Alle inzendingen over armoede in vijftiger

nu Remco Campert inmiddels al in de negentig is kan ik me haast niet voorstellen dat hij ooit een vijftiger is geweest…

De armoede van onze rijkdom is schrijnender dan je wel denkt, de armoede van onze rijkdom is dat men heeft, maar niet schenkt. De armoede van onze rijkdom is pijnlijker dan je wel weet. 't Overwoekert in 't leven het mooie dat werkelijk rijkdom heet.…

politiek opgelet om steungeld te krijgen geen pret een nieuw verzonnen woord om arme mensen weg te blazen eis levensbedreigend eng woord de arts gaat dat bepalen doch brengt dat dan tot een akkoord mensen zij die aan stressarmoede lijden dit kan er ook nog bij spanningsvol hoe het ook zij…

Herfstkleurige haren onverholen ogen vragende lippen bevallige borsten drie-kinderen buik vijftiger-jaren billen lange benen levend op grote voet om over het IQ maar te zwijgen !…

enkele jaren terug bracht ik een bezoek aan het Brabants museum daar zag ik bij een tentoonstelling over de vijftiger jaren de oude racefiets van de legendarische wielrenner Wim van Est in een vitrine hangen... "het sprak boekdelen"…

Een blik Die ik niet kan loslaten Van dit jongetje, een gewone en simpele blik waar zoveel van uitstraalt uitstraling van onschuld en ongedurfde dromen Hij kijkt zo intens en hopeloos zonder van iemand iets te verwachtten of begrip van medemens Hij heeft het al opgegeven en heeft geen kracht om te vechten want hij heeft al heel zijn…

morgen is zij jarig haar kleine trots een feest of cadeau vertellen tranen is er echter niet haar moeder leuk en opgeleid met hoge hypotheek ontslag en schulden dopt de boontjes zelf schaamte voelt ze bij elke aanmaning die eindeloos komt machteloos ook het tij te keren natuurlijk wil zij wel het beste zelfs liefst voor haar meisje…

je armoede ziet de ellende er omheen en het verdriet.…

jij, jij leeft als een luxe object en kijkt minachtend neer als een mens je voorbij gaat gekleed in doodsimpele gewaden je verbergt je schijn door te paraderen met veel te hoog gegrepen madammen terwijl diep in jezelf je geweten je verwart want ook jij leeft in de armoede van de maatschappij…

In de war Kijk hem daar staan, zo bedenkelijk Kijkend, starend, voor een poos Iets deed hem niet meer doorlopen En hij kijkt een beetje boos Nog steeds kijkend, nog steeds starend Blijft hij staan, hij denkt maar door Hij maar kijken, ik maar denken Waar stopt hij in Gods naam voor? Het moet iets belangrijks wezen Want hij kijkt nu wel te…

er zijn zoveel woorden die gezongen worden you are my sunlight and my rain in de verte een paar vensters hoewel we niets weten kijk naar de vrouwen in hun bikini's vijftiger jaren raak ze aan denk je terwijl je hen ziet…

Rijkdom is leegte op glanzende tegels armoede dozen vol halfvolle potten rijk een veranda met uitzicht op niets arm een balkon met gereedschap en fietsen weelde is niets te hoeven bewaren armoede reddert van winter naar winter rijkdom is stilte, en stil achter stilte armoede haast.…

wanneer in jouw leven je rijkdom de armoede overheerst, bedankt dan je simpele geest die het kwade beest in jouw hoofdje beheerst! wanneer door jouw levenswijze de armoede je rijkdom overheerst, bedenkt dan dat jouw hoofdje even verkeerd bezig is geweest!…

Alleen en dakloos steeds buiten door weer en wind ontroerend verhaal.…

Armoede is niet zozeer de leegte van magen of handen, maar veeleer de afgewende blik van kinderen die niet langer de wereld in kunnen kijken zonder pijn of schaamte. Armoede is de wanhoop van de moeder die zichzelf niet langer in staat ziet om haar kroost te beschermen tegen het lijden dat gepaard gaat met verachting.…

je kunt eenzaam zijn maar toch niet alleen schreef onze oude koningin Wilhelmina destijds ergens in de vijftiger jaren al je kunt tweezaam zijn dat wil zeggen met z,n tweeën maar toch alleen dat verhaal is helaas maar al te bekend nee dan anderszaam naar mijn idee het samen zijn met velen niet alleen maar tóch zó een eenzaam…

Geld maakt je geestelijk arm armoede onmetelijk rijk.…

Hoe stil stond de kar van de bakker met koek banket en gewoon brood ’s middags op de hoek open en bloot in alle verkeer toen nog geen rakker of fietser die een greep deed Veilig achter gesloten gordijnen lag hun moeder met droge bleinen had geen broek meer aan de reet waar ook pa stil van profiteerde De verhouding lag op kantoor scheef…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Zie ik nu de buurman in de rij Hij draait zich om en is niet blij Had ik dit maar geweten Dat hij niets had om te eten Zijn portemonnee legt hij weg Leeg, jammer wat een pech En hij is niet alleen Stille armoede Ik wou dat, dat verdween!!!…

ach ja de vijftiger jaren het grote grijs maar ook het zwartwit van een foto waarvan ik het bestaan bijna was vergeten…

de foto herinnert mij in een vlaag aan het gedicht 'neger uit Mozambique' de titel kon destijds namelijk nog ik zie de vijftigers als kleine negertjes 'toen was er nog maar één' waarvan slechts de dichter Remco Campert als enige nog onder ons is...…

Een arme jongen uit Rhenen Mocht nooit geld van vrienden lenen Nu zijn die zogenaamde vrienden Die hem toch al niet verdienden Zelf in grote armoede verdwenen…

de bal ligt weer stuk naast de zandbak in de verwilderde tuin waar schoppen toch niet lukt met losse zolen…

Ze kon dat werk bij de VN goed aan; haar armoede heeft ze perfect bestreden. Ze wist het niet, ik zou er ook van balen, dus mag ze het vast 'onbewust' betalen.…

De arme stakker, hij ging te rade bij Jan Des Bouvries Maar eindigde bij Leen Bakker…

twee rumdoorbrande ogen parelden daar had dus je hut gestaan even zonk ik tot de knieën in jouw shit ik voelde hoe ellende tussen tenen kruipt je hart was lichter dan het mijne je tanden een puinhoop - en mijn leven dan? - toen explodeerde je gezicht in de oerknal van een lach zo schept elke god zijn wereld mijn shirt leek te wit voor…

En op een dag was het over en uit met zijn luxueuze leventje. Zijn snelle auto moest naar de schroothoop. Hij kwam plotsklaps in de bijstand. Nou ja leuk was het niet. Hoewel de maan en de zon gewoon blijven draaien. En er geen ster viel voor hem. En toen was het gewoon een brood bij de aldi. En een fles limonade in de maand. Verder nog een…

Warme decembermaand óverconsumptietijd luxe cadeaus, vreterij, bier en wijn Medemens? Weet je, zo’n armoedegrensgeval doet maar gewoon even fijn aan de lijn…

Wat lijken we toch Veel op elkaar, Wat hebben we toch Veel met elkaar gemeen, Zeggen de mensen die Het weten kunnen over De oosterburen van ons Lage landje - één verschil Is er wel, bij hen is er Het constitutionele hof Dat over 's lands armen Waakt - waar in Nederland Vierhonderdduizend kinderen In schrijnende armoede Opgroeien…