Alle inzendingen over Waan liefde eeuwig

Je moet het kunnen leren van een leermeester te houden voor een héél leven, een heel leven, ja God als ik iets mag en wilde in mijn leven is het waarlijk mededogen te voelen bij iedere verschijning van je, zonder ooit, enige verdwijning!…

Laat ons wachten op de nacht laat ons naar de sterren kijken op zoek gaan naar de maan laat ons in de waan dat we onsterfelijk zijn laat ons naar de eeuwigheid van elkaar nooit spijt.…

Laat mij nog maar even in die staat van verrukking die eeuwig lijkt te duren laat mij nog maar even in de volle waan dat waan zin heeft in ieder geval zolang de droom nog duurt…

Het tijdig iets dat bestaat in de waan van tijd die geen enkele vorm schaadt die geen leed maakt om niet mee te gaan de waan een eigentijds iets van warmte en liefde om 't nare te vergeten de waan die alles zo mooi maakt voor even tijdig iets bijna iets zo niets zo niets de waan kon het voor altijd bestaan.…

Als het geboortefeest Achter ons ligt maken we Ons op voor het leven dat Langzaam lijden wordt Van Hosanna en Halleluja Naar Kruisigt hem in Een kleine veertig dagen Zo snel verwaait je roem Van gevierde redder tot Bespotte koning van de joden Het kaarslicht dat ik in Kerstnacht bij de voordeur Heb gezet blijft gedurig Branden…

blijf toch maar dicht bij mij, dan ben ik blij je nodig als water en lucht, je bent mijn eigenste ziel stem zo fluweelzacht wiegt me veilig in slaap, hemels mijn omfloerste ogen kussen je rein gezicht we zijn onze adem en scheppen de kosmos de weidse natuur danst op de kadans onzer harten het universum glundert om al dat moois al is het broos…

Achter de waan van de dag, wentelen trouwe planeten, straalt onze zon. Achter de waan van onze illusies, blijft trouw ons hart kloppen, stroomt ons bloed. Achter de waan van domme macht, leven sterfelijke gedachten, wachtend op de dood. Achter de waan van blindheid, zien blinden licht. Licht laat leven. Licht dat liefde is.…

vandaag is de dag dat de sneeuw waarnaar ik zocht gelijkt op eeuwige liefde ik spring en huppel door naamloze vlokken en lik mijn waan met onzichtbare woorden de lippen wit straks de aarde wanneer ik slaap op het lichaam van de wachtende nacht ik zuiver mijn zonden met de ogen van onschuld en zie hoe het land zich verhoogt de…

Ik zou je nog eenmaal willen beminnen, omarmen, je laten gaan Ik zou je nog veelmalen willen liefhebben, schuldloos naïef mijn eeuwig lief…

nacht bij volle maan samenzijn in tederheid liefde's zoete waan…

Je loopt door mijn gedachten, vrolijk lachend, veel te zoet Ik brom, ga weg, je moet me niet zo pesten, ik weet best dat jij niet wilt Maar jij blijft vrolijk lachen en kijkt me niet-begrijpend aan Ik zucht en denk, kan mij het schelen, nog even blijf ik in de waan.…

Waan der wanen. Vergrootglas. mier en mij. U lacht. Met tranen.…

Na zestien jaren Ging je daarheen waar hij was Voor eeuwig samen…

Onze verbumdynamica zal als zingende zaag eeuwigtreurend vibreren opdat de waan der nymfomaan in de baan van haar ellips door Scylla verzwolgen wegkwijnt in Charybdis' golven en in Hades' kluisters ten eeuwige dage...…

Vergeet nooit wie u liefde gaven. Bemin al uw Madonna's. Blijf uw liefdes trouw. In de hemel woont een wijze Vader. Onze Vader die liefdevol wenst, dat mannen kinderen blijven, van wie Madonna's houden. Nooit reist een oude dichter, zonder beertje in zijn tas. Beer Bommel met tegenzin. Tom Poes is in zijn sas.…

Een iris die eeuwig door kletst. Een geïllustreerd handgebaar. Geen waan waar ik in bevind. Maar het is een wonderwereld Die mijn leven optimaal bezint.…

