Netgedichten

netgedicht (nr. 31.689):

LOKKENDE PRACHT

In de ruige eikenkruinen
soest zware zomer levensmoe
sluipt jong najaar strijkend rond
daaronder
trillen - deinen - zweven
verwarde spinnenwebben
kleven aan een zonnestraal

hun schittering siddert
voelt zich gevangen - wil vlieden
popelt uiteen te springen
vliegt versnipperd omhoog

tussen de takken
spelen verspreide vingertopjes
van blinkend wit porcelein
raken alles speurend
met blindentastzin
maken tezamen
eeuwig verhoopte kunst
verspreiden zoete geuren
vol vriendelijk wenkende dood.