Alle inzendingen over deadline

Donderdagavond, ik moet aan de bak Nog even snel een snelsonnetje maken Voordat mijn inspiratie op gaat raken Gedaan, ik voel me weer op mijn gemak Oh nee, twee zinnen bijna glad vergeten Dat wordt dus met gemak nog uren zweten…

Deadline hier, deadline daar alles ’t liefst stante pede klaar e-mails, telefoontjes, overleggen, kan ik al iets over de begroting zeggen?…

Vandaag is het weer deadline-dag. Zo'n dag die niet meer over mag. Net zoals gister. Laat ze gaan, die dagen met hun doodlijnwaan!…

toen je zei dat het tijd was om te gaan hield ik je niet tegen ook ik dacht aan later -wist ik veel- nooit was tijd zo ontregeld als nadien…

Als de wereld middernacht zou vergaan Vandaag alleen nog kan overbrengen Er echt voor gaan staan Angst en pijn tot moed vermengen Als de wereld vanmiddag zou vergaan Twijfel al een dagdeel weerhoudt Tijd als beul van mijn bestaan De reactie als het laatste oponthoud Als de wereld over een uur zou vergaan Niets meer te verliezen enkel vermogen…

Dagelijks wordt het leven, de liefde en de dromen van geluk van duizenden vernietigd in het starre spel van macht en eigen gelijk. De absurde logica van zinloze wreedheid en onmacht van verdriet ontgaat geen mens die mens is. Hun leed weegt duizendvoudig op mijn schouders.…

Mijn nieuwste bundel moet nog uitgetikt Ik moet hem dan ook zelf nog kopiëren En zondag moet ik hem al presenteren Maar aan mijn deadline híer wordt niet gewrikt Voor mij- op eigen markt een drukke speler- Is even niets ter wereld actueler…

Je hebt soms van die overspannen weken Met dagen ingevuld van a tot z En dan is er ook nog dat snelsonnet Waarvoor de deadline bijna is verstreken Mijn dichtader behoeft een dotterbeurt Voordat ik als poëet wordt afgekeurd…

Ik ben met gijzelsoftware aangevallen, Daardoor ben ik al m’n gedichten kwijt, Er is een deadline en maar weinig tijd, Dus doe ik een beroep op jullie allen: Help mij aan losgeld, als ik vragen mag, En alsjeblieft, doneer een klein bedrag.…

Liefje, mijn liefste het spijt me heus, ik moet je doden je laat me geen keus. Je bent overbodig een sta-in-de-weg, voor mij onbruikbaar dat snap je toch best? De dode lijn nadert Damocles zwaait, wijst naar de tijd met zijn puntige zwaard. Ik zet harteloos vlug - slechts één haal - een streep door jou, onder ons verhaal.…

Hier heeft u het: de deadline van het daag’lijks speedsonnet.…

Zes jaar heb ik u wekelijks belaagd met wat mijn spotzucht uit mijn pen deed vloeien; het was plezant om met de taal te stoeien, door ritme, rijm en deadline uitgedaagd. Wie ’t leuk vond, en wiens dag ik soms verpestte: u allen wens ik hier het allerbeste.…

Het kwam net voor de deadline voor elkaar ’t Was spannend maar de deal is er gekomen Men toonde zich er zeer mee ingenomen Al klinkt er her en der wel commentaar De Nederlandse vissers zijn ontzet Die vissen collectief straks achter ’t net…

Zo'n vijfentachtig jaren van haar leven Heeft Mildred Heath aan de courant gewijd Ze gaat stug door, haar honderd jaar ten spijt Niet afgeschreven èn niet uitgeschreven Haar ster zal elke dag wat meer gaan stralen Laat haar de laatste deadline nog niet halen…

In weinig woorden Zeggen wat er In de mens omgaat, Het vers te brengen Als nieuws van de dag - Deadline die niet in Uren uit te drukken is, Maar meer te maken heeft Met grote innerlijke drang - De dichter weet immers Dat dit leven vooral Losers kent, Met hier en daar Een spaarzame winnaar, Die uiteind'lijk ook verliest…

als een doel een droom is met een deadline waar jij en ik door de mistige liefde verstoppertje spelen dan stuur je de toekomst waar erotiek door lusten wordt gevoed als jouw doel mijn droom is met grenzeloos gevoel en jij vol overgave mij in alle omvang toelaat dan kruip ik onder je huid en stroom ik door jouw bloed…

