Alle inzendingen over Waterlijn

kijk ik..richting..opgegeven..ver..verleden en wuif..aan die waterlijn..naar jou.. fluisterend, te zacht.."ik hou van jou".…

De bleke nevels omhullen de waterlijn grijsgrauw ademend…

Een buitenbeentje kwiek strandpleviertje rennend langs de waterlijn…

Schelpen in het zand Werpen lange schaduwen Langs de waterlijn…

drie wilde zwanen volgen kust en waterlijn geplaagd door de wind…

gronden te diep onmogelijk te peilen en als ik dan sliep droomde ik bijwijlen de donkere diepten naar boven in angst en in zweet kwam ik dan bij verwonderd, 't is niet te geloven hoe wijds is mijn ziel hoe stroomt haar getij de verre verten maar ook dichterbij de sluimerende kusten te diep zijn de gronden van het onderbewuste…

Het water kan wild en onberekenbaar zijn Het kent geen waterlijn geen eerbied voor de broze kust Het water van zee is als een wolf met 'n grote lust niet tot het breken van golven maar tot vraatzuchtig vreten.…

Kijkend over de waterlijn luisterend naar de wind die zachtjes zingt. Samen met de meeuwen die zweven met allebei hun vleugels weid gespreid. Ze worden gedragen op golven van de westenwind en omarmd door de zee. Waar ik vind mijn rust als ik luister naar het lied van zee en wind.…

behoedzaam zet mijn voet zich neer tussen koraal en schelpen ik volg de waterlijn voel de warmte van de zee de flauwe streling van de wind langzaam ga ik verder voel de vrijheid en loop zo mijn gedachten in…

Geen geraas deze morgen alleen geruis en gekwaak zachtjes nog voorzichtig en gezoem huidbedwelmend gestreel van achtergebleven engelen een gewaad dat in de doornen steken bleef en het lekte verholen uit vissen spartelden op de waterlijn en hapten ademloos toe het was de stilte vlak voor de verdoving…

De wolken gleden door het meer En boten sneden spetters rond Een eendenpaar zwom op en neer Verenigd met de avondstond Verankerd aan de waterlijn Bedacht ik slechts dat wat ik zag Te denken aan het samenzijn Met wie dan ook, op welke dag Gevoel van ontoereikendheid Verstarde daar de avond En wolken vlogen in de tijd Die mij haar tranen…

Als het water botst tegen de waterlijn van twee verschillende kanten. Zal de wal het dan kunnen dragen? Tussen het riet groeit nog altijd de twijfel al kwaakt de kikker er vrolijk zijn lied, zoek ik er naar het waarom en een begrijpen. Hier bij het klotsen van het water, komt voorzichtig wat zon tussen de wolken schijnen.…

vanaf de valreep wuivend je laatste roep, verwaaid, iets over spoedige berichten rakelings langs de waterlijn turensmoe m'n ogen slenter ik door regennacht in een kring van waternevel flonkert een toplicht naderbij maar blijft in z'n koers volharden laat havenhoofden liggen brengt geen bericht van overzee…

netjes tegenover elkaar Uit eten, de dag er na vijf keer halen, bij de wok Naar het strand, schelpjes zoeken langs de waterlijn Je smalle vingers, jouw lieve handje in de mijne De zee, het zand, alles zonovergoten, wij zacht tegen elkaar aan En al kussend, je ogen gesloten liet je mij begaan…

de toeristen lopen weer rond als witte vissen langs de kade ze kieuwademhalen het mooie weer ze laten de lentewarmte spreken tot hun moegewinterde gezichten ze lopen met zwemvogelvoeten tot aan de waterlijn waar ze zeedrinken met hun ogen want boven de zee anders dan in de grijze steden boven de zee staat het licht van een goddelijke…

ik denk tegen de wind in het ruisen van de zee het geluid, de muziek een cliché in mijn oren achterstevoren terug... denk ik terug... naar toen als de zee spoelde de liefde over mijn dam toen zij kwam zij, een onopvallend glasgordijn een muur van troebel water onzichtbaar onder de waterlijn sommige stuurlui staan aan wal omdat ze…

nog net geen avond, zwerf ik over het golfgewassen strand als vuurtorenlichten bestrijken mijn ogen het grijsgroen golfgeruis zuigend danst zeewier tussen waterlijn en branding zilveren zeevogels krijsen een slaande regen los de zee uit mijn gezicht maar wat nog zou ik turen naar haar, die vanochtend de vrijheid verkoos over zingende…

