Alle inzendingen over dauwdruppels

Frisse dauwdruppels stralende diamantjes in de ochtendzon.…

Zaterdag: mijn vingertoppen leidden me naar de spiegel Ben ik verliefd? Zaterdag: ik heb alle pagina’s van het heelal doorzocht, Zoekend naar jou Zaterdag: ik droomde van je Je ligt op je vrouwelijkheid Zaterdag: ik werd wakker aan je voeten, tastend naar de staart van de wereld Zaterdag: ik verlos je van de inktpot Zaterdag: ik tekende je vanaf…

van tak naar tak van boom naar boom fluistert de wind woorden op blozende wangen nu nog dor en kaal straks ruist het blad vanuit knop ontvouwen schijnt goud de zon vanuit winterse blik heeft de dauw druppels gevangen…

In het prille van de morgen ademde ze rust en vertrouwen het was alsof de berg die voor haar lag steeds minder hoog leek stap voor stap zag ze papavers en prachtige veldboeketten langs de weg ze keek haar ogen uit tussen de wolken door fluisterde de wind een lint van liefde haar handen begonnen te vangen waar wangen bloosden piepte…

Hoe plots verscheidene schitteringen aandacht trekken om mijn lichaam in beroering en vervoering te brengen zowaar het breekbare-en-kwetsbare geraakt Waar komen ze allemaal vandaan daar ik hen nog niet eerder heb waargenomen. Het begint vroeg in de morgen wanneer deze kleine kostbare diamanten worden gestrooid in de natuur waar ze ook nog eens…

O zo klein en mooi puur uit onverwachte hoek dauwdruppels glanzen.…

De grote wereld gevat in een dauwdruppel bij ochtendgloren.…

Een dikke dauwdruppel op een nog gesloten roos. Vangt de eerste zonnestraal en breekt de kleuren zo mooi als een regenboog. En broos de roos voordat zij zich ontplooit en gaat fleuren en geuren. Een mooiere zons-opgang kan niet gebeuren. Het is alsof de wereld heel even stil blijft staan.....…

In de vroege ochtendschemering zie je dauwdruppels aan de takken je kunt ze daar eenzaam zien hangen tot ze zachtjes naar beneden zakken Zoals dauwdruppels in de morgen glijden mijn tranen naar beneden want het is voor mij niet te verkroppen dat ik geen afscheid heb kunnen nemen Achter het vochtige raam van mijn hart wordt er met liefde…

tere dauwdruppels tranen geplengd op rozen afscheid van de nacht…

De storm en de wind bliezen haar weg, de aarde verstootte haar maar toen ook de zon haar liet dorren overspoelde de regen haar…

Als op een glanzende huid na een nacht vol liefde glinsteren de druppels dauw, doorzichtig als een tule sluier, vederlicht in de vroege morgen. het mistige vocht streelt de droge aarde dat dorstig wacht om gewekt te worden, de nevellucht daalt in alle rust, en zorgt voor nieuw leven.…

In vroege lenteochtend tijger lacht naar de maan schatert de gebrilde kikker in zijn groene naakte waan schalks langs de vijver daar spreid zich een bruid in gerichte mannenijver te voorschijn zijn spuit en klimt op ’t vrouwtje slanke benen wat krom dauwdruppels drinken want de mensen zijn dom.…

In mij borrelt het.. overstijg jij mijn verzet aan verlangen dat aansluit aan bedauwde ogen waarachter geen plaats is voor het onbekende dat zo kort en amechtig aan mijn horizon grenst.. alleen de onstuitbaren passen in jouw andere wereld en mogen buiten de wankele treden naar werkelijkheid rekenen op onverdeeld geluk. In mij zetelt het ongewone…

als je eindelijk weet wat je wil maar je liefde van nu staat stil weet dan dat ik van je hou en fluister zacht ik weet dat jij ook op mij wacht net als de ochtend op weer een nieuwe dauw als dan door de zon die toch weer schijnen gaat de dauw het blad verlaat zal ik de aarde zijn waarop die dauwdruppel vallen gaat…

Zachtjes glijdt hij van zijn blad als hij op de grond uiteenspat en samensmelt met de natuur is het gedaan met zijn levensduur bevochtigend het jonge groen dat begint aan een nieuw seizoen suéde zachte bladeren nerven zijn hun aderen alles is wazig door nevel en mist dauwdruppel die alles verfrist.…

geboren uit de wetenschap dat geflirt tussen zon en mist juweeltjes van kleuren schept verzameld in een druppel, hangend aan een tak, worstelend met zwaartekracht, zomaar naar beneden valt. …spat!…

Ik houd wel van de mist mistroostige momenten even hoeft de natuur niets groots te doen en rust. Beschildert webben legt parels neer ze wacht uren lang geduldig op de sympathieke draden. Ik word er door aangetrokken. Gecharmeerd en gefascineerd van alle grijze nuances houd ik van zon en mist. Zelfs de zee fluisterde me altijd al vanaf…

In mij borrelt het.. overstijg jij mijn verzet aan verlangen dat aansluit aan bedauwde ogen waarachter geen plaats is voor het onbekende dat zo kort en amechtig aan mijn horizon grenst.. alleen de onstuitbaren passen in jouw andere wereld en mogen buiten de wankele treden naar werkelijkheid rekenen op onverdeeld geluk. In mij zetelt het ongewone…

waar de aronskelk dauwdruppels vangt spiegelt een hermelijn onschuldig wit als schaduwspel van zijn sluipende moord in het levensvocht van de ochtendzon dan hoort dit leven een kilte lied de stervende schreeuw die stilte wordt en dauwdruppels vangen de ochtendzon als de aronskelk zich vult met bloed…

prachtige ochtend dauwdruppels op het gras verdampende zon…

Dauwdruppels op het gras, zij weerkaatsten mijn gevoel. Verdriet van mijn ziel.…

Pril zonlicht schittert als miljoenen diamantjes in de dauwdruppels…

zonovergoten herbergt elke dauwdruppel opkomende dorst…

Vroeg in de morgen  glinsterende dauwdruppels  parels in het gras…

ragfijn kant schittert parelende dauwdruppels ingenieus schouwspel…

dauwdruppels op een bloemblad honingzoete nectar als de kus van een vlinder op kersenrode lippen…

Gelijk pareltjes lijken de dauwdruppels 's morgens, op elk willekeurig blad Verweven met wat zonnestralen, zijn het net diamantjes op een presenteerblad Zo glansrijk en zo wonderschoon De dauw op alle bomen en het gras Zo in de vroege morgen, totdat de zon ze op doet drogen en je geen dauwdruppel meer zag...…

Een enkele dauwdruppel blijft eens hangen in het spinnenweb dat zich eens vormen kon; een transparant geheugen dat dauwdruppelt in de krachteloze najaar's zon. Dauwvol, berouwvol om alles dat dauwdruppelend aan een heden voorbij kan gaan, kent morgen een verleden dat niet aan het spinnenweb voorbij kan gaan.…

Oh, mooie donkerrode roos met je fluwelen blaadjes, met de dauwdruppels nog op je blad... Sta je daar heel achteloos, zo puur en rein... Zo mateloos mooi te zijn...…