Leegstaand
het huis dat staat
zo men het achterlaat
in een grijs gebied
ongewassen gordijnen
is er iemand die het ziet...
een schrale plant
de verfloze buitenkant
vertelt het onbevolkt zijn
het schamel dak knarsetandt
in een verwrongen lijn
de zon licht spinseldraden op
een zilveren prentje
bij een troosteloos aanzicht
in een fractie klapt de wind
de deur voor altijd dicht
het huis dat staat
zo men het achterlaat
in heimelijk verdriet
het afbrokkelen is in gang
is er iemand die het ziet…
Zie ook: http://hillysgedichten.blogspot.com
Schrijver: Hilly Nicolay, 5 november 2015
Geplaatst in de categorie: emoties
dit huis in goede staat willen brengen.