zijaanzicht schuinse blikken waggelend op mijn benen nutsvragen op het uitsterven…

Bloedzuigers zitten vast in zijn huid de koppen hebben zich diep ingevreten totdat ze kloppend vol hun gastheer verlaten Stel dat er nog twintig mensen waren zou dat voldoende zijn om te blijven bestaan of zou met dat aantal juist het uitsterven beginnen onhandig en angstig in een groot woud waar het kleine welig tiert en luid Ben geen man…

In de meeste gevallen Zijn het stoere kerels Mannen met ballen Onverschrokken Ongeschoren Schier met durf Die weerwoord geven Risicovol corrigeren Vrouwen trekken Aan hun lurf Echte mannen Sterk welriekend Goedgemutst En vol met haar Niks geen gladgeschoren ballen Zacht gekookt en halfgaar Echte mannen Zeldzaam mooi Uitstervend…

Tussen brandende rozen stond rechtop een zwaard een vogelreservaat en een dorp aan weerszijden uitstervend van brandenburg tot oude schild.…

Geef haar terug haar soorten dieren, nu met uitsterven bedreigd, geef haar terug haar regenwouden en haar ongerepte zee, geef haar terug 't verdwenen poolijs en haar onbevuilde luchten, dan gaat deze oude aarde vast nog vele eeuwen mee!…

Onsterfelijkheid, de lege vormfactor tussen vlees en droom, zonder stilstand de eeuwige spiraal afglijden ingekapseld in de slotvaste tijdscapsule Slechts bittere weerspiegelingen zouden resten en de nasleep van uitstervende tremolo’s, met in elke oogknippering de vergankelijkheid van een klaproos Obligaat toekijken op afscheid en verscheiden…

Het bloed in de aderen drijft naar leemten en hiaten achtergelaten in kerkers, die het smachten verstomden vlaggend weigerend tot overgave fier, jong en zonder aangezicht het paard dringt door tot de horizon blikkerende zwaarden en tumult begeleiding van gezellen in vol ornaat vaandels gestreken ondergang uitstervend in streven naar gelijkheid…

ja, ooit ooit komt de dag dat er in mijn kast niets meer beweegt het applaus zal uitsterven en mij links laten liggen, laten doodgaan, dagenlang naakt, alsof de kleren in die kast mij nooit toebehoord hebben lange tijd ging het goed heel goed – bis, bis, bis – hoorde ik in mijn kleine wereld alsof ik een bekende dichter was -bis…

Alweer een soort die uitsterft, dat is sneu De schaamluis kan met goed fatsoen niet huizen In al die roze kaalgewaxte kruizen De mens vernietigde zijn leefmilieu Dus ruim baan voor de ruige bos , zodat je Ook meedoet aan de actie; 'Red Het Platje!' Door de opmars van de 'Brazilian Wax', sterft de aloude schaamluis uit.…

De foto die in Blijdorp is gemaakt Van tien van kou vernikkelende apen, - Waarvan de een wel heel fors is geschapen - Heeft dierenvrienden in het hart geraakt. Edoch ik zeg het maar recht voor zijn raap: Ze staan daar - alle tien - heel mooi voor aap.…

Tot in elke uithoek verbannen In de hoek onder een afdakje gedrukt Nog even en er is geen minuut over met de laatste plannen De uitstervende roker gaat onder onbegrip gebukt Gezond leven is het motto wat oprukt Niet roken, gezond eten, geen alcohol, alles in kruiken en kannen Niet meer genieten, alleen nog groenvoer in onze pannen Waar moet…

Ik vraag me af of wat ik lees kan kloppen. De algazel zou uitgestorven zijn, Maar is nu weer gespot in een woestijn, Waar het ondoenlijk is je te verstoppen. Die antilope heeft ons bij de poot, Of is er toch nog leven na de dood?…

*) De nautilus is, sinds het uitsterven van de ammonieten, de enige inktvissoort met een uitwendige schelp. ---------------------------------------- uit: 'Een tuil zeeanemonen', 2000.…

En lijk de storm aan 't toppunt van zijn kracht, zijn duizend stemmen breekt in ene, éne oneindge kreet van woede en toch weer zacht gaat strijken en aan 't strand in kreunend stenen uitsterven, zink ik neer uit al die kracht, in hopeloos gebed en machtloos wenen.…