Alle inzendingen over Vondelpark

Zomerse zondag in het Vondelpark spelende kinderen in het kinderbad kleedjes overal neergevleid loom luierende mensen nippend aan een meegebracht glas Zijlstra speelt in de muziektent zweet gutst op het ritme van de jazz publiek deint mee op de maten van hun blues de zon gaat nog lang niet onder hier in het Vondelpark…

Vondelpark…

De maan zucht het is onmogelijk door de wolk door de menigte heen het Vondelpark te verlichten Ik heb haar stralend gezien en toch verloren boven het park mystiek licht en weer teruggevonden boven het Sarphatipark mijn muze boven mijn park ------------------------------------- uit: 'Hollandse woorden', 2004.…

Herinner je 't Vondelpark en hoe de dagen kouder werden daar, hoe vanuit de kamer naast het Leger het station ging drijven op de Amstel die wij blauw dachten. Denk aan het vignet in Fodor toen je zei: Een zoon.…

de woorden rennen wat rond ze zijn een soort kinderen op een schoolplein maar dan opeens volwassen zeggen ze dat ze stilstaan en denken aan de lucht en de vallende sterren en met Kerst een volle maan terwijl je in het Vondelpark aan vroeger denkt en zo lekker ooit een zoete Zatte in het proeflokaal met een goeie vriend die je…

Zomaar een verweerde oude man, zittend op een bankje in het Vondelpark met trillende handen genietend van een klein bakje kersenkwark. De doffe ogen tranen als hij zijn lippen dept. Eenzaamheid en verdriet, blijkbaar zijn dagelijks recept.…

. --- Vondelpark Verduisterde maan schijnt in het Kattenlaantje stil valt er een traan. --- 31 april De tuin schiet in bloei moederlente spreidt haar vleugels de sneeuwuil blijft thuis. --- Vogel Kwinkelerende haiku gebouwd uit woorden wiegend op de wind.…

Er is een boom geveld met lange groene lokken. Hij zuchtte ruisend als een kind terwijl hij viel, nog vol van zomerwind. Ik heb de kar gezien, die hem heeft weggetrokken. O, als een jonge man, als Hector aan de zegewagen, met slepend haar en met de geur van jeugd stromende uit zijn schone wonden, het jonge hoofd nog ongeschonden, De trotse…

blote voeten, lange haren mondharmonica en akoestische gitaren liederen van protest peace en vrije liefde die dorstig werd gelest meisjes dansten in de zon niemand die zich stoorde aan een nozem of een non slapen in een geleende jas love was all en het leven paste in je canvas tas…

De stad heeft zich weer gemeld de balkondeur open, straatgejoel zwelt aan door jengelende logistiek, scherp gedrein van tramrails snelt door de sirene geest en ijle lucht. De linden werpen met een hoofse neiging in hun kale kruinen elkaar de zwarte jassen van de kraaien toe, boven de daken van deze verbale dramatiek schildert een…

Soms denk ik terug aan Amsterdam de stad waar ik thuiswas Mijn hart en ziel verkocht het vondelpark de gaasterplas De stad waar ik slenterde uit eten ging in oud zuid Het concertgebouw bezocht nachts op de wallen uit snuffelen op de Albert Cuyp Fietsen door de Jordaan Terrasje pakken op de Prinsengracht Het was een deel van mijn bestaan…

vannacht op een bank midden in het park bedacht ik hoeveel liefde wel niet kan in zo'n park daarna dacht ik goudvissen hoeveel goudvissen kunnen daar wel niet bij hier in dit park eenmaal opgestaan dacht ik kijk daar in de plas en ja wat ik toen wel niet zag echt alleen maar liefde en goudvissen echt joh je wil niet weten…

Hoe staat het met ambities van de zomer met summer holidays en dito sales is van die plannen iets terechtgekomen bestormen de chinezen onze hemel van gogh, het rijks en achterhuis ontdekkend in permanente staat van opwinding de kalverstraat en vondelpark bezettend op fatte e-bikes dwars door mokum trekkend Het zomert pas zodra…

wie kan mijn historisch geheugen opfrissen vertel mij welke vorstin verjaarde op negen en twintig april of vieren wij de stervens- koude sterfdag van de kak met verantwoord vals vioolspel: Wilhelmus in het Vondelpark een stap in een kleumend winkelcentrum een blik op een verkreukeld laken met afgedankt speelgoed, een discodreun van achter…

zoek naar voedsel terwijl de oude walvissen binnen zwommen chagrijnig dat ze gevangen waren in de fuiken van de Zuiderzee drijvend langs het Centraal Station en wij vrolijk en een beetje dronken zwaaiend naar elke zingende matroos in het want die ook echt in het want stond later liepen ze vol bravour die matrozen door het Vondelpark…

lucht liefdevol zuiveren gedwongen worden haar te vervuilen dat beeld zo onwerkelijk maar waar laat mij niet meer los die kaalslag van het bos voor de houtversnipperaar * *dit beeld opgedaan in ons ‘Blauwe Bos’ van een paar jaar geleden schoot me weer te binnen na het lezen van het fraaie beeldende gedicht ‘Aan een boom in het Vondelpark…

Vroeg je mij onverwachts Op dat bankje in het Vondelpark - Jij die overduidelijk zag dat Het niet goed met me ging Hoewel ik dat natuurlijk Geen woord wilde hebben; Aan mijn ogen zag je het, Aan mijn hele lichaamstaal Kon je zien dat ik, wat niemand wist, Coke gebruikte, Aan je oogopslag zag ik dat je wist Dat ik snoof, zonder…

Hij hield een zwaan als huisdier, speelde cricket en had op een keer alle meisjes in het Vondelpark op roomijs getrakteerd. Hij mompelde: ik woon in een ander huis; soms komen wij elkaar tegen. Ik slaap altijd zonder jou en wij zijn altijd samen. Alleen hijzelf geloofde dat hij dood was.…

het regent in het Vondelpark letters vallen met bakken uit de hemel zou hij, de dode dichter alsnog zijn oude schrift over mij uitstrooien en strofen weer doen zijn als de aarde is stof en nu even verwaterd plassen vangen zwaardere woorden op het helpt zijn taal te verdunnen naar hedendaagse herkenning vlak, dun, licht of schreeuwerig…

Ik zit hier alleen in een raamloos kamertje van het uitvaartcentrum met alleen rouwkaarten om me heen van mijn moeder Mijn ene broer verkiest het Vondelpark. Een wandeling in de zon om the day after de Canal Parade even bij te komen. Mijn andere broer verkiest zich te benevelen met drank.…

Op de Wallen gonst het van stemmen, van flarden taal uit heel de wereld, waar het rode schijnsel niet alleen verleidt maar ook een schaduw werpt, en verderop in het Vondelpark, vrij van rumoer en haastig gewoel, ademt de stad in, als een moment van rust in de roes van het leven.…