Alle inzendingen over Vader-gemis

Voor de Vader die je missen moet, omdat ie er misschien niet meer is, voor de Vader die overzee is en daarom ook een gemis. Voor de Vader die een ieder had, voor een Vader die iedereen wenst: is het voor alle kids, Vaderdag en daarom een fijne dag gewenst!…

beelden van hoe het ooit was verschijnen bij het zien van kinderen spelend in het gras vader en moeder dichtbij zo was dat ook voor mij maar nu nu het niet meer zo is ervaar ik steeds sterker het gemis van jou om mij heen want zonder vader of moeder ben je zo maar ineens half minder kind en een beetje meer alleen…

Het is alsof ik je geuren ruik Het is alsof ik je stem hoor lachen Het is alsof ik je lichaam voor me zie Maar dan doe ik mijn ogen open Ik luister naar de stilte Ik adem de koude lucht En voel me leeg Ik ben niet Ik kan niet zonder jou…

Vandaag ben je weer jarig Mag ik je bellen Is er een open lijn naar God Alleen weet ik geen nummer Blijft het stil Aan beide kanten Zit de hele zaak op slot Ik wens je een mooie dag Daar waar je nu bent In gedachten ben ik bij je Zie ik jou Daar stralend staan Op je feestje Met al je vrienden Speciaal voor jou gekomen Jij Gezond en…

Op deze stille vaderdag denk ik aan alle kinderen van wie de vader niet meer is, vandaag een dag is van gemis. Geef Heer dat juist op deze dag Uw liefde hen omringen mag.…

hulpeloos en klein kom je in de wereld veilig in papa's handen ontwikkel je je groei je geleidelijk groter in de veiligheid van het gezin totdat het zo kriebelt dat vader zijn vleugels wil spreiden het gevecht begint alvorens zij dit in woorden kan gieten is het gemis daar onbegrip lijdt tot verwijt en dan dat gemis…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

Een lijntje had ik met de hemel, om zo te praten met jou, ik kon je toch geheel niet missen, vandaar dat ik bellen zou. Een lijntje had ik met de hemel en zo af en toe belde ik je en al nam je dan niet op, ik wist dat je me hoorde. Hele gesprekken voerde ik, antwoord kreeg ik niet, vanzelf, want dat lijntje met de hemel, was…

Klussen met mijn vader Lekker zwoegen in de tuin Of gewoon iets samen slopen Weer een muur of pui in puin Samen met mijn ouwe Zonder praten heel veel doen Onbetaalbare momenten Meer dan goud of een miljoen Samen is nu over Wat er rest is zo'n gemis Eenzaam sjouwen in dit leven Omdat hij er niet meer is…

Die een vader moest verliezen, een vader, welbemind. De koude winterdagen met een frisse bries. 't Hoofd nog vol met vragen: Waarom nou dit verlies? De lente komt voorzichtig kijken, al lijkt het soms op niks. Treurnis zal nu langzaam wijken; toch blijft er het gemis.…

Ik streel je wang; het is een vreemd moment Op slag vergeten wat je me hebt ontnomen Een vader, van wie ik afscheid heb genomen Een vader, die ik nauwelijks heb gekend. Wat had ik hier nu graag bedroefd gestaan Ik voel verdriet, om het gemis daaraan...…

In mijn droom liep ik in een wildernis. Het was er modderig en kil. Stenen bedekt met mos, ze lagen er roerloos en stil. Er was een werkman met een spa. Ik sprak hem aan: “Er is hier een pad, vroeger wandelde ik daar met mijn man.” Hij zei: “ik weet het niet, ik denk niet dat het kan.” Er was een heuveltje, Ik klom er moeizaam tegen op…

Ik mis mijn vader En mijn hond Soms mijn ex En soms ook niet Ik mis de dagen Die ik had Los van depressie Of verdriet Ik mis de zachte handen In mijn haar Al het gevoel Dat er toen was Ik mis mijn jeugd Zo ook mijn buurt Mijn oude school Mijn leuke klas Dat besef ik nu pas En het werd nog erger Al dat gemis Toen ik dit gedicht Wat…

Het is alweer een hele poos geleden Maar de mooie herinneringen blijven Het heimwee is niet te omschrijven Vaak wordt gedacht aan het verleden Maar helaas, vader is er niet meer En het grote gemis blijft zo voelbaar Hij stond altijd voor z’n gezin klaar Het zal nooit weer zo zijn als weleer.…

