Alle inzendingen over Vogels Bosleven

Het goudhaantje hupt over de bosweg, omhuld door opstuivend zand.…

Felix Salten, een Oostenrijkse schrijver, verhaalt hoe Bambi's en Falines jongen vrienden zijn met neef en nicht, wat verdrongen wordt door geschil, gezeten naijver. Dochter Goeri's spraak is mild, spits en nijver, doet eveneens moeders en broers tongen nadenkend roeren. Wat wordt bedongen? Nieuwe vrede voor reeën is aandrijver. De dierenliefhebber…

Flaporen en een dikke neus Kale kop en glinsterende ogen Lonkend als geniale bosreus Hij schenkt je het nodige inlevingsvermogen Staat pontificaal tussen dikke stammen Tijdloos met z’n stok in de hand Altijd bosleven aan het uitkammen Z’n rode puntneus staat hem zo galant Hij weet menig Veluws boskind te amuseren Met z’n oren luistert hij…

De aardse schepping heeft ons land karig bedeeld met weinig bos en eentonige weiden wij hebben het voorrecht een groot rentmeesterschap te volvoeren men verzorgt klein bosleven beschermt teer moeras graaft reine poelen kraamkamer voor dieren die water én land beminnen verblijd ziet de Schepper neer op Zijn mensenmedewerkers hoe ze…

Brabantse busreis: zakelijke gebouwen glijden steeds voorbij, waartussen vrij bosleven onbelemmerd luchtig wuift. Langzaam rondlopen, stilte beleven op de zandverstuiving, denkend aan kindervermaak, dat hier vroeger weergalmde...…

Dit is voor jou; nu ik je niet meer spreken kan nu ik je zoeken moet in sporen je volgend op een afstand, steeds erop bedacht mij niet te verraden - spreek ik voor jou; al zul je het nooit weten. Ik ben niet wanhopig, ik ben je niet onwaardig. Ik heb een leven gevonden nu en hier. Maar een leegte heerst, als een duizeling, in de kringloop…

Gelukkig zijn; en niet weten waarom; en soms naar buiten kijken waar de lucht donkerder is dan de steen, alleen een fabriekspijp nog donkerder afsteekt, en bang en gelukkig zijn. Een geluk dat geen raad weet; men bekijkt een glas met aandacht, er is een barst in en lacht en wiegelt het hoofd als een kindse oude vrouw die een broodkorst van…

Je dacht met trots dat je mijn page was. Je hielp me in het zadel toen ik uittrok, met alles toegerust. 'Nu is voor mij' dacht je 'de tijd gekomen om me klaar te maken.' Je wist niet dat ik, toen de eerste heuvel mij aan je blik onttrokken had, de teugels al liet hangen aan de zadelknop.…

Je weigert de strijd waar ik meester in ben: in holle wegen, in struikgewas besluipen, bespringen, met onbesliste uitslag. Op open terrein daag je me uit, overwint gemakkelijk en rust naast me uit in vol vertrouwen. ------------------------------- Uit: 'De harde kern', 1994.…

Waar heeft het me naar toe gebracht? Is het mijn bloed dat stollend door mijn aderen gaat, Of is dat de kou die mij niet voelen laat. Het gemis van God die er toch altijd is? Wetend dat hij me nooit verlaat, Vanwaar dan dat pijnlijke gemis? Waar ben je Vader; riep Hij aan het kruis. Zonder God ben ik zonder huis! Wij begrepen elkaar toch eens…

lange lig achterover beverig op buik idem vanuit achterover lopen op bovenkant zigzag de diepte in vanaf hangend aan bovenste sport omhoog kruipen hoofd tussen sporten spelen met spijlen omgekeerd spiegelbeeld hiphop naar boven maar niet perfect toch over denken mannenkoor zingt niet synchroon onaffe wegen met cirkels in…

dubbelportret mijn secundaire aard belet mij onmiddellijk ervaren van gezien, gehoord, gevoeld pas later kom ik bij hoe of wat is binnengekomen je beelden gaan er niet meer uit dus dat zit wel goed ik poog te zeggen dat ik van beelden van mensen hou die ze tonen zoals ze zijn die zijn zoals ze zijn dat ik van uitvergrote perfectie…

Vroeg in de ochtend ontmoette ik het vogelmeisje. ‘Waarom ben je zo bedroefd?’ vroeg ik aan haar of zij aan mij. ‘Omdat wie mij zoekt komt als ik er niet ben en schreeuwt en huilt omdat ik niet te vinden ben; ik kan het niet horen en het maakt mij bedroefd.’ Neergelegd staat het meisje op (laat mij maar eerst opstaan, ik ken de…

