Alle inzendingen over alleen maar muren

mijn muren zijn onafgebroken daarachter zwijg ik te vertellen wat is gebeurd ondoorgrond lijkt alles als een aarde zonder bodem ongewoon stil en leeg lijkt het spiegelbeeld op iemand waarop ik lijk alleen de muur lijkt zonder alle tranen en alle pijn daarachter een beeld van ooit…

complete leegte, alleen vier muren, een stoel en jij complete leegte, ondanks alles wat er eigenlijk is complete leegte, mijn hart klopt razendsnel complete leegte, je kust me, je aanbidt me complete leegte in een drukke wereld…

Alleen de muren blijven nogal kaal. M'n kerstpost kreeg ik dit jaar digitaal.…

Nu was niet alleen de muur voorzien van een andere kleur maar zelfs de ramen en de deur. Had hij misschien toch beter de oude gore kleur gelaten voor wat ’t was?…

de stenen fluisteren hier dat ze nog oren hebben en jarenlang de tijd met luisteren hebben verbeid het kraken van planken verraadt dat niet alleen de muren zich uren hebben getroost met wat maar des mensen kwam ik zit in mijn oude zetel en aanhoor in mijn hoofd wat met weinig rucht verteld mij tot ware bewoner maakt omdat het zo hoort…

Ik heb een ziel die zich verveelt in mij en alsmaar hoopt om te ontsnappen naar buiten toe staat zij te grappen maar diep van binnen wil ze vrij ik ben voor haar alleen maar muren met zicht op wat ze zo graag wil de hemel, zegt ze soms heel stil daar wil ze mij naartoe besturen maar ik zit hier zozeer op aarde zo zwaar van moed…

Neergeslagen door je oogopslag houd ik mijn tranen binnen, de muren zijn al genoeg gekromd door jouw geslepen zinnen.…

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…

Hij duldt geen andere vogels om zich heen, altijd is hij alleen. Hij voelt wel dat ik kijk. Maar gaat niet weg. Hij maalt er niet om: “Wat denk je mens, ik ben heus niet dom.”…

Opkomende gesluierde goudgele zon in kris-kras witgestreepte blauwe lucht voor het eerst dit jaar de uilen weer gehoord roep en tegenroep, nestelen in onze tuin uitbundigheid van groei en bloei rondom witpaarse krokus waas in lichtgroen gras de velden met geel stro en prille levenstint aan mijn zij mijn lief verzadigd in haar slaap de natuur…

Al dagen is zij druk aan het werk geweest schoon gemaakt en al doende onbevreesd met vertrouwen de operatie dag ingegaan op thee en beschuit, koffie niet meegedaan op afdeling de tas uitgepakt, vanmorgen haar spullen op stapels in de kast geborgen in bed bij het raam op de gemengde kamer dat ging snel, de rest van de dag langzamer bij…

Ik open het venster en de deuren tegenover elkaar totdat het overal tocht in huis om het denkbeeldig coronavirus te verdrijven nadat ik de verwarmingsmonteur uitgelaten heb zet ik mijn mondkapje af om de frisse lucht in te ademen zie hoe vogels als klankgazelle in de boomtakken aan de overkant neerdalen in het morgenlicht…

Je wordt pas echt gehoord echt gelezen pas echt gezien als je er niet meer bent! `Je suis Charlie´ echt!…

Opbouw is in essentie leven. Afbraak hoort daarbij en moet. Eeuwig leven duurt maar even. In de kern is doodgaan goed. Angst is het echte kwaad. Vader van geweld en moord. Geef angst daarom liefde. Nooit het laatste woord.…

Het project uitvoeren, dat je eigen leven is. De decors ontwerpen, van de lekenspelen, die we samen spelen. Wie waren dan de regisseurs? Wie is die geleerde criticus, die jou nog steeds vertelt, wie jij zou moeten worden. Hoe jij acteren moet? Wie helpt ons de kunst verstaan? Wie leert je worden wie je bent? Wij zijn het zelf. Wij…

