Alle inzendingen over Verzwakt

Ooit was ik meneer James Bond, maar ik weet niet meer hoe ik mijzelf moet beschermen en ik ben te zwaar gewond om nog openlijk te kermen.…

De allerdomste jongen van de klas Lag languit in de bank en snurkte luid, Maar later legde hij zijn leraar uit Waarom hij diep in slaap gevallen was: “Omdat uw lessen uiterst leerzaam zijn Maakte ik gauw meer ruimte in mijn brein.”…

Verzwakt je alertheid jaar na jaar ? Wordt je geheugen iets minder klaar ? Zet je onverpoosd bij een bakje troost en breng een toast op Max Havelaar.…

nu dooft het licht voor altijd uit in de late lente van een verzwakte bruid die zeker naar het verleden ziet waarin men het laatste leven aan de lage luchten liet…

Kwetsbaarheid Een zwakte En sterkte tegelijk Één blik vergeten Onomkeerbaarheid Gesterkt door liefde Verzwakt door pijn Herinneringen vervagen Een rookgordijn…

Congo: duizenden mensen door rebellen verdreven verzwakte lichamen, klampend aan het leven op haar rug voelde zij het ondervoede lijfje beven toen werd het stil; de wanhoop is gebleven!…

Ik herinner de nacht als een verzwakt pakket gekozen onderdelen die harmonie zouden creëren in daadkracht en evenwichtigheid in de totale mens tederheid en passie die als fundament fungeren.…

De stem van de kritiek is sterk verzwakt: De angst en waakzaamheid voor terroristen maakt dat milieu- en vredesactivisten opeens veel harder worden aangepakt. In hun plaats trachten nu verzekeringen het vliegverkeer op Schiphol terug te dringen.…

In het holst van de nacht belemmert dichte mist mijn zicht Ik moet opletten, alert blijven De aandacht verzwakt als de mist verdwijnt mijn ogen, gericht op de maan Ze is vol, volmaakt...net als jij…

Ik heb de afgrond bezien met het afgrijzen van mijn schoonheidswanen zag ik Goddelijke diepte in de ogen van de spiegel en het sentiment verzwakte niet werd zelfs heviger naarmate het toenam in intensiteit bezag ik de afgrond met al mijn zwakte van aangeboren argwaan.…

Verzwakte eenheden vochten een verloren strijd de legers van de agressor dringen tot in de voorste linies door Schaduwen vullen het slagveld rusten op vermoeide cellen het goede overwint het kwade? Nee, de doktoren hebben hem opgegeven…

fluisterend tegen hun schaduwen in de nacht wiegen zij het zilveren doodskleed over de knekelgaarden van hun zijn en ploegen de thuisloze fundamenten van hun geweten onder de secretieën die ze uitscheiden wanneer ze de verzwakten door hun ziekten decimeren die ongelovig starend de wegmolmende waarden aanschouwen op de altaren der…

Een heer zo oud als pulverhout Zo teer en broos dat hij bezwijkt (of dat het lijkt) Zijn adem wee, verzwakt en voos maar ondanks dat Een sterke wil Een scherpe blik die alles zag Ook wat God en mens vermag De zaligheid der ouderdom Helaas, ook deze man komt om...…

Bevel is bevel gehoorzaamheid verzwakt het zelf beslissen. Een ervaring heeft geleerd dat de luisteraar soms de dood creëert. Die het luisteren tot dood in misdaad verpakt zonder vergissen. Bevel is bevel werpt een ongunstig licht waar het verleden leert.…

Kwam ik thuis - vermoeide ledematen - Bleek moeder aarde helemaal intact Ze was niet door een proefneming verzwakt De nachtelijke hemel droeg geen gaten Ik was not amused: de oerknal hield zich koest Zodat er snel een vers geschreven moest…

Als een zalm tracht de zon tegen de stroom van de avond in te zwemmen; verzwakt springt zij nog éénmaal op. Dan hangt de nacht boven de rivier. Vol ongeboren licht drijft de zalm naar zee; langs de oevers schrijden bloemen en de kleuren van dode vlinders.…

de stam is licht geworteld in onthechten buigzaamheid van twijg en tak is wat verzwakt toch straal jij met trotse kracht weerbarstigheid de balans is fragiel in confrontatie voelt jouw weerstand iel buig maar en kom langzaam op ook zo bereik je ooit de top…

