Netgedichten

netgedicht (nr. 26.955):

Wanen

In de dierentuin sta ik uren
voor het mensapen-verblijf
en bestudeer de grote apen;
ik leef me in hun wereld in
die wenkt en ik zie wie ik ben
zou m’n beschaving afzakken

Iemand tikt op m’n schouder
ik ontbloot met ‘n apengrijns
m’n tanden en bijt in 'n hand

Volgens mijn vrouw ben ik
te gek om los te lopen en
niet toerekeningsvatbaar;
ze laat mij sindsdien uit
en waarschuwt passanten
voor haar merkwaardige aap