Netgedichten

netgedicht (nr. 29.401):

Op de rede,

Getijdenstroom loopt niet
parallel met de schijn,
lijkt stil te staan, kost
kracht om tegen stroom en
mening in te zwemmen, en
als drenkeling - op een door
god verlaten kusten - te
vondeling gelegd. Wrakhout
van de onmacht drijft mee
naar open zee, waar de
ervaring leert dat gevoel en
wijsheid zich niet onder een
net laten scharen. Vanuit
die visie meer tolerantie
doet vergaren in een nieuw
refrein, het hoofd en hart op
het kussen van de nieuwe rede
zal rusten, gebotteld in een
fles, gevonden op de waterlijn.