Alle inzendingen over Zon Licht

Stille tranen op mijn gezicht drogend in de wind brengt de zon licht nu ik mij in het donker bevind…

de wei lijkt wel een symfonie van kleur de wind een dirigent die bloemen wiegt in geur het gras subtiel gevat als zachtgroene omlijsting de zon licht warmte bij op dit zomerschilderij…

soms fietst er daar zo’n meisje zo’n frêle meisje, blank en blond ze laat haar jas in zon licht schijnen lijkt gezond en lacht mijn tranen weg…

IJzeren spijlen voor ogen blikken kilte Wimpers sluiten zon licht buiten tasten stilte Stijlloos ogen de zinnen in nemend besef Bevrijd van twijfel geeft levens lust weer adem…

ik zie je weer in strandloos zon licht nacht je op in badpakloos behagen de bikini kleiner dan je vormen konden dragen golft ogen als de zee je brandingt traag in lome slagen maken zo wil ik met je mee helaas vergroent het rood ik moet je gaan verlaten…

ik weet dat de zon licht zal baren helaas nog steeds op de verkeerde aarde hier dwaalt schaduw tussen grijs en zwart voel me verloren zonder enig contrast alleen de maan geeft gelig zicht heeft zich geprofileerd in tweedehands wederkerend schijnen zij luwt de scherpte van dit ondoorzichtig bestaan terwijl ik in het volle licht…

met wind breng je het bladstil loof tot suizelend bewegen jouw stralen zon lichten de schaduw op en warmen donker leven je ogen lachen uit de diepte van je open hart de rode mond vraagt zacht of jij me kussen mag ik heb je hand gepakt wij zijn gaan lopen onder duizend vlindervleugelbogen…

Nu komt ze van de bron En gaat ze door de zon, Licht, tip-top, roze en ros, Haar gloênde harendos. En waar de boomstam staat, Gegroefd als'n oud gelaat, Spitst ze haar kin naar boven, Waar al de lovers stoven. 'k Wou het liep al zo naakt Wat recht is, welgemaakt, En wandelde in de zonne... En de rest in capuchonnen.…

gedachten blijf ons bestaan licht in hoop…

een golvenkreet stijgt op gegeseld door westerse wind water spat en spettert kabbelt en kibbelt raast en slaat het strand baar na baar halsoverkop hoog opstuivend water zeegeboren wind als wispelteurige geweldenaar van elke donderse golf dan een flitsbericht rechtstreeks van de zon licht schroeit langs donkere wolken die uiteen wijken…

een schrale plant de verfloze buitenkant vertelt het onbevolkt zijn het schamel dak knarsetandt in een verwrongen lijn de zon licht spinseldraden op een zilveren prentje bij een troosteloos aanzicht in een fractie klapt de wind de deur voor altijd dicht het huis dat staat zo men het achterlaat in heimelijk verdriet het afbrokkelen…

Als een hond in een kegelspel loop ik de zonnige arena in niets vermoedend welk onheil mij te wachten staat groen, zon, licht, bloemen geuren van dauw op het gras dit is niet meer ...…

uit zand en vuur heb ik je beeld geblazen in rondingen je lijf gezet je ogen glanzen transparant verbazen je ziel als bodem ingelegd de zon licht zacht je trekken uit en schittert je beweging je huid grenst aan de wind en huivert zijn gevoelige beleving je bent gestold in het moment van reageren je wilde zoveel uitproberen…

uit zand en vuur heb ik je beeld geblazen in rondingen je lijf gezet je ogen glanzen transparant verbazen je ziel als bodem ingelegd de zon licht zacht je trekken uit en schittert je beweging je huid grenst aan de wind en fluistert zijn gevoelige beleving je bent gestold in het moment van reageren je wilde zoveel uitproberen…

Klaarlichte dag Zon- licht aanbrak Brokken brood Zon- dagen vullen Wensen vervullen Klaarblijkelijk zomers aanvoelen De lente lage struiken bloeien Hoge bomen in vergroening jaarlijks herbeginnen Mekaar terugvinden Zondag vandaag Herinneren een verleden zowel Kerst of Pasen beleven Jarig zijn alle dagen geen uitzondering Jarig…

