Alle inzendingen over Zwarte iris

kleine bel naast de deur met sierlijk ijzeren gekrul nodigt uit, ze smeekt haar geklingel te wekken op verweerde vensterbank staart een gebarsten pot vuurrood van haar hete doop naar een zwarte iris oprecht in haar buik geplant met een geluidloze zwaai offert een bloemblad zich op voor de doorkomst van bezoek donkere fluwelen streling…

De mens met twee gelaten laat holle ogen blikken kettert gaten in de ziel Krijt lage strepen op het voorhoofd dekselse lijnen van spijt verdichten gespleten gedachten Letters dichtbij zonder klanken kleuren klinkers vreten kraaien de pootjes in de laatste zin…

Zij is de diafragma van het menselijk oog maar toen ik deze schoonheid zag in een toog van zwart besefte ik dat zij naar mij keek toen bloeide een glimlach in mijn hart en ik bezweek…

Amarillis Hier is In een zeepbel Iris Hang de bel Aan een ring En de ring Aan je neus Amarillis Schud je ’t hoofd Speelt het licht In de bel Met Iris Schud je fel Breekt de bel Amarillis Waar is Iris Iris is hier geweest Amarillis Aan een ring En de ring Aan jouw neus Wijsneus Amarillis…

Liefde is groter dan twee mensen: Levenskracht -- een kosmische kracht.…

Wie in de war is denkt nog steeds dat anderen -- weten wat ze doen.…

Er wellen tranen op, ze zijn warm, een geschenk -- dat ik lang niet kreeg.…

Ik streel mijn cadeau voor haar, en het lijkt alsof -- ik het van haar kreeg.…

Ik probeer mijn hand los te trekken, maar mijn wil -- blijft ergens steken.…

De meizon doet bloemen ontluiken en irissen lekker ruiken. Doch die ene witte is uniek. Haar blaadjes worden door de meizon met tederheid aangeraakt, Haar lange puntige bladeren, wijzen naar het hemelsblauw. Wanneer regendruppels haar raken, zijn het net doorzichtige parels. Ze geven haar de pracht, die men niet voor mogelijk acht.…

in haar naam ben ik verliefd iris calderoni memlinc glimlacht in haar ogen zij heeft iets van een stille avond in de herfst en tachtig rimpeltjes twinkelen in haar gezicht bijna alles is zij vergeten maar niet haar naam men merkt nog aan haar ogen hoe mooi de klank is van haar naam kom binnen zeg ik ga zitten hoe is je naam?…

zij draagt haar naam naar de bekentenis dat ooit haar bloem weer open bloeit, in paars en witte tonen nu nog wonen er twee luiken in een zwaar gebroken hart -ze blijven dicht totdat zon opnieuw haar doorzicht geeft aan zwak beschenen kieren eerst dan -kunnen we vieren dat er ooit ook leven was…

Iris, jouw verschijning als een regendruppel Een regendruppel op de mooiste roos Een prachtige roos, stralend in de zon Iris, jouw verschijning is als duizenden zonnestralen Duizenden zonnestralen in mijn hart vol liefde Mijn kloppende hart vol liefde voor jou, mijn prinses Iris, jouw liefde Jouw liefde is als duizenden rozenblaadjes vallend…

Nooit gaat het zoals je zo graag zou willen... Nooit zit het een keer mee. En alles kropt zich steeds meer op in mij. M'n tranen lijken net een zee... Altijd als ik denk dat het een keer goed gaat, Gaat het net weer anders dan verwacht... Verdwijnt de zon weer achter die donkere wolken. Weg is weer dat gelukkige gevoel met al haar pracht…

zo heel af en toe valt er al een, een denneappel, een eikeltje en zelfs een berkenblad. Heel stiekum fluistert de herfst al tegen de zomer: jij hebt je beste tijd gehad.…

zondagmorgen met al haar tijd voor mij alleen. Ik smeer een broodje, kook een eitje en hoef vandaag eens nergens heen. Het bos neemt mij in haar armen, brengt mijn rauwe ziel tot rust en ik voel hoe na een tijdje de warme ochtendzon mij kust.…