Het leek zo simpel maar de weg was stijl zelfs voor een waaghals een diep ravijn je kan je verstoppen en de pijn laten maar het gaat zoals het gaat was er een kans voor deze koortsachtige dans de muur te breken die ons gevangen houdt dus ga nu maar liefste ga…

bakstenen slorpen beloftevol de woorden op letters maken halt hier hangt een groot verlangen gestolde beelden spreken een zwartwitte taal het beenmerg van de stenen hunkert naar de dromen die aan de muur zijn blijven kleven…

mooi om te zien hoe jij je een weg baant in dit leven alle kastjes en muren ongelijk lijken te krijgen vingers die eerst niet wisten waar ze te leggen nu een plekje vinden mijn geloof in jou bewaarheid wordt…

Nog altijd is er “de muur” De frustratie is enorm. Het systeem is Ingericht Op westers denken. De Oosterse mystiek, Verdwijnt, Verdrinkt Verplettert. Yin Yang is niet meer dan een boekje uit de winkel en Zen denkt vooral op het toilet…

Ook ik sprong twintig jaar geleden van het ene gat in de andere Muur. Was die dag normaal geweest, veel te duur dan had ik het nu nog geweten. Ach, al is uw computer ram nog zo slecht Plasmangeheugen verschoont hem het best!…

De stilte van ons onbezonnen moment, kon jouw tromgeroffel nooit overstemmen. De kracht van ons monument, is dat het altijd in onze gedachten bleef.. Je lachte naar mij toen we het zagen, ik kromp intussen als een kleuter ineen, begreep toen al dat je niet lang bij mij kon blijven. Nu, twintig jaar later, staren wij naar een oogopslag uit het…

de wereld stuitert binnen angsten en een vaag gevoel onwezenlijk versnippert haar besef dat wat ik uit mijn ogen geef niet veel meer is, dan een dochter geven kan: verstand vervalt, slechts haar momenten tellen alles draait zich: bindt de muren rond wat tafels en een stoel maar- welke ooit van haar was- ziet ze niet ze ziet slechts…

kronkelige, dorre takken woelen in mij ze vormen een labyrint ik wil eruit maar ben de weg kwijt muren, langs voor,opzij en achter ze worden steeds hoger takken met scherpe doornen priemen erdoor ze zijn heel talrijk de doornen doen pijn dus blijf ik er af op de doornen heb ik een dikke laag cement gelegd het cement is opgedroogd…

Weet toch als Geen ander dat Wat je voelt Helemaal van Binnenuit komt, Dieper nog dan Waar je hart kan Gaan - heb dit Gedicht voor jou Geschreven om je Te laten lezen, Te laten voelen Dat ik aan je denk Daarom heb ik mijn Gedicht in de ruimte Gezet, zodat je hem Elke dag kunt zien, Kunt voelen dat ik Aan je denk…

toen ik mijn lief jouw licht nog was jouw houvast in donkere dagen droeg ik niet meer dan roze huid en liet de liefde zorgen dragen zo vaak als wij de maan bedekten en duisternis ons lijf verborg verstrengeld tussen wit katoen was jij alleen mijn grootste zorg maar nu heb jij een nieuwe muur waarachter jij verschuilt en klaagt er is een…

Uit deze chaos en verwarring ziet een stilte het levens- licht die ook nog eens elk woord laat vastzitten om nooit meer te ontsnappen alsof men een hele muur in dimensie laat bouwen om mij heen Ongevraagd en zonder toestemming lossen creativiteit en inspiratie in het luchtledige op.…

Jouw leven een stramien van bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in bergen van hopeloos met dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en begrip voor laten hoop ik oprecht dat jij voor later nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven nú in later te plaatsen Trek grenzen voor nu. Verleg ze…

Toen ze er niet meer was kruiste hij dag na dag haar afwezigheid aan op de kalender aan de muur. Op eindejaarsavond dekte hij de tafel feestelijk voor twee. De champagne dronk hij alleen. Om middernacht haakte hij opgelucht de kalender van de muur en hing zich op.…

nooit geen wandeling meer voor mij. aan een ketting... in een kooi. wat heb ik nu verkeerd gedaan. ik krijg veel schoppen en veel slaag. help... mijn baasje houdt niet meer van mij!…

in een andere tijd op een andere plaats waren zij variaties op ons we zijn elkaars blauwdruk het ene kind is in een andere onvaste tijd hetzelfde kind: over het hoofd gezien door de eeuwen heen de ineenstorting van deze liefde synchroon met de uitgebloeide bloem of met de val van een imperium: langzaam maar zeker…