Alle inzendingen over Van Pinxteren

. ----------------------------------------------------- Uit: 'Alsof ik stof ben', van dichter en vertaler Hans van Pinxteren (1943).…

(voor Hans van Pinxteren) Het kleine dorp in de kleiwoestijn met de kronkelige sloten rond de sompige weilanden met hier en daar een rauwe boer. Als kind ging ik er naar de kleuterschool, in de pauze stootte iemand per ongeluk een hark in mijn kop, het litteken is nog zichtbaar boven mijn linkeroog.…

Onder dictators valt niet te voorspellen wat -- het verleden is.…

droom na droom splijten de rotsen open steken ravijnen scherper af verstuivend gebied getijde na getijde onder de blauwe koepel tekent helder een woestijn terrassen van zand resten van een tempel in stralende verlatenheid -------------------------------------- uit: 'Verstuivend gebied', 1979.…

Sarcofaag verzonken in de hal, en jij alleen op de boot in de nacht. Generatie in steen, de jaren gehakt uit graniet. Je schatten versleept naar een andere oever. De mummie ontwindseld, het gezicht naakt: door priesters gelooid, verkocht op een ansicht. ---------------------------------- uit: 'Alsof ik stof ben', 1989.…

vlinder met welvende vleugels tussen bloesemend groen dwarrelend tweelingblad in een vroege storm kom van doorschijnend porselein stof nog of niets dan in kleur gebracht lijnenspel waarmee volmaakte leegte haar signatuur zet op het tekenvel (bij een houtsnede van hokusai) --------------------------------- uit: 'Verteerde…

alles is zon en brandt in de verte duizelt het de kolos in het blauw aan de omstreden einder versteent het woud ontmantelt de boom korjaal met de krijger wordt rotsgraf een volk dat verdwijnt in de verte valt de kolos in het zand grijnzend in zenit geen schaduw geen schaam meer te zien ------------------------------------- uit: 'Vluchtig…

Als het stil wordt licht het kind de fuik. Enkel de wind speelt nog door het net dat op het veld bij de haven droogt. Zon valt door de wolken, slaat een ogenblik door de mazen, het water spiegelt je wijsheid voor. En van achter de rietkraag zet je met iets van verbazing de brasem terug in de vaart. De vis slaat met zijn staart. Het zilveren…

wakker worden is geen probleem, Als je pen voldoende nat is en het schilderij zichzelf schetst. Slapen gaan is geen probleem, Als je voldaan terug kan keren en wederom een oorlog hebt gewonnen Alleen daar tussenin, Lui-, of verliefdheid? Kies maar, en ik ontken het.…

Zeg ben jij niet de vrouw van man van kind van zus of broer van die of die vertel eens wie ben je wie buiten elke andere categorie dat opgelegde rollenpatroon doet pijn want er is niemand die je echt kent als jij jezelf niet kunt zijn…

Schoonheid ademt grootsheid En smeekt mijn blik weg Van velden leeg en wijd Totdat ik in amen kijk De stilte spant zich als een boog Een zucht snijdt als zonde Door deze holle monoloog Een trein, een dag, een wonder…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven. Vergeten…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…

-Reclameboodschap- De Tikker-navigatie voor onderweg Gebruik: Stel eenvoudig uw persoonlijke reisplan in; vertrekpunt, tussenstop, bestemming Bij wijziging van de plannen is de bestemming eenvoudig te wijzigen Desgewenst kan gezocht worden naar een ‘nuttige plaats dichtbij’ bij hinder onderweg: kies omleiding bij storing: ‘vraag…

klanken van binnen stromen ongeduldig door het bloed de geest luistert geeft vertrouwen en moed vragen zweven vrij naar buiten door de wind gevangen het hart vol van besluiten in het antwoord stil verlangen…

ze mengen duizend hartslagen in een paradijs van kleuren verdwalen in een oceaan van tedere warmte een ander leven voor even twee in een sierlijke dans van haar in zijn masseren de nacht de zon tegemoet en begroeten elkaar weer in de schoot van zomer…

Een topman pleegt zich graag te vergelijken Met grootverdieners uit het buitenland En zie, zegt hij, ik heb een achterstand En dus moet ik mijzelf hier weer verrijken En ook dient hier het arbeidsloon verlaagd Omdat dat elders maar de helft bedraagt.…

