Alle inzendingen over benoeming zonder waa

Benoem mij niet tot een schaduw van verleden tijd zo genadeloos een droom is niet alleen dat gebleven nee, een vertelling van wat was, van wat is van wat kan zijn want verlaten in herinnering is grauw, rauw en onherstelbaar koud morgen, of nooit dat telt niet maar benoem mij niet tot een schaduw van verleden…

voor Marokkanen zodat er maatstaven moeten komen om door te gaan voor Marokkanen om het percentage vast te stellen wie fout en goed is van de Marokkanen wie echt en nog echter is van de Marokkanen Stel de echte werken en houden zich koest de foute niet dan zijn dat de echtste Marokkanen het meest moors nog en gelijk hun oorsprong woest we benoemen…

Liefde hoe kan ik je benoemen. Is het die kriebel in je buik? Het kloppen van mijn hart? Rode wangen van verlangen? Liefde hoe kan ik je benoemen. Is het de angst, de pijn? Het wachten op ? De tranen die gaan vloeien? Liefde hoe kan ik je benoemen Is het de blijdschap? Het hopen op? Het glimmen van jouw ogen?…

Als er een ontwerp is is er ook een ontwerper achter ieder bedenksel zit een bedenker in verlegenheid benoem ik wat ik niet benoemen kan een Bewogen Beweger…

het ongrijpbare benoemen? de verborgen sluier van geheimen ontdoen en roemen?…

lucht zonder enig volume dus zonder maat en met niets dan louter vacuüm in staat om alles mee te zuigen in zijn vlucht naar een bestemming een blij toekomstbeeld geloof is goed vertrouwen ook op kracht maar onbenoemd blijft het de sterkste macht onzichtbaar en onhoorbaar en verdeeld namen geven is gewoon, maar ook beperkt het bereik van benoembaarheid…

Het riet dunt uit, is aan het kalen Het najaar is nu echt begonnen Ik maak ze op, de eerste schalen Met sierfruit, blad en lampionnen Physalis met oranje bollen Heeft bijnaam jodenkers, veeg teken Omdat het volk der Thorarollen Hoofddeksels droeg die daarop leken De bloemen van de plant zijn giftig Maar dat is niet de kruisbes (Kaapse)…

Ik moet denken en benoemen in de junizon en ik herken de buizerd aan zijn staart ver boven mij, hij weet niet van thermiek en doet niet meer dan wat hij is (maar vliegt!): een zwevende belevende Maar ik moet denken en benoemen, ik sluit mijn ogen even, open ze en vraag me dan al af of ik genoot.…

Hoe zou ik kunnen benoemen waar de schoen wringt -- als ik hem niet draag?…

eindelijk benoem je de stilte in woorden die tekenen voor verdriet jouw ruimte was zijn gebied Laat de regen je schoonwassen weer verrassen zonder grenzen met eigen wensen jouw gebied geeft geen ruimte aan zijn verdriet…

wit zoals het onschuldig lichaam van de winter, mijn lot in het weten blaas ik zachtjes sneeuw naar het verleden mijn verhaal alsof niets meer ontkend kan worden zoals die eerste schreeuw of een onvervuld verlangen terwijl het buiten langzaam donker wordt een wenken waarin duisternis zwijgt om de waarheid te vieren, het bloed zo…

In alles wat ons omringd het is de ziel van al wat rest gevangen in een eigen speling, wordt in stof weerspiegeld, wat zichzelf niet in protest laat vegen soms door talent of door afgunst onwaarneembaar vaag en naar baat toegerust uit alle windstreken, Het rijpt in de as van de geschiedenis door de dolende zielen opnieuw gedolven, geselecteerd…