Op daadkracht krijgt Dick Benschop veel kritiek Die hangjas spint als CEO goed garen Maar is bij crisis doodleuk aan het varen En Schiphol zwoegt met een verzwakte wiek Vliegt Dick eruit, of zit hij op de wip? Geen meelij, állang binnen is zijn schip…

In je ogen weerspiegelt het raam van jouw ziel het seint mij berichten heel lief en zo subtiel Jouw ogen zeggen alles één blik is dan genoeg dan lees ik je gevoelens die ik bij de mijne voeg Onze ogen vertalen woorden zijn niet nodig stemgeluid verzwakt want dat is nu overbodig…

Slaap onbewust onderbroken wakker uit anderland donker buiten binnen kaars vlam van vuur zuurstof en vaste stof licht nacht verzwakt in schaduw verborgen storm stroom door druk hoog naar laag verplaatsing hier is het stil bewegingloze schijn…

ik denk aan de spreeuw van de voorgaande lente de dwarrelende veertjes zonder houvast in onbevangen licht aan het fraai gevlekte verenpak van die verzwakte roerloze vogel aan de ragfijne botjes de laatste pluimpjes een afscheid in slow motion ik voelde me in de voorgaande lente bekeken door de loerende dood…

Er was een keer een boek Dat pakte hem zozeer dat hij het gaarne pakte Niet eens, maar keer op keer Het boek liet zich graag lezen gebonden in fijn leer Maar op een goede dag toen pakte het niet meer Soms schreeuwt het nog om aandacht De stem nu wat verzwakt Na jaren trouwe dienst voelt het zich toch gepakt…

Zo heet die nare ziekte Die ziekte die spieren verzwakt Je kon niet meer lopen In je rolstoel weggezakt Hoe vrolijk jij altijd was Zullen we niet vergeten Na maanden tegen dit te vechten Heb je de strijd verloren Lieve meid het leven heeft je gelaten, je bent hier niet meer We blijven aan je denken, iedere dag weer.…

Soms verzwakt het mijn macht Om te denken wat ik wil. Moe van dat gebeuk, Dat geschreeuw En de snelheid van dat gegil. Het is over En uit. Uit! Dat beeld, dat geluid van dat gegrom en dat gedril. Ik doe en bedenk vanavond zelf wat ik wil! En dan dit nog geliefde stille buit Ik wil U vanavond aanvoelen diep onder mijn huid.…

De zon verzwakt in rood de dag Haar kracht verliezend aan de nacht schaduwen verstillen Lome warmte hangt in halfduister uur Vol tederheid zoeken handen als vanzelf het zacht gebaar der golvende contouren zo nabij zo tastbaar Monden spreken liefde zonder woorden gedachten verstillen.…

Terwijl het groen verzwakt En herfstkleuren winnen Zie ik de warme najaarszon Dat alles met stralen beminnen Herfst een somber jaargetij?…

Sterk verzwakt wankelt het geraamte van de eeuwenoude kerk in haar laatste uur Wilde wingerd bedekt het grauw gelaat waaruit miljoenen tranen zweten Haar middenschip draagt nog het geluid van diep begraven leed onder de rotte gewelven Kermende geesten kunnen hun doodsangst voor het helse vuur nooit meer vergeten…

Gouden rijp hangt zwaar aan takken Kreunend onder gedragen last Als de oogst weer is geleverd En de zon verzwakt in glans Zullen de bladeren verkleuren Om te sterven in hun herfstdans Verstild gehouden de belofte Van na nachtelijk verwijlen Nieuwe dracht in zacht bekoren Waarin het nieuwe leven lacht…

ik schrijf je al weet ik niet waar ik beginnen moet je plukt aan mijn warmte die met de dag verzwakt je neemt met tergende regelmaat een hap uit de zon je weet hoe je het licht van de maan verduistert je werpt je schaduw ver voor me uit zodat ik voel dat je er bent je verstikt de koele bries waardoor ik naar…

Het hart werd nooit gesloten De liefde draaide op volle toeren Maar broos door zware lasten Onmogelijk om alleen te dragen Steun was er Alleen voor een tijdje Het verzwakte Werd niet meer naar voor geschoven Hulp kon niet meer baten Alles gaat nu zijn gang En wordt nu… zo gelaten.…