Alle inzendingen over blos

om me heen lag de bloei en ik wilde komen tot aan je woorden we hoorden de ochtend bewegen, verdeeld over het licht van de verte en het gedicht dat ik voorlas was als het meisje dat haar stilte droeg naar het opwaaiend papier zo ver van armen die ze in en uit wilde lopen dag na dag je bent boos en blij, zei je en…

soms lijkt de aarde onvruchtbaar het leven dor en zinloos kijk dan even dieper een bloem wacht op de blos van kleurrijk bloeien…

Schaamrood bloeit op zijn wang Het fleurt hem stiekem op Gekneld in schuchtere twijfel Blaast hij de afspraak op Siddert van verlamming Het kost geen moeite Zijn groet te laten ontsnappen Door overbodige handen Door lippen van ijs Verstrooid weent hij met droge ogen Vergeet de eerste zin En verraadt de koele koorts…

het is alweer de tijd van kersen tijd van abrikozen klein die blozen het is alweer de tijd om eens te peinzen wat is er mooier dan een blos…

Fluister ik je mooie woorden in Luister jij naar de zin Die languit achter je oorschelp ligt Krijg jij een blos Zoals avonden vroeg na zonovergoten dagen.…

de sleedoorn bloesemt bruidskleed voor de lieve lente Japanse kers bloost roze in haar roze maagschap leven lacht vol schatering…

tot over je oren in een oeverloze plas kringen walsen synchroon curven op het water baltsen en dan kunnen zoenen en niet durven…

ik smaak nog steeds jouw naam in mijn mond de jaren hebben mij inmiddels verlaten ik struin de straten niet meer af op zoek naar de blos op je wangen en je schitterogen ik heb lang geleden gezocht, niet gevonden…

in de stilte hurk jij neer en wacht tot het rode avondlicht zich langs de hemel spreidt ik zie de beklemming op je gelaat en hoe de blos je wangen verlaat…

Hoe sterk is de emotie welke een gevecht aangaat zonder blos van diepe schaamte enkel zuchten heeft omver geblazen dat het bloed vervangt in andere gedaante wie is de overwinnaar oppermacht waar is uw twijfel zeg mij toch: de schaamte! de blos mag geen verrader zijn hoe kil ook de emotie…

jij geeft mij zoals de zon de maan een blos van leven…

Ik aanvaard de aanvaarding, of dans en dans niet, ik bijt of word mij gebeten, of bloos en bloos niet, en kijk nog eenmaal achterom, en staar wat in de eeuwigheid.…

de klank van je taal de rust van je arm de druk van je mond de kracht van je hand de blos op mijn wang.…

Mijn verlegen ligt naakt tussen de lakens ik wacht op hem die mij niet kent en leg mij er bij neer ik bloos…

en ik bloos maar dat ziet zij niet kijken met andere zintuigen is niet een ieder gegeven laat dat haar een troost zijn…

schaamteloos laat je je blad vallen wacht maar volgend jaar bloos je weer en blikken wij…

een staf de gouden pij en rozen in mijn haar in wijds gebaar schik ik de wereld bloos me dan tot koningin ontbied de roze wolken dwing rivieren oeverloos en speel met zwart dolken geen land heb ik maar dromen geluk klapt handen op elkaar gejuich in schijn van goud zal komen de staf is weer een horizon voorbij het bloemenkleed…

Ogen als sterren een lokkende mond kersenrood blos op de wangen bonzend hart blik gevangen in donkere kijkers liefde glimlacht…

Flesje, helmpje, jurkje, stoere schoenen met een zomerse blos Mijn meisje zit daar in gedachten verzonken als in een sprookje in dat grote bos. Wat is ze mooi...…

het lag vast aan de wijn zo los we leken onverbeterlijk de zon grootmoedigheid van eros hoe dan ook vandaag gun ik een ieder een ballade met een blos…

op je wangen hangt een blos nog van het blozen wat je doet sinds je kind bent jeugd die van je af te lezen is het vanzelfsprekend middelpunt, een leeg glas bungelt losjes tussen je vingers in je andere hand zie ik nu zelfs half gewikkeld in een briefje de felgekleurde lolly weer van een medeminnaar uit de straat, gelukkig roept iemand…

laatst hoorde ik een vraag “plas jij wel eens onder de douche? ” nou dan zou ik een van de grootste jokkebrokken aller tijden zijn als ik een ontkennend antwoord zou geven ik kijk dan maar heel onnozel maar ehhhh….. mijn douche afvoerputje draagt meer verhalen in de loop der jaren opgespaard laat dat ding dus maar zwijgen fluistert…

Ik dicht jou in mijn armen schrijf je naar me toe en kus mijn jarenlang alleen op lippen die wat met mij doen ik bloos en jij geniet ik ben zo mooi ik ben zo mooi zo mooi als jij mij ziet ik ken je enkel op papier mijn pen leg ik terzijde…

Schaterlach, rode blos, piekerend haar lot. Gezagvoerder in chaos, humor en genot. Integer, warm en mooi, zwaarmoedig binnenin. In leven haar eigen prooi, nietsvermoedend niettemin.…

Je woorden zijn gevleugeld en maken alles bij me los wat ik net heb beteugeld wij hebben niet getreuzeld en alle druiven van de tros met passie opgepeuzeld had maar wartaal gekeuveld dan was ik niet met volle blos beschaamd in bed gesneuveld.…

Schrander, grappig, boeiend, lief, Hartelijk en sensitief, Vrolijk, monter, speels en blij Bloos weer want ze lacht naar mij Vlinders maken mij van slag Vierentwintig uur per dag...…

Bloemrijk haar blos Sprankelt`t in zonnegloren Zo liefde verwoordt. Verbergend schoonheid Siert haar glans`t tranendal Door weedom gesmoord.…

je vrijt met mijn gedachten maakt woorden in mij los streelt aangenaam de zinnen verpakt in lichte blos je grift in mijn geheugen je naam, je hart, je lijf kus de tijd die ons nog rest voordat ik hem verdrijf…

verliefd keek hij naar haar of was het vol medelijden daar zij nooit zou kunnen tippen aan dat wat hij voor ogen had haar vingers speelden met haar zijden zachte haren de eeuwige rode blos op haar wangen fout roze op haar iets te grote lippen aandoenlijk ja, hij vond haar aandoenlijk…

Ze denkt zo vaak nog aan verjaarde tijden toen ze menige man een zere nek bezorgde Haar gezicht hartvormig door ravenzwart omkranst de van nature rode lippen en wangen met een blos Behendig manoeuvreert ze haar rollator door de koffiezaal dáár is ze nog de jongste, maar toch…!…