Die raap ik op, en kijk hem even aan: mijn vader lacht, knikt vriendelijk. Dan, weer alleen, laat ik me gaan: hoe hevig die gelijkenis! Venijnig scherp brandt het gemis. (dit gedichtje is eerder gepubliceerd in Maatstaf nr 5, 1995)…

o vader wij zijn samen geweest in de langzame trein zonder bloemen die de nacht als een handschoen aan- en uittrekt wij zijn samen geweest vader terwijl het donker ons dichtsloeg.…

Waarom moest je nou weg, ik had je nodig, niet alleen daarom, niemand wilde je laten gaan. Ik houd van je, eigenlijk moet ik 'u' zeggen, ik weet dat je al lang weg bent, maar ik mis je zo erg. Zo erg dat mijn hart er pijn van doet, je verliet me toen de tijd nog niet rijp was, daar kun je eigenlijk niets aan doen, maar toch kon ik niet…

waar zijn zij de door weer en wind en hard labeur vereelte handen zo hard, zo zacht voor mijn kleine hand verweven in de jouwe geruststellend gevoel een baken in de immense mensenzee de vijandige wereld kon mij niets ik mis ze sinds lange tijd zij boden mij rust en bescherming…

Ik raak er maar niet aan gewend dat jij er op je verjaardag niet bent Hoewel ik je elke dag nog mis is dit zo’n dag dat de leegte versterkt is Je zit in mijn hoofd, in mijn hart voor altijd maar ik mis zo je stem, je aanwezigheid Gezellig bijpraten aan de telefoon over van alles, het lijkt zo gewoon samen op stap, samen uit eten ons laatste…

Jarig zonder feest Je moet er maar mee leven Dat is een vast gegeven Als je er eenmaal bent geweest Van harte pa Van harte 75 jaar alweer vandaag En ook al ben je dood Door velen soms vergeten Ik laat je hierbij weten Dat ik er echt naar streef Zolang als dat ik leef Hondstrouw voor jou te schrijven Zodat jij hier kan blijven In elk gemaakt…

het gemis De stilte die zichtbaar is…

hoe zou het zijn als ik af en toe een uurtje in de hemel jou bezoeken kan hoe zou het zijn als ik af en toe even praten kan met jou elkaar zien en vasthouden hoe zou het zijn als ik af en toe jou vertellen kan hoe het met mij gaat hoe zou het zijn als wij af en toe gewoon zeggen mogen dat we elkaar missen hoe zou het zijn…

( Dit schreef ik voor een dochter, die haar lieve vader zo erg mist) Lieve vader Lieve vader van mij, vijf maanden geleden bent u overleden na een kort ziekbed. Het gemis doet mij veel verdriet. Elke dag mis ik je, ook al kwam ik niet zo vaak bij je. Het is heel onwerkelijk, dat je niet meer in ons midden bent.…

als ik een vlinder was vloog ik naar je toe fladderend vrij in het prille zonlicht vreugdevol heel gewoon dichtbij de vlinders weten niet de vogels evenmin waarom zij genieten ongestoord van de mooie lentezon…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

Ging met mijn vriendin mee naar haar vaders graf Na vijftien jaar nog steeds een enorm gemis Wat heeft ze allemaal niet moeten missen Het graf was niet zijn doel Zo had hij het voor haar niet bedoeld Zag het verdriet dat haar ogen vulden met tranen Keek in het rond hoeveel vaders hier niet lagen Alles zo koud als marmer De rillingen glijden…

Gemis van een maatje Gemis van iemand die je kunt vertrouwen Gemis van iemand waar je al je verhalen kwijt kunt Gemis van iemand waar je al je problemen mee kunt bespreken Dat gemis is onbeschrijfbaar Dat gemis heet liefde Liefde zonder grenzen voor elkaar Liefde onbegrijpelijk maar onmisbaar…

Alles gaat door ook mijn leven stort niet in maar het gemis De wond die in mij bloedt om wat had kunnen zijn dat warme bloed dat gemis Jij kende mij zoals ik gekend wil zijn zo dubbel is mijn gemis Jouw schoonheid moeten gaan zien in andere wonderen van mensen in het gemis…

De Vader- en de Moederwonden Door velen van ons opgelopen Zij laten zoeken, zwerven, hopen Op kussen die gemis afronden Dan, in de verte - een oase Omringd door bomen in de wind Wij vinden er ons eigen kind Doorlopen elke levensfase Weer in het heden aangeland Wacht daar het weten van de schade Al generaties aangericht Het snakken…

schrijdend rij na rij een winterbos van steels gesprokkelde taligheid om het gemis een naam te geven altijd al heb ik mij willen koesteren in de schaduw van dit woord dat zo reikhalzend de armen spreidt en de onrust uit het hart verdrijft maar wat het betekent is mij volkomen vreemd vader komt u nader alstublieft…