In de ruige eikenkruinen soest zware zomer levensmoe sluipt jong najaar strijkend rond daaronder trillen - deinen - zweven verwarde spinnenwebben kleven aan een zonnestraal hun schittering siddert voelt zich gevangen - wil vlieden popelt uiteen te springen vliegt versnipperd omhoog tussen de takken spelen verspreide vingertopjes van…

(1962 - 2012) Vrije adem van vroeger boerenleven waait al een halve eeuw over de grond, waar heerlijk toeven bij rustige stond samen gaat met luisterrijk beleven. Hier mogen mensen zich overgeven aan kampeervreugd, eenvoudig en gezond. Blije stemmen, gejoel klinken in het rond, door wild woud en dierenrijk omgeven. Het eethuis toont…

(tanka) De meiskes dragen bessen, schors en halmen aan, maken een stapel, stichten een tweevrouwsbedrijf: hun winkeltje in het bos.…

Toen ze ooit samen vloeiden als een stromende beek in alle opzichten in hun bedding ongelijk tot in hun midden een steen viel hun wegen tijdelijk gescheiden, elk draaiend aan hetzelfde levenswiel door gedachten uiteengedreven, hadden zij veel en zoveel meer gemeen, ze vloeiden uiteindelijk ineen als twee druppels water, in het geheel…

Zijn dorre kruin wijst vol droef verlangen naar de vage, schemergroene gangen; daar zweeft klein bosleven onvatbaar rond, streelt heimelijk, loom soezend, elke stond de vergane stam, blijft erin hangen. Tussen jong mos klinken keverzangen op dood hout, door Flora heilzaam gewond.…

Blauwgeel balletje Zilveren belletje Gouden schelletje Priemsnaveltje Vlugge vlerkjes Rondjes om berkjes Bolletje kwik Heeft zo’n schik Je bent een feestje Mijn mooiste meesje Op jou pimpel ik…

Ik ben nergens echt alleen als mijzelf: altijd – wacht hij weer op mij.…

Mijn oude tante: midden in haar familie -- in fotolijstjes.…

Meestal gaat het wel, soms ben ik zelfs blij, dat mag -- dan op de foto.…

Dat ze op eenzame hoogte de koers blijft volgen met een bestaan waarin zij gezelschap krijgt van bruisende kruisende en ruisende vogels terwijl dagen en nachten voorbijscheren Bovendien leidt ze een eigen leven vol overgave en strijd; ver weg van alle drukte.…

Op de voedertafel buiten kwam een kleine roodborst eten. Hij ging niet weg, hoewel hij mij zag staan. De mussen slaan steeds op de vlucht, wanneer ik voor mijn venster sta. Hij pikte rustig verder, het was zijn eer te na. Hoe klein is toch zo’n beestje. Met pootjes o zo dun en fijn. Zijn kraaloogjes keken me aan, alsof ze zeiden: “Ik…

Een vreemdeling kwam voorbij: wij keken, hij ging – waar wij niet durven.…

Ik ben een vreemde voor hen, ik heb geen humor – die dat overbrugt.…

't Sieraad dat de bomen dragen Zijn hun ambergele blaren En te midden van dit lover Zitten geelgeveerde vogels. Laten hier hun klanken dwalen Tureluren dromend samen. --------------------------------------------- Uit: 'Verzamelde gedichten', 1970.…

“Hier heet dat vogelen”, verklaarde zij, van SOA had ik destijds nooit gehoord. De jeuk waar ik daarna nog lang mee liep was duidelijk een vorm van vogelgriep.…

Zij gunnen mij gaarne 't geheim hunner tale, De roodborst zijn snoeren van bloedkoralen, De merel heur zang als betinkte bokalen, En vinken hun klink-slag op eedle metalen. De duif doet de zoetheid van 't troostende kirren Zacht druipen om voorhoofd en lippen als mirre, De nachtegaal roert door haar smachten tot tranen, En hel schalt…

Als mijn snavel dan kon praten dan zou ik de hele wereld vertellen hoe het voelt om een vogel te zijn: vrij.... ik kon vertellen hoe mooi de wereld was de warmte van de zon mijn lichaam streelde de zee hemels blauw de wind die mij deed vliegen en dat allemaal door JOU.…