Alle inzendingen over appels in het licht

de stilte kon herhalen; gedachteflitsen, te ver van lippen om te baren, ontelbaar hoog, de appelbloesems in het bestaan van lief hart en zinnen het gezicht van een meisje van wimpers, wangen druppelend tussen de gloed, schoonheid is zo zeldzaam zo veroverend jij dank je Vicky...meer dan woorden in het licht…

Ik heb een hart van appel met rode randjes licht beschadigd met kleine stukjes zacht gedeukt. Ik heb een ziel van appel gegroeid door warmte gebeten door indringers. Ik heb een huid van appel schrammen van het vallen schimmel van het verouderen. Ik ben appel af- gehandeld.…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

ik zet hen in het licht zij die hun zin verloren moesten vluchten voor hun leven zij die keihard knokten maar weg wilden van de pijn zij die vastzitten in onzichtbare knopen zich slepen door iedere dag zij die ronddwalen in cirkels zij die gevangen zitten in een lijf dat niet meer wil zij die monddood zijn gemaakt. door hen die er eens toe deden…

wat een sterrenhemel uitricht met de mooiste mysterieuze plekjes veroorzaakt hartverwarmende binnenpretjes maar die mooie mysterieuze plekjes hebben goed verscholen trekjes en die liegen zo vaak in het licht!…

Ik lig hier in de fruitmand helemaal aan de rand. Naast me ligt een banaan. Een banaan? daar heb je niks aan. Ze zijn te lang, ze kijken uit, hoog boven al het fruit. Als ze nu eens iets zouden zeggen, kon je vragen hoe ze daar beneden hun brood beleggen. Misschien kan hij het zien? Misschien…

Besmeurde kinderhanden Nagels zwart omrandt Diep in straten daar verzonken Niemand die om hen rouwt Flakkerend kaarslicht Verwarmen ogen koesterend Gesprongen koude handen Tot disk ontvouwde krant Glinsterend getooid Belemmerd het zicht Met ijzige witte parels In het schamele licht De kou dreigt te winnen De appel zeven parten…

Wat lees ik nou, Is ze een appelvrouw ? Maar een onderdeeltje, Appeltje zonder steeltje, Zoals de schepper het hebben wou.…

Een appelbloesem is een juweel van een ding om naar te kijken ik ken een appelboom die staat zo scheef er hangen zoveel appelen aan die wordt zo gestut doet zijn rug niet zeer valt die niet een keer zag je maar eens al die appelen hangen o wat waren toch je ogen groot…

Wat een grote appel zegt opa het moet een taai steeltje geweest zijn om zo een appel te dragen men is nooit te oud om zich te verwonderen…

Een groene belegger uit Horst Spaarde appels voor de dorst. Naar mijn weten Heeft zij ze zelf niet gegeten Maar gedronken, uit volle borst. Een appèl Voor de appel.…

Op mijn vakantie in het buitenland Verbleef ik in een tuin met appelbomen Het rijpe fruit verscheen in al mijn dromen Met zeven Adams, etend uit mijn hand Maar thuis is het snel over met die roes Wel heb ik nog zes potten appelmoes…

Er schuilt een gedicht in mij als een trage kanker een koekoeksei dat zich laven wil aan het merg van de vredige avonden Zo weeg ik de dagen in mijn handen en dicht van mijn schamel bestaan, van haar hals die vaag geurde naar viooltjes in haar huis onder de magere maan.. En later op het malse vijvergras at ze pink ladies op mijn schoot,…

In de verte achter een horizon van traag licht Ruist het lachen van een kind langs rijpend fruit In de boomgaard waar de rups de appel mijdt En sterft om een vlinder te mogen zijn…

Ik wacht tot de appel niet ver van de boom valt of de zwaarte ontstijgt. De appel is rood en hardstelig; hij hecht aan zijn tak, zwelt welbehaaglijk. Ik heb tijd zat. De appel weet niet dat de zwaarte kracht, wet is, dat de tak zijn dracht moe wordt. Het is herfst: appeltijd.…