Oorlog voorbij Tanken van de straat de supermarkt weer open In mijn hoofd Sterven de mensen Vallen huizen in elkaar Een diep donker gat Dat daar nog rest Voor mijn ogen Slechts nog tralies Die de bomen Onbereikbaar maken En de lucht In verticale lijnen deelt De gedachte kan niets Voor anderen wellicht Het verleden, voorkomt een toekomst…

Tulpebollen bolle tulpen tulpetuilen rozetuilen boererozen boerwangen boerelongen boerelongen ballen wangen wangen ballen bekkens ballen bolle bekkens bugel en basson-o hop! wie heeft er de kleine bugel gezien wie heeft er de grote bugel gezien en wie Gaston met zijne basson Marie-Katelijne Marie-Katerien want dit is geen pavane of geen…

Laatst ging opeens de hemelpoort wijd open, God zelf verscheen, keek op Zijn Pontiac, Riep toen een schare engelen en sprak: "Je moet die bandjes aan elkander knopen En hijs dan uit het aardse tranendal De mens op die beroemd werd door zijn val."…

Stukgeslagen paden in haar leven sloegen kraters diep van binnen buiten was verleden tijd, beven meer en meer een innerlijke strijd Zo volkomen de wereld kwijt kon ze alleen nog maar zweven zweven zonder identiteit zomaar alles opgegeven Toch luisterde ze heel even toen iemand haar ontrukte uit vergetelheid door haar zijn eigen hart te…

We hebben niet zo heel erg lang geleden Massaal geroepen dat het vrije woord Gelijk met Pim Fortuyn zou zijn vermoord Maar dat zijn beeltenis nooit weg zou faden Maar anno nu wordt zelfs zijn vlág gemeden - We hebben niet zo heel erg lang geleden...…

Hij, die altoos wel tevreden Met vermogens die hij heeft Vergenoegd en dankbaar leeft, Kan zijn gaven wel besteden. Maar dat hij, die altoos kniest, En wat andren zijn wil wezen, Zelfs hetgeen hij heeft, verliest, Heb ik meer dan eens gelezen.…

U ziet in Nederland een ware gekte En zeker als u kijkt naar de details Men baart nog enkel Dewies en Jamais Terwijl men deze vroeger nooit verwekte Ik had het graag poëtischer gezien Dus ouders kom en noem uw kind Quirien - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Dewie en Jamai zijn nu de meest gekozen kindernamen…

jaar na jaar na elke vlucht legt ze zich te ruste met een laatste zucht om volgend seizoen weer voor de hemel te kiezen zolang ze nog vliegen wil kan ze niet verliezen zolang ze nog kan en haar leven geeft blijft ze doorgaan totdat ze haar bloem gevonden heeft…

De een bouwt in een lege fles een schip Of poogt op z'n Japans papier te vouwen, Een ander kan met kurk kastelen bouwen En weer een ander heeft een hobbykip. Een hobbykip!! Wat zijn de mensen maf! Dus pak ze maar gerust hun hobby af.…

Ooit deed de KLM aan zwaan-kleef-aan En poogde steeds meer personeel te werven, Maar nu ligt onze zwaan opeens op sterven En moet men al die mensen weer ontslaan. Dus nam de baas een vliegensvlug besluit: Wie niet meer vliegen kan, die vliegt er uit.…

Zoals wij eenmaal zijn bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen, de vroege schemer van de nacht. Zo hoopten wij dat het zou duren, die innigheid, dicht bij elkaar: die tederheid van mond op mond, van mond op haar. o Laat wat ons zo heeft bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen…

Voorbij is mei, het groenend gras, voorbij zijn ook de jaren, toen alles nog zo simpel was. Hoe snel zijn zij gevaren. Het woord, dat bleef niet zuiver meer en het lijf het leeft gevangen. En soms in mei doet het hart zo zeer van weemoed en verlangen. Al zijn de bloemen eeuwig mooi en kleuren bloesems bomen. 't Vervoerd beleven is voorbij…

git steelt wit in betovering dwalen ogen bezeten naar oneindige verten die dromen verslinden en met trage stappen het beeld vertroebelen in een wankel evenwicht dat enkel kleurt met verborgen licht…