Alle inzendingen over afschudden

dode cellen afschuddend vervelt m’ n geest op weg naar een nieuw denken…

regen die je van je afschudde bleek niet dezelfde die je vorige week had meegebracht het waren zoute tranen van geluk…

media vita staande in de coulissen de hoekige neemt soms een loopje met ons en laat zich niet afschudden tekst in schilderij van georges braque: http://bit.ly/mtVdKf…

Wat de vrouw van haar herinnering weet is niet veel meer dan dit: zij heeft vele armen waarmee ze haar omknelt Ze zal haar niet los laten als de vrouw zich bevrijden wil opgepompte armen hullen zich in zwarte tinten Omgeven zich met zwaardragend zwijgen haar herinnering gebruikt vuisten als de vrouw haar afschudden wil Wat zij…

bamboespies Werd aangereikt, spons Gedrenkt in gal en azijn, Om je uitgedroogde lippen Te deppen, verschraald door De blakerende zon, door Het schuldeloos opgehangen zijn, Stroomt hier in ongekende mate Door de loopgraven van een aan Flarden geschoten menselijkheid, Waar kinderen hun onschuld verliezen, Onomkeerbaar hun menszijn afschudden…

zo dwaalde ik door het dal de vliegen afschuddend, een ongeneeslijke ziekte. mijn moeder van weleer, op de trappen, zong een vermaledijde melodie bleek de blos van mijn wangen blaren in mijn longen. alles déjà vu reutel ik de resterende dagen. heb alles behalve dit ene.…

Nu ben je weer alleen, je levensloop bijna voltooid, de kinderen verstrooid, in hun wereld weggedreven, vervreemd van jou, onwennig zien zij de rimpels en de grijze haren, en even maar, je oneindig lieve blik, de tederheid van vele jaren, die ze van zich afschudden als vlokken sneeuw.…

enkele verrotte bladeren opgezwiept door de oostenwind ijzig scherp een mes blinkend staal lemmet vol weemoed in mijn hart mijn stokkende adem op het scharnier der jaren roest en schilfers is het dorre riet in het spiegelwater verstilde kou en droog geruis een stervend land je uitademen witte dagen even in de ijle vrieslucht ze van je afschudden…

Met volle teugen op adem komen Met wortel en al jezelf ontsporen Met open ogen durven dromen Erop terug komend beginnen we van voren Opgedroogde poelen aanboren Met ochtend dauw jezelf klaarstomen Het geloof laten we aan de vromen De roes van ons afschuddend laten we ons niet storen De draden die we verliezen verwerken we tot een welkomst…

Achternagezeten door de voorjaarsstorm, rent de vrieskou hijgend de aardbol af, nog een waterige sneeuwbui afschuddend. De ijle windkracht drumt grauwheid opzij. Een hemelsblauwe vlag wappert schaduwloos en bedekt de wereldtuin met vers floraal dons.…

De krant heeft positief nieuws nodig een universum vol kennis en kunde maar de wijn smaakt naar appelazijn en de natuur sterft door droeve zombies de gehaaide dief speelt op de tamboerijn je ziet hem nog altijd met zijn tentakels woorden en zinnen stelen van collegae alsof de wereld er iets door verandert hij met zijn drama, jij in jouw…