I En zo het dan een waan is te geloven Dat liefde ons eens allen verlossen zal En haar zegen oneindig gaat te boven De krachten van verderf in het heelal; - Te geloven, dat de duistere demonen Die huizen in het menselijk gemoed En alles wat ademt, en leeft, bewonen, Haar, overmand zullen valle' eerst te voet, - Zo wil ik liever leven…

jong en fris reizen met tijd maken plaats voor oud en wijs niet getreurd want ieder op beurt maakt wel kennis met verdwenen jeugd herinneringen lachen en zullen niet sterven want het levensverhaal wordt fris en jeugdig...wel verder verteld!…

De zilveren waan, Dageraad schaduwt de maan, Schemert ondergaan. Overwinteren, Lente zomert, koestert herfst, Zal nooit over gaan. Eisprong, houden van Chemische reactie, kind Eeuwig, vrouw en man. (Vrouw door man bemind)…

Ze zijn verbeelding van de onzichtbare god, beetje waan zinnig. Hallucinaties van goddelijk verlangen naar hoogste geluk. Naar de geliefden, het eeuwige ontmoeten en het samen zijn. Het einde van ellende, van lijden en van sterven.…

- als dan De maakbare wereld oplost in De onmetelijkheid van het bestaan En de mens verstilt en ontvankelijk Wordt voor wat vanuit de onpeilbaarheid Van de Eeuwige op ons afkomt: een Kind Als teken van altijd durende verbondenheid Van liefde en nabijheid, van steun voor altijd…

gebruiksvoorwerp, een brok in mijn keel Het vogeltje spreid zijn vleugels en vertrekt Weer even heb ik gevoeld, heb ik geleefd De donkere wolk die de zon bedekt Zou het vogeltje nog ooit aan mij denken Het vogeltje, dat nu ergens anders zweeft Voor het vogeltje, één klein moment uit zijn bestaan Voor mij, een sterk gevoel, de zoveelste waan…

Ik schoffeerde het wierrook terwijl ik de goden gunstig wou stemmen om mij het eten te laten smaken De tijd inhaleerde mijn adem en strekte zich uit zoals een valide cognitie de waarheid is in een hart vol liefde maar het bekomen van de maal brak mijn maag in tweeën en steunend op de pilaren van het wantrouwen verliet de meester…

vurig likt de vroege morgen aan de nacht dorstig en hunkerend naar geronnen gloed violen klagen modder aan die langs mouwen druipt de duisterval laat sporen na op blondgeverfde treden valsspelende klanken glijden langs leuningen omlaag eindigen in een weerspannige schoot wanen zijn bezeten van achtervolging tegenbeelden krijsen…

zinnig woord of het wordt gehoord hangt af van het been en een bed dat verkeerd kan staan in de slaapkamer voor de zekerheid slaap ik al jaren op de bank…

In de dierentuin sta ik uren voor het mensapen-verblijf en bestudeer de grote apen; ik leef me in hun wereld in die wenkt en ik zie wie ik ben zou m’n beschaving afzakken Iemand tikt op m’n schouder ik ontbloot met ‘n apengrijns m’n tanden en bijt in 'n hand Volgens mijn vrouw ben ik te gek om los te lopen en niet toerekeningsvatbaar…

ik mat mij een houding in de schemering van mijn schaduw om te kunnen blijven bestaan dus kom en vertel mij van leugens of zwijg mij door de stilte heen maar laat mij eindelijk weer mens zijn en ontdoe mij van deze waan…

ik ken er maar twee beiden boven de tachtig... als ik hen bezig hoor, lijkt het alsof ik naar zevenjarigen luister!…

Hij pakte haar hand ze wilde iets zeggen maar woorden kwamen niet wist ze nog, kon ze nog? ze hoefde niets uit te leggen Ze voelden, en dat was genoeg ze pakte zijn hand zielsverbonden keek ze hem aan weet je nog, kun je nog? Is wat ze vroeg ze wisten twee zielen in volle betekenis van lijfelijke eindigheid door warme handen verstrengeld…

Naar Rome en weer terug Overal bij mij Tijd vervliegt zo vlug Lopen zij aan zij In 1 seconde naar mars vliegen Sneller dan het licht Als je ons zou bedriegen is het onze plicht Immer terug naar mij gaat alles weerom rond samen zijn wij vrij waar toen de wereld bestond Onafscheidbaar aan elkaar geklonken wordt ons het universum geschonken…