Hartenkreten

hartenkreet (nr. 39.338):

vreemd

gronden te diep
onmogelijk te peilen
en als ik dan sliep
droomde ik bijwijlen
de donkere diepten naar boven
in angst en in zweet kwam ik dan bij
verwonderd, 't is niet te geloven
hoe wijds is mijn ziel
hoe stroomt haar getij
de verre verten
maar ook dichterbij
de sluimerende kusten
te diep zijn de gronden
van het onderbewuste

... Met onze zelfkennis wandelen we aan de kust, op de waterlijn ...

Schrijver: Huib van Riet, 25 maart 2013