je frisse schoonheid van bijna dertig jaar benevelde de gedachten van de jonge minnaar de lijnen in je gezicht bijna twintig jaar later maken zijn ongedoofde liefde tastbaarder als ooit tevoren ik ruik de zoete Zeeuwse lucht volg de meeuwen in hun vlucht hoor jouw stem aan de waterlijn verlangen om weer bij je te zijn starend over het…

leve de kronkel van de waterlijn altijd in de weer eb of vloed trekt of woedt golven rollen schuimend koppen eeuwig is ’t soppen van grijze wolven brullend voor de Heer d'dichter bij 't water vol in luister ’t wordt steeds later verweert in 't duister zuid wester in z'n sonnet met zee die bergen verzet…

binnen ‘t strandpaviljoen bevechten de renners elkaar omwille van de eeuwige roem onze ogen blijven strak gericht op de strijd om het fel begeerde groen en geel buiten vloeien golven af en aan klinkt het ruisen van de eeuwigheid een kind rent langs de zilte waterlijn misschien zich meer bewust van wat vervliegt en blijft zoals…

De zee sloeg een arm om je heen de arm, die ik had gewild en stilzwijgend om je heensloeg Jij, de onbereikbare, alleen met waterlijnen in de vloed verstild was ik het, die de last droeg Van het niet kunnen vergeten en terwijl de zee verder de dag inging restte mij de eeuwige herinnering van iets, wat ik nooit zal weten Wat ik wel zeker…

dorre wegen Verkoolde gronden Verschroeide aarde Met de drang Naar een zegen Die boeide Warmte baarde Zonder te verzengen Die groeide Als goede wijn Zonder die met water Aan te hoeven lengen Les mijn dorst Druk me aan je borst Deze tocht Door de woestijn Met te weinig vocht Deed pijn Ben mijn oase Der dwaze Die gelooft Dat jouw waterlijn…

De zee Het strand De blauwe lucht Spelende kinderen langs de waterlijn Schelpjes in het zand Jouw hand in de mijne. Ideaal (2) Wij samen Jouw hoofd tegen mij aan Mijn arm om je heen Jouw muziek op de achtergrond Zacht samen dromen Onze nieuwe toekomst.…

En wij aan de eenzaamheid gevangen tussen de betonnen wanden de tafel kreeg mijn benen de armstoel heeft mijn armen de radio kreeg mijn zenuwen en de darmen volgen de waterlijn ik ben onteigend en ik lig uitelkaar ik heb niets meer te zeggen ik wordt geregeld met een schakelaar. - Jon-jon -…

Vanuit die visie meer tolerantie doet vergaren in een nieuw refrein, het hoofd en hart op het kussen van de nieuwe rede zal rusten, gebotteld in een fles, gevonden op de waterlijn.…

zodat niemand zag dat ik daar liep diepe gedachten denkend in flarden zoutkoude mist zweefden zoetgevooisde stemmen zij herkenden mij als lege huls schonken mij woede en verdriet jaloezie en toch ook wat haat vreugde, zelden uitgeblust en lust en rust voor mij intens gevoelens, maalstrom van genot een regenboog van tranen als de waterlijn…

Zie de paarden galloperen briesend gaan zij harder rennen daar, vlak langs de waterlijn het schuim spat hoog op de ruiter, bespeelt half gebogen op de rug van het paard de leidsels en viert de teugels wapperende haren volgen de snelheid van de gallop de hoeven lijken het zand noch het water te raken sneller en sneller gaat…

kus mijn voeten maar kus mijn voeten, zee neem me desnoods mee mijn dromen doen me pijn verdwalen kan niet langs jouw waterlijn dat sta jij niet toe maar 'k ben m'n dromen moe ik droom dat ZIJ mij kust golvend, zo jij mij doet het liefst wil ik verdrinken in jouw eb, in jouw vloed kus mijn voeten nog eens zee zodat ik denk... aan…

In mijn herinnering sta ik aan de waterlijn, Het is fijn dicht bij de natuur te zijn. Ik voel mijn voeten in het mulle zand. De zon brandend op mijn huid. Turend in de verte naar het water, waar zeilbootjes het bevaren. Helaas de zomer is voorbij, alles heb ik opgeborgen.…

Schelpen zoekend aan de waterlijn. Konden we maar altijd hier op het strand zijn. Ja of het nu eb is of toch vloed. Bij die grote zee zijn dat voelt pas goed.…