Alle inzendingen over Wilmink

op de omslag van de bloemlezing 'het kind is de vader van de man' prijkt een foto van de dichter Wilmink ooit geschoten door Hans Vermeulen Wilmink in een kek suede jack in de bloei van zijn leven zo ook de kracht van de bundel liedjes gedichten en vertalingen persoonlijk lees ik de bundel nog altijd met veel genoegen maar tóch kan…

De Willem Wilmink Dichtwedstrijd bereikt op deze zondag zijn apotheose. Uit tien gedichten wordt er een gekozen dat dit jaar met de overwinning strijkt. Als tiende ben ik echt niet minder blij, genomineerd zijn is een eer voor mij.…

Het subtopstigma hoort tot het verleden Uiteindelijk werd Twente kampioen Een feit dat Willem Wilmink deugd zou doen Al had hij het massale feest gemeden Daarboven, waar wij nog niet kunnen komen Heeft hij er vast 'n Duvel op genomen…

Een eigen schouwburg èn een eigen beeld Had Willem Wilmink al verdiend bij leven Ze mogen hem gerust dit bolwerk geven Na alles wat hem reeds werd toebedeeld Zijn repertoire blijft echter verder reiken Dan alle al te aardse huldeblijken…

De Film van Ome Willem, Sesamstraat J.J. de Bom, het Klokhuis, Don Quishocking Verleid door elke lyrische verlokking Creëerde hij een oeuvre van formaat Al is de oude meester heengegaan De Oude School zal altijd blijven staan…

( een weemoedig vergezicht ) café 'Het Bolwerk' sinds 1904 te Enschede zie daar Willem Wilmink op z'n vertrouwde stek ter inspiratie in zijn stamcafé in dorstige verwachting van zijn Vlaamse Duveltje de dichter broedt zo op het oog wellicht weer op een versje want stand verplicht dat wist hij als geeneen...…

uit piëteit voor de grote Twentse dichter Willem Wilmink nam ik een duveltje uit een doosje schonk hem langzaam in en keek vol verlangen naar de schuimkraag liet hem dansen als vloeibare poëzie over mijn tong langs m'n huig naar de maag daarna nogmaals in slow-motion lekker traag...…

Nooit dacht ik over Enschede te schrijven die saaie stad ver in het oosten van het land nu mocht ik er een paar dagen blijven en zag er ineens de kleurrijke kant. De stad waar eens de fabrieken sloten de plek waar het vuur uit spoot juist in die woestijn groeiden nieuwe loten het leven bleek er sterker dan de dood. Ik slaap er boven het…

Treur niet om mij, het hoort erbij zoals de vloed past bij het getij Tranen smaken naar de zilte zee veel looizuur zit in zwarte thee Zing een lied, dans voor mijn graf denk nog eens aan mij, huil of lach Leef verder gerust en bedenk dit wel de dood steekt in hetzelfde vel Wees niet bang, ik ging u immers voor zing met alle engelen in hemels…

op het voorhoofd geschreven ( alias Ds. B.H.Tazelaar ) de vage dominee Tazelaar die dichte als een hazelaar zó heerlijk ongecompliceerd en alles gefingeerd…

uw wandeling in het winterlicht ik kan er niet omheen de triestheid raakt me gaat me door merg en been een zilveren weerschijn zie ik op uw haardos landen het spreken van de jaren plooit zich op nijvere handen rond schuifeltraagheid de diep gebogen rug uitzien naar is er niet komt niet meer terug uw oude jas hangt zwaar doordrenkt…

De kolenboer verkocht nog antraciet Ik moest een zak gaan halen met mijn step En die verdween dan in de zware klep Van onze zwarte kachel in Hoogvliet We woonden in een industriegebied Met Sjors en Sjimmie, Donald Duck en Pep De kolenboer verkocht nog antraciet Ik moest een zak gaan halen met mijn step We waren nog bevreesd voor Sint en Piet…

.' ook dit schreef Willem Wilmink en wel op een kladje onderweg naar een voorstelling met Ome Willem ergens in den lande... Heel PinkPop brulde het vorig jaar mee. --------------------------------------------------- Er staan maar zo weinig van zijn gedichten op deze site. Zo gek dat bijna niemand op deze site Willem Wilmink echt kende.…

Jij bent de wolk in het moment Een piano klinkt en drinkt mijn zucht In een teug adem ik uit en zweeft lucht Dit moment omhoog en terug…

Inmiddels wel bekend in deze kring doet hij hier elke maandag van zich spreken. Verhuld in snelsonnetten gaan zijn preken er in als Gods woord in een ouderling. De tweede prijs lag voor hem in ’t verschiet. Dus ‘Onverteerbaar leesvoer’ was het niet.…

kleurige schetsje opgetekend door een mond belevend een toonzetting ruisend als vogelvleugels plooiend, open, dicht dat wat ik herken de knipoog naar vriendschap zo emotievol in het verliezen breekbaar als een licht op de bleek hetgeen ikzelf soms ook ben * n.a.v. een zondagmiddag vol poëzie, muziek en zang rond de dichter Willem Wilmink…

