Alle inzendingen over Verschoning

je beloofde me regen in onverwachte buien druppelende neerslag tot ik zou verwateren schrijnende striemen tekenen mijn wangen doorweekte draden omsluiten mijn huid maar mijn ogen zien slechts het zilver van de talrijke mooie parels die zich aaneensluiten tot een schitterende plas en mijn zongerijpte lach tekent daar een regenboog…

Ze wachten nog steeds op "verschoning".…

natuur spoelt aarde bulderend vol met tranen verdunnend ons zout…

Wie straks in huize 'Hoekje om' moet wonen En plotseling een plasje heeft gedaan Die mag daar heel de dag in blijven staan Want zuster weigert om je te verschonen Zo word je vlak voor Magere Hein gaat komen Alsnog door Rutte in de zeik genomen.…

Er wordt hun geen verschoningsrecht gegeven Bejaarden in de shit...een wijs besluit De kosten liepen echt hun spuigat uit Maar bij zeer hoge nood doet hoop weer leven Want binnenkort - geregeld bij de wet - Zit ieder oudje vast op het toilet…

De waarheid vertellen en begrip tonen, is jezelf van alle blaam verschonen.…

sop zeept verzachtend ik krijg de kleren trommelend heen en weer voor de zoveelste keer boen ik het vuil wil ik vlekken weren sta mij toe dat ik mij verschoon en dat ik hier was…

Wat er al wel niet meurt daar bij de boer, Och, kon men ons daar ook maar van verschonen. Je zult maar naast die koeienboeren wonen, Die mest, en dan dat ingekuilde voer. Pakt men de stikstofuitstoot stevig aan Dan is het met die stinkstof ook gedaan.…

vertel me wie ik ben en ik zal jou beschrijven eenzaamheid verdrijven mond en oren zijn vertel me wie ik was en ik zal mij vertonen vuile was verschonen hand en voeten zijn vertel me wat ik word en ik zal jou geloven met hart en ziel beloven altijd hier te zijn…

Maar vrouwlief is erg traag, vaak in de bonen, kan me niet tillen of me goed verschonen zodat ik ondanks deze zorg verslons. En het gevolg is nu van dit verplegen dat ik haar steeds de mantel uit moet vegen.…

heb je het al gezien heb je het al gehoord een held van de dag moet zijn poepluier nog verschonen een horde moet haar eenling nog vinden een schreeuw moet zijn stilte nog horen een moment dat zijn tijd nog moet lozen de daver van de overdaad de fluister op de achtergrond die van de daken klinkt…

groen had geel en rood als bodemtooi gekozen nu grijst het bruin en komen alle kleuren zich in winters zwart verschonen nog afgedekt met wit de lente al op zicht wanneer zal zon dit schilderij voltooien…

Zij bij Bij1 deed weer eens van zich spreken Racisme blijkt een goed verdienmodel Kick out die herrieschoppers oftewel Verschoon ons van hun zwartepietenpreken Dienaars der wet laat u niet provoceren Ze drijft Uit1 dus structureel negeren…

er waren handen aan het bed kussens recht gelegd zag ze in verschonen mij lieten ze dromen een glas werd neergezet het ander meegenomen ze kwamen en ze gingen weer in dagelijkse sleur mij kenden ze niet want ik was ziek mijn naam stond op de deur…

was de glazen, verschoon het bed laat haar geur het raam uit waaien en verwijder haar haren uit het lavet probeer alles snel te wissen want m’ n vrouw komt zo terug maar hoe verklaar ik in vredesnaam al die nagels in m’ n rug…

in gebroken licht sieren lijnen mijn avondbloem die haar tinten tonen, verbeelding beschijnen en zwoele zuchten nog verder bevruchten schaduw verschonen van een belegen dag zo’n fluistermoment maakt van tederheid gewag schept vertraging die tot verwenning leidt…

