Alle inzendingen over concentratiekamp oorlogsslachtoffers

Oorlogsslachtoffers  Overal in de wereld Blijf ze herdenken…

herdenk de doden herdenk oorlogsslachtoffers  herdenk ze steeds weer…

Concentratiekamp Ontheemde Auschwitzsporen Nooit thuis gekomen…

Stil zijn ter nagedachtenis aan oorlogsslachtoffers, om daarna weer verder te gaan in een moeilijke tijd waar we nu in leven.…

'Guantánamo Bay is een grote blamage,' zei Barack verdroten. Die sluit ik dit jaar.' Echter Bush zei toen: 'Maar deze instelling ís toch gesloten?'…

je bent verdrietig met daaraanvolgend een dikke traan het loopje naar het monument maar Hij zal met jou meegaan naast het looppad op de graszoden daar was het oneindig leed rechts de zeer droevig uitziende foto's opdat dit nare gebeuren geen mens ooit vergeet jij hebt veel gezegd door de prachtige krans hiermede…

Eindigende Auschwitz treinsporen Rookgordijnen asgrauwe lichaamsgeuren Jodensterren niet-genomineerden De aangegeven sterren die plaatselijk zich niet waterdicht weten Klaarlichte dag die nachtparels verwacht Maanlicht in zonne-kracht Schouwen gesloten poorten Gebroken woorden herboren Bevrijdingsdag op sporen Uittocht gelukkig vol-bekomen…

Span prikkeldraad en dreig met bajonetten en leg ons als sardines in een hong verdor ons hart, sla boeien om de tong onthoudt ons vitaminen, vlees en vetten plunder mijn huis die reeds mijn land bezetten ontruk mij aan mijn kinderen, mijn vrouw beloon verraders en bestraf de trouw Maar stuur in godsnaam eens wat sigaretten…

onze ogen registreren verkleurde barakken wachttorens het prikkeldraad diepe barsten in droge grond kerven sporen in beladen aarde vanuit de dakgoot fladdert een mus naar de plas water in de modder een kraai ontwijkt het aangekoekte leed onze zintuigen ruiken de sepia dood…

zij had een onvoldoende voor aardrijkskunde die dag, maar een dag later wist zij precies waar treblinka lag. héél even maar.…

rode plassen wachtend in de regen tot je naam werd weg gewist Kaal leeg eenzaam sloffend op weg naar je nieuw bestaan Dode blikken lege ogen vermoeid de hoop opgegeven Afgebeuld werden ze doorgestuurd naar een ander kamp waar ze uiteindelijk in rook zouden vergaan…

Een mooie klim naar boven wandeling met fraai uitzicht. Die vrije wijde wereld! Dan ga ik binnen, word stil, op deze berg van diepe duisternis sla ik mijn ogen op. Hier stonden beesten, die mensen als dieren behandelden. Een waanzinnig moordsysteem werkte als een langzaam gif. Ik wil hier nooit meer naar toe zei ze wilt…

hij rookt een sigaar het dagelijkse leven sluipt zacht naar de nacht luisteren naar Bach het lijden en het sterven het gewicht van spijt het hart loopt over Bach brengt veel in hem teweeg hij dooft de sigaar een drukke dag wacht aankomst van volle wagons stille mensenzee ongezien dichtbij ongehoorde smeekbeden Bach’s erbarme…

In de spiegelruit is te zien dat het flink druk is in de zaak, mensen lopen haastig in en uit, worden geknipt, geschoren, er is veel beweging en geroezemoes er valt nauwelijks iets te horen. Bomba knipt rustig en zorgvuldig een wat oudere grijzende man, zegt dan voor iedereen verstaanbaar: ik knipte van de joden het haar voordat ze de gaskamer…

Oorlogsslachtoffers zovelen bloeddorstig geleden oorlogsfronten burgerdoden ongepaste woorden. Klaprozen praten menselijke waarden Klaroenen blazen uitzwaaien.…

De boeren kunnen straks weer rustig slapen: Er komt een einde aan het MKZ, Al tellen zij waarschijnlijk in hun bed Nog jaren later de geruimde schapen, Want dat is onmiskenbaar een symptoom Van het beruchte MKZ-syndroom.…

de tuinen in de wijde omgeving van tjernobyl, de kerkhofgraven in de concentratiekampen van breendonk tot buchenwald. bloed en drek kan je onder schoffelen. leed blijft eeuwig invreten. verdriet verstikt de hoop dat liefde ooit nog wonderen kan doen.…

