Alle inzendingen over de blik van het huis

Langs het slingerende tuinpad gaan ongelijke passen licht gedempt door de herfst welke al zacht begint te vallen zijn adem maakt zelfs het eerste roodborstje warm zodat geregen pinda's ongebrand smaken als peanuts wazig is zijn blik maar het huis kan hij nog steeds vinden, blindelings, hij loopt gewoon rechtdoor…

spreek met mij in deze defecte dimensie, ik ben nog niet heengegaan geef me poëzie die dromen bouwt, volle manen, vredig in slaap veilig wanneer de torenklok zijn wijzers terugdraagt naar het kind in het ongelijke lijfje, abrupt wakker met vingertoppen die de ruwe huid herhalen, als tekens van toen en hetzelfde gebed geloof…

Blikken, van de mensen om ons heen zien ons als een mens met een gebrek niet hoe wij, ook innerlijk kunnen wezen "heus" wij hebben gevoel en zijn niet van steen! Blikken, ja we zien ze maar al te goed die zeggen meer dan alle andere dingen dat de eerste blik dan vaak de beste is nou, dan ontneemt je dan al de moed.…

Was dat een coup...het was niet eens een pogen Het leek wel: “Het Theater van de Lach” Het doek valt als de redder van de dag Getimed te middernacht komt aangevlogen EU? Hmm, tja wat vinden wij ervan Zo weer een klus geklaard denkt Erdogan…

De ijzige blik trof volop doel 'n ieder die 2e vrouw is: weet wat ik bedoel. Ze keek ijzig naar opzij heel even ving ik haar blik: toen was ze voorbij.…

Ik heb geen zin voortijdig te verscheiden, Een maaltijd eet ik daarom nooit uit blik, Ik zorg dat ik geen bisfenol inslik En kassabonnen tracht ik te vermijden. Dat is de reden dat ik nooit betaal: Opdat ik kerngezond de honderd haal.…

Jouw blik, zegt me wat je voor me voelt al werd het niet altijd zo woordelijk gezegd vaak wist ik wat er met die blik werd bedoeld die kijkers, hebben mij al heel wat uitgelegd.…

Gezapig als de zoen van koele kinder-lippen en zoeler dan ’t gezoef van bloesem-zoete wind, o kleine regen, heeft van duizend glinster-stippen uw stuivend licht mijn haar met perelen gepint. En zonder roeren, dan te voelen hoe mijne ogen vergroten, naar me uw peerlen-weelde zonne-wijdt, sta ‘k als een smalle bruid, tot wenens toe bewogen…

het eerste huis is mijn gemoed daar woon ik met mijn dromen het tweede daar staat mijn bed de tafel en een kast vol herinneringen mijn derde huis is de planeet een mooiere woning is er niet…

Ik gooide een blik al naar benee, ' t was er slechts eentje- echt geen twee, een kreet volgde op die gooi, ' of ik wel lekker was en meer van dat moois' het blik had iets geraakt, zonder da'k het wist, weet ik veel dat een blik nooit iets mist!…

Creationisten springen in de bres. Ze willen dat de mensen gaan geloven, dat zonder evolutie God daar boven de wereld schiep en klaar was op dag zes. Bewijzen doen ze niks, ja toch, één ding: dat er iets schort aan hùn ontwikkeling.…

Ik weet niet precies, wat ons te wachten staat... maar ik voel, dat er vele zielen zoekend zijn. Ik weet wel, dat er zielen zullen gaan schreeuwen, roepen uit onwetendheid. Alleen God weet wat ons te wachten staat, ook al probeert Hij tegen kwade krachten in. Alleen God, had ergens, hoe dan ook een goede bedoeling in het geheel. Het is de…

Weer treft mij haar schuwe blik. Ze komt iets dichterbij. Ik lees iets van schrik. Steeds weer denk ik dan: Waar zijn haar vriendinnen? Weet dan niemand van wat er daar schuilt vanbinnen? Ik groet haar bedeesd groet ze terug. Verbaasd staat ze daar en weg is de brug. Haar nu stralende blik. Liep iedereen bij haar vandaan?…

Een blik op de weg toont rijen van blik op de weg: ik ben ingeblikt!…

Haar blik staart oeverloos, zonder begin of eind. De ogen zijn dof en glansloos, zodat de geest wegkwijnt. Snakkend naar lucht, van uitputting verstijft. Niet één kleine zucht, die haar verder drijft. Het loodzware juk moet ze zelf dragen, ze durft het aan niemand vragen.…

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering………

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering…

keurend vrolijk verlichte gangen glanzend blik blik vol verlangen blik op blik een amourette feestelijk verpakt glanzend gelakt maar niet van staal verlang naar verlangen hoe lang al geleden zo'n blik op mij…

Zonder woorden alleen een blik tussen jou en mij we weten allebei het is voorbij.…

aan de wijze meesters een gedicht iets dat rijmt mischien niks geleerd niks begrepen een teken in mist de d en t uitgewist foutjes komen in een ergenis transparantie in een blik de eeuwige vraag is een kick gelukkig brengt de schaduw licht tot leven voorspel een naam voor heel even daarna komt het terug een mes doet pijn ook al…

Margrieten staan te pronken in blikken emmers ik kik er van op…

zoals je soms mijn haar aanraakt een lok verplaatst zo teder en dan een woord of slechts een blik dat kleine heel mijn dag goed maakt…

Langs de waterkant starend over het water Terugkijkend naar vroeger en vooruitkijken naar later Wat ging er goed en wat ging er verkeerd En heb ik van deze levenslessen wat geleerd. Heb ik van bepaalde dingen echt spijt Of iets gedaan waar iemand onder lijd. Fouten uit het verleden kan ik niet over doen Wel excuses maken voor de fouten…

mijn huis kent glazen wanden spiegels met de blik naar buiten mijn nagels hebben zwarte randen zij krabben de dood van ruiten…

gaan wanneer het huis zijn geluid behoudt en ik me enkel in de stilte veilig voel hoeveel afstand heeft het huis werkelijk afgelegd behoudens de jaren die veranderden met de tijd…

Ween aan mijn borst den schat der tranen die rijk me maken van uw leed, ik die van wankelende wanen als gij het talmend smeken weet; ik die, mijn kind, op andre schouder om eendre vreze heb geschreid, maar van elke onmacht oud en ouder, weer om een nieuwe hope lijd; ik die het goud van alle transen voor de as van oude zonnen ken…

Studenten hebben toch nog idealen: Nu Unox steels de oude erwtensoep vervangen heeft door nieuwerwetse troep voeren zij actie om haar terug te halen. Ik hoor ze daar hun erwtensoeplied schallen en denk onwillekeurig: Soep met ballen.…

Hier woonden reuzen, hun botten hebben we verzameld in musea, hun geesten in mijsea van status en macht, trots en begeerte Wij zijn de blinkende olielampen waarin de geesten leven van wensen die we soms niet in de hand hebben Dan ontsnapt er een en waart hij rond over de aarde die hem gewicht geeft en zwaar maakt een reus die veel te…

Matthijs wees op de foto van haar gade, En sprak toen met zijn olijke gezicht, ‘Hij kijkt hier schalks’. De koningin sloeg dicht, Naar de portee daarvan kon zij slechts raden. Ze praatte zich er fluks en schrander uit, Een kniesoor dus, die haar dit euvel duidt.…

nabijheid van de goden iemand trekt me naar zich toe ik knijp de ogen dicht het is niet alleen het huis dat verdwijnt het is ook de dood die aanhoudend op mijn schouders klopt…