Geduld is een doel, maar zonder dwang en zonder deadline. Vertrouwen dat ook onzekerheid een einde kent. Zoekend naar het beste in onszelf en in een ander. Op zoek naar de waarheid die ons bindt. Niet gevangen door beperking, maar vrij van nee en vol van van passie voor het leven.…

Hij zit me op de hielen; ziet mijn gespannen spiegel: deadline bereikt. Op de top van de pijn valt hij genadeloos subtiel erkend aan.…

Roofbouw leidt tot kaalheid vruchtbare gronden worden dorre woestijnen corrosie... een wereldwijd probleem kanonvuur boort geen waterputten om de dorstige aarde te kunnen bevloeien het maakt woestijnvorming onomkeerbaar verdoofd door het lawaai verstikt door uitlaatgassen verblind door machtswaanzin verwaarlozen wij de behoefte van het…

Droom ik en sta met beide benen op die rand dun en hoog, de diepte diep Wil ik nog steeds: alles Naderende deadline: beslissingen. De stap. Verplaatsing van balans, de diepte in. Ik hou me vast aan mezelf………

met verrijkt splijtstof woekeren ze gezapig verder de leden van de veilige raad vegen de mijnen, de deadline als een zucht in hun nek buitenlandse zaken wil tand om tand de fout van gisteren is een haperende plaat het schept een klimaat van mogen want de valkuil van het verraad gaapt zoeken naar verzoening overzeese stemmen vormen…

omdat de golf van letters geen een emotie nog raakt geen code gekraakt is alleen nog maar momenten snel wat neerzetten komen wij nooit vooruit men zegt nooit geen deadline stellen afwachten en verder vertellen in je hoofd het verhaal afronden niet opgeven maar verder rollen je grond aanvoelen wij moeten lijden moeten bloeden onzekerheden…

Nu het meest bizarre naoorlogse deformatiefeuilleton de deadline nadert is het moment aangebroken voor een grondig onderzoek naar Rons onheuse zelfverrijkingspraktijken. Reeds vallen stinkende lijken als rotte aardappelen uit de UMC-kast van de voormalige Rijksuniversiteit Utrecht...…

schril contrast met de stille schare verzameld rondom het nog open graf overstemt het lawaai van een vliegtuig de stem van de spreker die gehuld in een donkere jas met zorgvuldig gekozen woorden een arbeidsverleden tracht te beschrijven dat als we hem mogen geloven zou hebben bestaan uit het met veel succes werken van de één naar de andere deadline…

mijn verhaal lijkt vastgelopen in de tijd zijn flamboyante ziel in louter dynamiek bevroren hij heeft de sturing over lijf en ledematen reeds verloren zweeft, God mag weten hoe lang, in luchtledigheid zinloos dwaal ik, urenlang, door de oneindigheid wens mijzelf een wonder om de versperring te doorbreken mij rest slechts weinig tijd aleer de deadline…

schrijnend, pokdalig stijf Dat komt wel vaker voor Pillen liggen weereens thuis Mijn vrienden dag en de nacht Gehoor heeft nogal last van ruis De wereld klinkt heel zacht Benzinepeil staat erg kritiek Brandstoftank vol gruis Mijn nieren ook, nog net niet ziek Maar wel te laat van huis Angstzweet breekt me hevig uit Baas gaat fel tekeer Deadline…

Job, Joris en Marieke: een bedrijf Dat heel gedreven werkt aan animatie Hun korte film verkreeg een nominatie Een pareltje rondom een zwarte schijf Ach, trok die single nu nog maar een sprint Dan wist ik al of hij een Oscar wint…

Afgrijselijk dat zoiets kon gebeuren: pas achttien was ze, reed ’s nachts op haar fiets naar huis, kwam nooit aan. Nóg steeds weet men niets van wat en wie en waar. Het blijft een treuren want over dit feit hoeft er niet gegist: haast dertig jaar wordt Tanja diep gemist –…