De waterlelies hadden Hun bladeren gesloten Maar ook de ganzen Hadden zich laten foppen Want ze deden een dutje Midden op de dag De ganse wereld had Zich aan het hemelruim Het firmament vergaapt Een kort moment had de Maan zich tussen Zon En de Planeet geplaatst Heel even tussen zon- Licht en het aardedonker Tussen hem en mij De…

Maar echt licht in een gedicht komt alleen van de zon.…

bijna onmerkbaar schaduwden stukjes kou jouw altijd schijnende warmte jij bronde zon lichtte op waar energie structureel iets tekort kwam om aan het dagelijks leven juist die kleur en intentie van volmaakt te geven sprankelend glansde jij een paar karaat in gouden geluk waar jij ook ging niemand raakte verblind maar wij voelden…

we spraken golven over weer en wind murmelden zee koesterden oude botten in geschreeuw van de meeuw zon lichtte op in wit protesteren van opkomende vloed water versmolt met nevel in de ondergaande gloed wij kenden het eind door het ronden van de pier proefden zilte in de eeuwigheid van tijd en oneindige ruimte hier terug naar de…

Trillingen van de zon. Licht dat schijnt. We zijn toeval dat bedoeling werd. De paar seconden die wij leven, biedt tijd om muzikaal te zijn. Tijd om symfonieën te dirigeren. Tijd om gitaren te bespelen. Tijd om teksten te schrijven. Tijd om op de trom te slaan. Muziekinstrumenten zijn kosmisch. Ontelbare mensen zijn muzikaal.…

De wereld draait zich in genot, wat verdroogd is wordt doorschijnend, obsceen belicht in röntgen van de opkomende zon, lichten nerven op, de rijke aderen van de synthese, vertaald in de passie van vuurvliegen, die na hun daad sterven, bekijken de toekomst vanuit het Eoceen, het venster van een barnsteen, transparant verstild in…

Quil u van hart tot hart hier welkom heten tis beter zogezeid dan één op één u moest verdorie anders toch us weten hoe vaak mij voor de mond komp wattik meen Durris al zo veel ongein in de zin en daarenbovendien nog per gezin ook tienmaal zoveel onzin in de gein dat Son en ik u graag ten dienste zijn We maken zo met alle Nederlanders…

, licht op ’t water het is geen toeval : ik vraag de lelie ten dans wanneer we reiken naar elkaar…

licht verbreekt het contact van vingertoppen bij elke stap sluipt de eenzaamheid naderbij in een laatste gebaar losjes betast , verandert de adem in koele regen uit verstilde wolken, verlaten uit het bed dat alleen voor minnaars is geschapen stond verder weg, komt niet dichterbij.…

ogen dan je ben meester over onafgemaakte dingen, niet bevreesd hun kwetsbaarheid te verklaren, voetstappen vullen zichzelf in het natste mos in de opgestoken mist wordt lief en leed betwist schaduwen van de silhouetten worden gewogen om niet te verliezen, te spiegelen, te liefkozen, te haten in de gebleekte taal van maan en gebruinde zon…

Het licht legt de vrijheid open zodat zij haar hart erin kan dopen.…

Een unieke kleurenambiance bracht vele mooie contrasten aan zee. Wonderbaarlijk, het werd een adembenemend spel van kleuren. Je bent op dat moment een deelgenoot van de natuur. Het is schitterend, als je het mee mag maken. Eigenlijk waan je je dan even in een andere wereld. Talloze kleuren kwamen in een zeer korte tijd voorbij…

Hij is het zonnekind hij drijft mee met de wind alles wat hij aanraakt groeit of bloeit geeft kracht aan wat zwak is geeft inhoud aan wat leeg is hij is het zonnekind dat een zwarte dag verlichten mag.…

Gelukkig geeft de zon warmte in het daglicht.…

Je wandelt in het licht, terwijl de zon je tegemoet komt. Elke dag wordt het weer licht, maar je weet nooit hoe de dag verloopt. Het licht is elke dag anders en dat is prachtig. Verhelderend kan het zeker zijn en als je op tijd je rust neemt wordt de dag nog mooier.…