Het oude café gaat sluiten, dicht moet het -- van de nieuwe wet.…

wetenschap is op het web ontketend Het wordt mij link na link gepresenteerd Ach, liep ik nog maar wat aanvaardbaar achter Want alles is meteen zoveel verdachter Voor wie te grondig is geïnformeerd Ik word vanzelf ooit dodelijk alwetend ---------------------------------------------- Ko behaalde de 2e prijs met dit gedicht bij de Willem Wilmink…

Moeder je kwam om elf uur thuis. Niet later zei je zelf. Ik zit nog steeds alleen in huis. Het is kwart over elf. Ik kwam uit bed om negen uur, ik hield het niet meer uit: geroezemoes achter de muur, figuren langs de ruit. Straks komen dieven om de hoek en klimmen door het raam. Naar geld en klokken zijn ze op zoek, ze fluisteren mijn…

Het is niet fijn om dood te zijn. Soms maakt me dat een beetje bang. Het doet geen pijn om dood te zijn, maar dood zijn duurt zo lang. Als je dood bent, droom je dan? En waar droom je dan wel van? Droom je dat je in je straat langzaam op een trommel slaat? Dat iemand je geroepen heeft? Droom je dat je leeft? Maar ach, wat maak ik me…

(Naar het Portugees) Kindje, slaap maar, kindje, 't was ook zo warm deze dag. In de schemer zit nu een kleine egel met zijn mooie stekels eenzaam in het gras. Het gras wacht op regen. Geen takje beweegt er. Luister naar de merel, hoog op ons dak. Avond vol verlangen. De maan maakt zich klaar voor de nacht. In de avondschemer komt…

Grouwe gebauwen, louwe thee, holadio, holadié, word je broer dominee? Heel gemakkelijk, zo’n dictee. Jan vermeid het komietee, holadio, holadié, en de mijd bleikt heel tevre, wat gemakkelijk, zo’n dictee. Heremejee... ik heb een twee. A-u, o-u, a-u-w, o-u-w of dubbel ee, word je broer moet met dt, wat een smerig rot-dictee…

Een buurt, die wel veel zorgen had, maar die ook vol verhalen zat, vol humor en gezelligheid, die buurt zijn we voor eeuwig kwijt. Daar waar het vol van kinderen wat, verschillen van geloof en ras, maar in hun spel gelijk gezind- loopt nu geen enkel kind. In de oorlog stond de stad in brand op pathmos, Zwik en hoogeland: meer dan een halve…

Op een slagveld klonk een stem, was van ver te horen, zong dat er in Bethlehem een kindje was geboren. In die nacht zo stil en groot zwegen de kanonnen, die zijn bij het morgenrood toch opnieuw begonnen. Kerstmis lijkt ons keer op keer vrede te beloven, maar kanonnen dreunen weer, als de lichtjes doven. Donkere Zuidafrikaan,…

De huur betaald. De stoep geschuurd. Een goeie visboer in de buurt. Een meid die als ze naast je gaat, loopt te zingen over straat. --------------------------------------------------- Uit: Dagboek, 1986. Naschrift van de schrijver: 'Uit grote hoeveelheden ongepubliceerde gedichten en liedjes maakte ik met Fetze Pijlman, Joost Prinsen en…

Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord, staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord, dus keek ik er met verwondering naar: Ben Ali Libi. Goochelaar. Met een lach en een smoes en een goocheldoos en een alibi dat-ie zorgvuldig koos, scharrelde hij de kost bij elkaar: Ben Ali Libi, de goochelaar. Toen vonden de vrienden van de…

Die huizen in de binnenstad, waarvan je eens de sleutel had. Elk wonen voel je als voorgoed, totdat je toch verhuizen moet. Je naambord bij een andere bel en na wat weken went het wel. Je treft je oude huizen aan en kunt er niet naar binnen gaan. Ze staan er nog precies als toen hun huiselijke plicht te doen. Ondanks de reuma in…

Het huis waar ik woon, heeft wel erg dunne muren en we wonen te dicht op een kluit. Dus een klein beetje herrie geeft ruzie met de buren en zo’n ruzie maakt dan ook weer geluid. Men wil in dit land dat we heel anders leven, ook al zijn we hier soms nog maar kort. Maar mijn oom in Marokko heeft laatst nog geschreven dat ik veel te Nederlands…

Soms in de nacht als je naast me ligt, als je naast me ligt met je meidengezicht, dan heb ik je weer zo lief. En ik denk met trots aan ons kleine gezin, en ik denk: er zit wel samenhang in, het biedt wel perspectief. Daar komen nare gedachten van: dat het zo niet altijd maar duren kan, het is allemaal…

Vol sombere doemgedachten geraakte ik in een straat waar meisjes aan 't spelen waren en we kwamen aan de praat. Turkse en Surinaamse en sommige autochtoon en ze hadden er nauwelijks weet van, ze speelden daar gewoon. Mijn sombere visioenen van een wereld die verging, vervaagden in 't licht van die kinderen tot een herinnering. Want…