Soms word ik gek Gek van mijzelf Gek van de mensen om mij heen Gek van niemand Maar toch van iedereen Gek door de dingen in mijn hoofd Gek door alles wat er rondspookt Gek door mijzelf…

Ik luister naar jou, heel stil en onbewogen. Als jij bent uitgepraat.. zie ik de harde waarheid onder ogen. Je praat niet meer.. Zwijgend zitten wij bij het vuur, in doods-afwachting... van jouw stervens-uur. Ik huil om de harde waarheid. Je troost mij, en zegt: de laatste minuten ben ik blij dat ik leef, en dat ik niet alleen leef.…

Zoveel van jou weet ik niet. Maar wat ik weet is dat ik iets voor jou voel. Zoveel van jou zie ik niet. Maar ik zie je de hele dag voor me. Zoveel van jou hoor ik niet. Maar de hele dag hoor ik je in mijn hoofd. Zoveel van jou ruik ik niet. Maar jou geur ruik ik overal. Zoveel van jou voel ik niet. Maar ik wil je hand als bescherming. Al mijn…

De brug, Waar ik net naar beneden heb staan kijken, Waar ik net had staan twijfelen, De brug die ik niet meer wil zien… Het water, Waar ik nu naar sta te kijken, Dat ene jonge eendje, Dat zijn moeder kwijt is. Ik, Ik die weg wou, En nooit meer terug wou, Zie nu dat het zinloos is. Het leven, Dat moet je niet beëindigen, Je moet…

Alleen maar alleen, Ik mis mezelf nog het meest Want al die tijd, Is dit nooit mijn thuis geweest Kamers veel te klein, Te klein om echt te wonen In een hoekje van het bed, Hoop ik ooit thuis te komen Geen warm gevoel in huis, Geen ruimte echt te binden Denkend over toekomst, Hoop ik ooit een thuis te vinden…

Lichaam, Dankjewel. Ik heb je laten vallen, Samen zijn we opgestaan. Lichaam dankjewel, Ik heb je bedrogen, Tegen je gelogen. Jij liet me de waarheid zien. Dankjewel, Voor herstellen keer op keer. Ik heb je pijn gedaan, Maar jij heelt alle wonden. Lichaam, Dankjewel. Toen liever zonder jou, Nu lief ik jou het meest.…

Dag oma Tot ziens In de hemel Misschien in mijn dromen Met af en toe een kleine traan Denk ik terug met een lach Aan "wil je nog een chocolaatje?" en Kruisjes op mijn voorhoofd Altijd liefde om te geven Wijze woorden waren er genoeg De hemel is met u een stukje rijker Ze zeggen afscheid hoort bij het leven Maar is afscheid niet een…

Ineens was je daar, ronde toet en staarten in je haar, intens genietend, blij en open stevig in mijn hart gekropen!…

Ik ben geboren uit zonne-gloren En een zucht van de ziedende zee, Die omhoog is gestegen, op wieken van regen, Gezwollen van wanhoop en wee; Mijn gewaad is doorweven met parels, die beven Als dauw aan de roos, die ontlook Wen de dag-bruid zich baadt, en voor 't schuchter gelaat Een waaier van vlammen ontplook. Met tranen in 't oog, uit de…

Dat het als Iris uit de nacht kwam stralen - Zijn glans als 'n engel naar de toekomst neeg! ---------------------------------- uit: Eerste oogst (1912)…

af en toe die haar het hoofd hangen laat geldt een zwarte zielsverwant daarbuiten ergens op een vensterbank…

Een iris sijpelt uit mijn vuist mijn glazen huis breekt. Het leven traant ontzind.…

Een helgroene wei en toch regen ook diep in mij de schapen verbergen zich de iris kleurt geel aan de vijver wat is de zomer kil als jij er niet meer bent.…

De hemel heeft zijn licht gelaat Gehuld in zwarte nacht, Maar ruisend door het duister gaat Een schijnsel, vreemd en zacht.…