iris in het MAS

de iris schaaft droog
van dorst en honger ontdaan
aan haar kelken kraag met
minder blad maar meer vertoon

leeft ze fier en wel
in haar aarden luchtbel
haar opzichtig oog gericht
op de mensen aan de stroom

ze is museumplant zonder nood
aan het Woord, elke blik
van een toevallige passant opnieuw
sterkt haar in haar zonnebloei

de weemoed af en toe die
haar het hoofd hangen laat
geldt een zwarte zielsverwant
daarbuiten ergens op een vensterbank

Schrijver: Frans Vlinderman, 30 augustus 2006

frans_vlindermanvlinderman.be

bloemen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 2 stemmen 231