Wel is algemeen bekend Dat de mijt infectie kan veroorzaken Wees daarom proper op je lijf Verschoon regelmatig het beddelaken. Mijd De mijt.…

ik schilder zonder vaste hand mijn vorm en beeld ontmoeten niet het warm verband dat ik u wilde tonen ik wil mij eigenlijk verschonen een Rembrandt of van Gogh te zijn mijn kleuren hebben op uw muren nog niet het predikaat een meesterwerk te zijn toch blijf ik gaan met uitproberen en van ervaring wil ik leren om volgend…

in helder licht sieren lijnen mijn avondbloem die haar tinten tonen, soms mijn verbeelding doen beschijnen een zachte zucht geeft vaak aan de ouderdom wat lucht die schaduwen kan verschonen van een belegen dag zo’n fluistermoment maakt gewag van tederheid schept vertraging die tot herkenning leidt…

Ben nog even langs m'n levenstuin gelopen meewarig licht ontdaan het hoofd geschud en voel me minder treurig als toen ik er nog woonde was dat de droom of verschoon ik nu een dubbel leven waak over mij ga met me slapen totdat er bossen blijheid fleuren en je wintertuin groeizaam wakkert zonder deze droom te storen.…

Bergen te verzetten Ruimen van de geest Achter kunnen laten Wat eens is geweest Luchten van je hart Verschonen van pijn Vrijheid van de ziel En jezelf kunnen zijn Last van je schouders Zucht van verlichting Glimlach om je mond Kies de juiste richting Vrij kunnen ademen Vier je eigen teugels Om de simpele reden Je leven krijgt vleugels…

Water, glijdend als zilver, bedding verschonend, spattend, de regenboog klonend, in nevels van kleur. Vallend, dood drijvend in zilver, traag landend, mijn klaproos, jouw hart, verloren aan zwart.…

ik stuif melig door de gangen die vandaag nog zijn behangen met wat schamele restjes jou fladder een stofdoek langs gedachten aan de afgelopen nachten, nog ver voor je vertrekken zou nooit eerder was je deelbaar zo weergaloos ongrijpbaar als in het stof dat nu verwaait dromerig verschoon ik de lakens verzet met liefde enkele bakens…

Zelf ben ik van binnen als een ander die ik ook niet zie We leven als een gelijkenis, hoor ik, gelijk aan ons lichaam waarin we verborgen worden, dat is alles wat we openbaren Intussen verschoon ik je -------------------------- uit: 'Nieuwe zon', 2014.…

Het is dus slim - wil je je billen tonen - Te wijzen op het recht om te verschonen.…

een stem vult mijn heelal met grijs getinte tonen zij stelen het licht helpen de dag niet te verschonen de boom spreidt zich groen zo hoog en dichtbij toch een kleur van morgen het raast door mijn hoofd waar ook mijn gemoed in stilte is opgeborgen een doffe klank vult mijn heelal de echo al van morgen ze telt nu ook…

Ga, zij zal het u vergeven, als gij om verschoning vraagt. Lotje: Zult gij dan mijn voorspraak wezen? mij geleiden? Keesje: Ja gewis Zou ik niet voor Lotje spreken, die mijn liefste zusje is.…

Doorheen de ogen der omwonenden met dol de dreun erin der maatschappij, LAIS wordt wet, zichzelf verschonende, in ieders denken bijgezet en blij en dwars door nijd en los van spijt, wordt zij een vrij gegeven, zo straal en blakend rein haar naam, haar faam is wereldbaken.…

Tot ons is gekomen méér dan lentelicht een menselijke engel ons te verschonen van alle nonsens die wij hebben opgebouwd want hij blijft kind van een Voorbeeldvader dat wij verruild hebben voor iets dat nooit genoegen geeft: een ijdel kader.…

ik neem je in de onweersluchten je cumulust zo torenhoog laat zelfs de snelle zwaluw vluchten angst scheert langs de regenboog je dondert stemmig lage tonen bliksemt de problemen weg de lentebui zal niets verschonen en hagel hoort niet wat ik zeg in het tikken op je vinger krijgt mijn zon de goede kleur je bent nog maar een beginner…