We duwen molenstenen over een rulle wereld de grond wordt zacht van de aarde die we helen Het kompas geeft de geschatte afstand in gestippelde lijnen, het zijn herhaalde beelden die ver over hun horizon gedijen De zon richt zijn pijlen op de roos van de geschatte tijd zijn oog ziet het vertrek tot aankomst die we in alles delen…

stel je voor dat er diep binnenin je een buitenland ligt, dennen, sneeuw en barakken, land zonder bodem, je haalt het niet op stel je voor dat de tijd niet bestaat en jij wel nog, stel dat je nooit abrikozen gegeten hebt, trouwens, het woord abrikoos was verdwenen en moskou, je broer, promenade, ze waren geweken, terug naar het schuim van…

majesteitelijk snijden schrijnende tonen door een wankelende ziel een gevoel te groots om te benoemen rakend in fijn en pijn waarmee ik in verbeelding nog even een kan zijn…

optelsom en aftrekrijm van meer of minder dan een niets ik deel verdeel vermenigvuldig maar wat blijft is rest wat telt wat ik benoem zoekt evenwicht dus af en toe een breukstreep rust…

Het is de moeite waard Die benoeming van het paard. Zonder het te weten Hebben we allemaal paard gegeten Of bent u dat nu al weer vergeten? Eigen paard is goud waard…

Haar benoeming is voor velen zware kuch Ze hoort nu bij het legertje der groten Toch heeft ze al haar kruid verschoten Op defensie komt ze niet meer terug Maar is von der Leyen nu ook defensief Of is ze daarbij ook nog explosief?…

eindelijk heeft zij haar noot gekraakt het kabinet gevallen onderhandelingen gestaakt dames konden niet meer samen door één deur uithuilen en opnieuw beginnen na het benoemen van 'n formateur…

Is het de schoonheid die je raakt van dit arrangement bloemen waarvoor je voor even ontwaakt om het zo te benoemen.…

Of wil ze met dat luttel aantal bloemen het unie-toekomstperspectief benoemen?…

Wat onzegbaar is krijgt als idee pas vorm in een gestalt die zich kennen en benoemen laat in des dichters ziel in de blâren ruisen woorden werpen hun schaduw in namen vooruit…

benoemen is een vruchtloos verpozen in het ongekende immense heel-al toch ontkom ik niet aan het erkennen dat ik me doorgaans gedragen voel er niet meer voor weg kan rennen dan wel kan zeggen wat ik er eigenlijk mee bedoel of dat ik deze gewaarwording, zo maar, zelf heb uitgekozen…

Dit samen zijn, niet te benoemen, als milde regen op het gras. Zij deelden lief en leed, geluk en pijn, met onderhuids de dreiging, het fragiele van het zijn.…

Voor meer dan 6 miljoen is het verkocht Een kunstwerk om eens lekker van te smullen Maar rasechte cultuurbarbaren zullen Dit werk benoemen als een stom gedrocht Hij eet hem op al is ie peperduur Ook kunst: alleen wat ducttape aan de muur…

In jouw armen Is er geen zoeken Geen vinden Geen gaan en komen Van gedachten Geen vragen over goed en fout Geen denken aan Zinvol of zinloos Geen gevaar noch veiligheid Geen weten Geen benoemen In jouw armen is geen... Is wel…

De paashaas die de eieren verstopt De rijke brunch die we met geel versieren Dat is wat we op deze dagen vieren En bij Ikea wordt er druk geshopt Meer kan men vaak van Pasen niet benoemen Nou, ook misschien nog ‘dank u voor die bloemen’…

Jij kunt het Niets benoemen. Dus ben jij Alles waarop het Niets zich kan beroemen. Wat leeft, heeft je geest er ingestopt. Wat hebben mensen al niet bedacht! Even is jouw Niets een ouwe sok voor je fladderende biljetten. Tot je een fraaie bouwval koopt...…

Laten we er mee stoppen woord en klank te zoeken om de draden te benoemen die ons verweven het is ons niet gegeven de liefde, de lucht, de bloemen te vatten in zang of in boeken liefste, laten we er mee stoppen.…

donkere stippen verduisterende manen verjagen het licht vochtige lippen drogen mijn zoute tranen deppen mijn gezicht goudgele bloemen verzwijgen het geweten verwelken in rust wil het benoemen wat in mij heeft gezeten voor ik werd gekust…