Alle inzendingen over aartsvader afstamming

Abrahams stam-boom Dorre takken ongesnoeid Onkruid komt in bloei…

gij heiligde onze aarde in Gods naam verricht je zoon te vergeten in verduisterd levenslicht stortvloed van tranen over jouw Bijbelse land wonderen in verhalen ruïnes in het zand gij schiep vele kinderen in eerbied en roem wij lezen in geschriften het leven van toen 1974.…

Hij deed zijn best, aartsvader Abraham, En bracht God met zijn oproep tot bedaren, Hij zou de amorele steden sparen, Als één goed tiental om het leven kwam. Het Israël van nu blijft echter vechten, En doodt bij bosjes goeden met de slechten.…

een man voelt soms de drang op pad te gaan de weg is lang, hij weet niets van tevoren hij hoort sirenenzang en is verloren beloften aan de sterrenhemel staan in een geheimschrift, god weet waar vandaan hij staat vroeg op, vertrekt bij ochtendgloren is een oase daar, een stad, een toren? hij gaat voorop en leidt de karavaan doorkruist woestijnen…

De afstamming van “worstelen” lijkt boeiend Men denkt aan “wrikken”,"wriessen",“wrau” of “wrist” Aan “wroeten” zelfs, al wordt dát weer betwist En daardoor leest zo’n uitleg erg vermoeiend Nou ja, ik weet nu wél dat bij dit woord Etymologisch ook geworstel hoort…

Ter ere van aartsvader Abraham. Namens hem zie ik ons bidden om vrede, voor alles wat leeft, voor alles wat adem heeft.…

Wat ging er door je heen Eenmaal opeen geperst op weg Was er de ruimte nog om zoals Je dat wilde je handen te vouwen Of was het leven te verstoord In veewagon twaalf voor een Hart zo oud als een aartsvader Koekoeksbloemen en lupinen Speelden op de hei woestijntje Toen je zingend de barak verliet De macrokosmos in je binnensfeer…

mijn russisch was niet goed haar engels zoveel beter we lachten in een groet ze haarde blonder dan veroostenlijke genen waar ooit haar grootouders in afstamming verschenen amandelde met ogen in een blik die dostojewski ook zou mogen maar zonder schuld en boetekleed met schik rook naar toendra's was de lente in siberisch bos…

Vlieg op de vleugels van het geloof ga mee in de vlucht met de aartsvaderen die meeleven in levens met open harten. Zij brengen het Licht in een donker deel van het leven en zorgen voor hoop en geluk doordat hun handen onze handen aanraken. Zo worden wij verbonden met de Schepper.…

een aartsvader leest de uitgevaren nymf in mollige winterdagen postuum de les voor in ‘t hijgend oor, strijkt de hand over de verzilverde gram een binnengesmokkelde vriendin dringt in, de ritselende tuin staart naar het kronkelend gebaar van het schijnverloren wild een balsemstruik op de borst haalt aan, de slakken breken door,…

Die afstammen van hun Woordeloze soortgenoten Staan met schaamte die Op hun wangen groeit Te gluren naar twee Wezens achter tralies, In wie zij zo ontegenzeggelijk Veel van zichzelf herkennen, Waarbij de woordelozen zich Verbijsterd afvragen wat de Apen aan de andere kant Van de tralies in vrijheid doen, Tussen het bekijken van…

In de eerste volgauto's zwijgend de mannen: iets van aartsvaders hadden ze - hoewel de meesten toch maar gewoon kantoorbediende waren. Daarna onder troosteloze hoeden de vrouwen, in het volle ornaat van de trieste frigiditeit die recht op een stoel in de hemel geeft.…

De gens Van Zeiss van Bessen Coorenmael Sinds eeuwen aan fort Doorenweerd verbonden Hun oorsprong stammend van de IJsselmonden Verzwakte, zonder nakroost, per gemael Baron de Clyotard van Tetteroode Uit Kleine Schaers, het oude hoge huys Via endogamie met Brakell Buys Verwant aan 't oud geslacht van Clufftezoode Verdoemd als…

Ieder mat en ieder paste, Ieder woog en ieder stutte, Schudde zelfs d'Aartsvader wakker, Als hij op zijn vouwstoel dutte; Dorst hem in zijn soep beknibblen, Zich het bitse woord vermeten: ‘Gij zit stil, terwijl wij werken, En wie zit moet niet veel eten.’…

Aartsvader Abraham, het lustte u eens te zeggen, Dat Helle en Paradijs al t' afgezonderd leggen, En nooit verzaligd mens de jammerpoel genaakt. Maar dit zijn wonderen die ons verbuft doen strijken, Dat hier de Hemel zelf de snoodste afgrond raakt, Om ons het groot geduld van Jesus te doen blijken.…

soms beter Denk eens aan je MEDEMENS Verleden, heden, TOEKOMST Gedachten, dromen, REALITEIT Roepen, gillen, LUISTEREN Kijken, zien, DOORGRONDEN Jij, ik, wij allen SAMEN De wereld, ons land, het HEELAL Mijn boek, jouw boek,ons BOEK Leven, beleven, DOORLEVEN Schilderen. vastleggen, HERINNERINGEN Kinderen, kleinkinderen, NAGESLACHT Afstamming…

de helling van de berg van calvarie klonk het geroezemoes van pratende mensen die als vrienden aten na het heetst van de zomerdag een gezelschap vrienden en volgelingen van de gedachten van een vrij land zonder bezetting met oude rechten op de geboortegrond sinds het scheppingsverhaal in vervlogen geschiedenis de tweedeling in afstamming…

laat trotse bomen buigen een eeuwenoude beuk heeft na een lange strijd zich gewonnen gegeven en ligt dwars over het bospad nog imposanter dan voorheen op mijn weg door zijn val is een gat geslagen in het hem omringende bos brokstukken liggen her en der verspreidt beukentakken vermengt met eiken en dennen alsof zij van een en dezelfde afstammen…

Door een raam van Hechler's appartement Met zicht op de Schillerplatz in Wenen Waaide afstammend uit de Orient Een lichte lentebries langs ons henen Ontsproten aan de heilige Hindoestad Benares En niets dan bijbels in zijn boekenkast Had hij iets van een goeroe of een missionaris Kwam ik als een geroepene te gast Ontvouwde hij zijn stafkaart…

Job - een herdersvorst in het onbekende land Uz zo’n 400 jaar voor JC in de tijd van de aartsvaders. Hij had tien kinderen en grote kuddes vee. God stuurde Satan op Job af om hem op de proef te stellen. Job kreeg te horen dat zijn kinderen dood waren en dat zijn bezit verdwenen was en hij werd ernstig ziek.…