(in beeld & beweging) stilleven met appels stilleven met één appel... stilleven…

Gestruikeld ben ik Al zo vaak over mijn Uiteenlopende gevoel Van ik - wie is wie In dit ene mensenkind Vraag ik aan hen Die in mij wonen - Pasen geeft me de keus: Wil ik Martha of Toch liever Maria zijn? Wil ik met mensenogen Oordelen over de taken Die alleen door mij En niet door de ander Worden verricht, Of is het voldoende…

Kraaien eten van de appels Die groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels Die groeien aan de appelboom Op de top van de vuilnisbelt Tussen smeltende rubber autobanden En rottende lappen weggegooid vlees Groeien aan de appelboom Sappige, vlezige appels De kraai die het goorste lied Spuwt Eet de sappigste Huilende appel Doek!…

komt nadert mij met liefdevolle aandacht wie lezen kan en wil 't zingend hart in vreugd en smart dat schone druppels vangen mag och zie de sombere bossen waarom de ranke bomen zwiepen de vijver bedekt met mos en waterlelies in koele gouden dagen van juichend welbehagen de stille ongerepte plekken dat mij rukt uit bange overheersing…

De appel spreekt met een Chileens accent, Met Amerikaans accent of met een Argentijnse tongval. De appel is in de lucht ontstaan, uit wind en wolk, Uit regen en zon, uit het roepen van duizenden vogels Die hun schroom hebben afgeworpen. De appel heeft geen weet van zijn ontstaan.…

in september smeten eekhoorns de appels op de grond ze lazen de post-its van de weduwnaar niet: pluk a.u.b. geen appels ze zijn nog niet rijp naast haar stoel ligt de open catalogus: bedenk wanneer je de appels wilt oogsten…

Zomer aan de bommelrivier met de dwaalgeit op het grasland appels, peren, geur van gier een salade in een picknickmand insecten zoemen boven water rijmend, dansend, licht in vlucht lunch bij de oever van een prater een ballerina in de zwoele lucht.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Dat ik een appel heb laten vallen uit de schaal en vervangen door een ander exemplaar.. Ik denk het niet,als de appel maar de honger stilt en de dorst lest. Niemand zou de andere appel missen, die net een beetje anders smaakt en anders aanvoelt.…

een vaal houten buffet twee laden vol met geschriften een geladen tafereel de appel ligt daar niets vermoedend verzonken in het hout hij ligt daar maar op de gewogen tafel in stilte de geschriften spreken niet ze houden hun gewicht verborgen in de leegte van de kamer de appel weet zich alleen in geladen stilte die de leegte verzacht…

De appel viel Was klaar voor wat hij zo graag wilde Maar door de worm Die in hem zat Werd hij verlaten Gedoemd te verrotten In een diep zwart gat.…

ik weet niet wat het is de bloes die je draagt de kleuren die je koos is het wit of roodbruin misschien zelfs kopergroen zijn het je ogen of de kastanjes in je haar of is het eenvoudigweg de appel waarin je stevig bijt goudgeel van schil of het steeltje dat je niet eet maar waar je heel sappig naar kijkt…

Alles wordt overschaduwd door schemerig zwart De zon komt niet meer door mijn luchtbel heen De liefde is als een vrucht Zacht en rood is het gevoel Totdat de rijping begint Verstrikt in een web van draden Herken ik mezelf niet meer Veranderd door warmte en genegenheid en pijn Onherkenbaar voor mezelf geworden Waarom kan ik niet met jou Zoals…

De geniale topman Jobs vertrokken. In iedere reactie die je leest, staat dat een saaie toekomst wordt gevreesd. Ook aandeelhouders zitten met de brokken. Men moet, hoezeer het ieder ook mag spijten, toch even door de zure Apple bijten.…

Appel Mijn naam is Sientje Appel, verwant aan Appel Moes. Ik ben een nette dame, niet losjes in de bloes. Hoewel,als ik daar hang, zo tussen alle blaren, is het toch reuzen moeilijk, mijn lusten te bedaren.…