Netgedichten

netgedicht (nr. 18.322):

Moeder

Ik heb je weer ontmoet
en in je moede ogen
de beelden gezien
van een lang vervlogen tijd:
de duisternis vol gevaren
en bij het haardvuur
gefluisterde verhalen,
de lange harde dagen
van arbeid voor 't schamele brood,
de zorgen om de kinderen later.

Nu ben je weer alleen,
je levensloop bijna voltooid,
de kinderen verstrooid,
in hun wereld weggedreven,
vervreemd van jou, onwennig
zien zij de rimpels en de grijze haren,
en even maar,
je oneindig lieve blik,
de tederheid van vele jaren,

die ze van zich afschudden
als vlokken sneeuw.