Het mist, ik kan de kleine kerk niet zien De kleine, witte kerk van Simonshaven Waaraan mijn ziel en ik ons altijd laven Het is een prachtig ijkpunt bovendien Er liggen oorlogsslachtoffers begraven Dat kun je bij ’t gesloten hekwerk zien De sleutel maar eens ophalen misschien Tweehonderd jaar geschiedenis meemaken Het kleine godshuis binnenin…

Twee minuten stil zijn uit respect voor alle oorlogsslachtoffers in de wereld.…

Ik droomde over een man die een nachtmerrie kreeg in een concentratiekamp. Hij ontwaakte, stond op en ging naar buiten; er brandde licht in nog maar één barak hij klopte op de deur, opende die. Onder een lamp zaten kaartende bewakers tegen wie hij zei: ik ben zo bang. 's Ochtends probeerde ik me voor te stellen hoe ze keken.…

Na groot geweld vloeien doorgaans de tranen De raven komen zich tegoed doen aan het op de aarde gelaten vlees Nabestaanden huilen, aaseters houden een bloederig feest Oorlogsslachtoffers bestaan voort in wanen Moeders treuren om verloren zonen De wind waait geuren van brand en verwoesting Er zijn medailles om heldhaftigheid te belonen Een storm…

Natzweiler - scholieren, dagjesmensen en de galg oogt nieuw in dit godverlaten oord waar het onweer hangen blijft Zonneleen 26.4 280606…

hoge betonnen palissades omzomen executiepleinen en dempen het gestamp van dampende deportatietreinen beestachtig tierend gebrul overstemt de sissende stoom hier emaneert tot schande de ontaarde NAZI-droom op de luifel boven het onthaal prijkt pijnlijk “Arbeit macht frei” in de hoogte erboven fakkelt een schouw in lichterlaai de…

en zij zwermen in glad gestreken formaties heen zonder omzien naar zwart zonder traan voor een verleden waarin naakt zijn helser was hun stemmen niet bestonden en een rilling was als lood de horizon een prikkeldraad waarin kinderen rimpelden de medemens een bloedhond bleek vergeven tot een kwelling werd de ziel verdwenen leek…

Hier durft het geluid haar aanwezigheid niet meer te tonen, vandaar enkel de klanken van een stille schaamte. De stilte die nu heerst op gronden waar geleden is, is slechts geruis die de echo’s van verschrikking enigszins doen onderdrukken. De geuren die hier dwalen proberen te ontsnappen aan bespeuring. Het zicht is enkel een verbeelding, wat…

hoe kan het dat ik buiten aan de boerderij vier ramen zie en binnen zijn het er maar drie de landwacht van de NSB trok zijn conclusie vond achter een kast zes onderduikers de familie Sachs boer Lammert Huizing moest ook mee en Reinders de dominee die de kinderen Sachs Engelse les gaf uit Sellingerbeetse de trein reed ze naar het concentratiekamp…

in een lange rij schuifelen ze langzaam naar voren de moeder ingeklemd tussen haar dochters daar staat hij de engel engel des doods ze kijkt weg weg van zijn koude ogen met zijn wijsvinger bepaalt hij hun onverbiddelijke lot hij gebaart de moeder naar links te gaan met zachte stem zegt hij je zult mama snel weer…

haar op het dressoir drie foto’s ze huilde was nog nooit zo alleen geweest terwijl de feestroes doorzinderde het blijde gelach vanaf de straat door haar raam kierde begon haar wachten bericht van het rode kruis het kwam niet dag na dag, week na week maandenlang jarenlang ze zat daar maar op haar stoel zag gebroken mensen thuiskomen uit concentratiekampen…

zien op t.v. de vreselijkste dingen niet wetend misschien dat hun voorouders onzeker de concentratiekampen binnen gingen Ik gun deze kinderen zo graag de vrijheid ook al heb ikzelf de oorlog niet meegemaakt ik ken en weet van de verschrikkingen door mijn vader verteld en daardoor zo geraakt Laat onze kinderen in vrijheid mogen leven geen…

En de nazi's verweten je hoogverraad, waardoor je naar het concentratiekamp Flossenbürg werd gebracht. Je altijd sterke ruggegraat werd mateloos ontkracht, werd er door de laffe beulen gedacht. Amper drie weken voor de bevrijding stopten zij je nek, zo moedig uitgestoken voor de paria's en vertrapten, in het ruwe touw.…