Alle inzendingen over dolend

rusteloos dolend dwaal ik rond in huis trap op trap af op zoek naar afleiding, verlichting, om de pijn het zwijgen op te leggen weer een poging tot…

Ik bestijg wel eens een berg. Ik duik wel eens in de diepte. Soms loop ik door een rookgordijn, en stap ik met zevenmijlslaarzen door een onbekend moment, tegen de wind in. Aarde en hemel bewegen. Bid en doe maar wat, op hoop van zegen. Ik kan krachten verzamelen en staan als een rots, als een dolle tekeer. Sla een deuk in poëzie. Spring…

Men trof eens in een labyrint Een heel verdrietig, eenzaam kind Wat was het bang Het duurt zo lang Voor wie gewoon geen uitweg vindt…

de leegte in haar ogen kleurt peilloos diep waarin vissen welig rondwaren krijtwit haar gelaat tenger structuur zichtbaar gebeente oogt bitterkoud ondergrens allang overschreden zoekt dolende ziel naarstig naar houvast…

als geest dool ik halsoverkop op zoek, op zoek naar jou zwevend door lange gangen prachtige trappenhuizen ongeduldig naar omhoog naarstig wil ik je voelen nog één keer zien zweef ik over zolderkamers speur ik door schoenendozen maar al ik zie, geen foto's je lijkt verdwenen vlieg door het dakraam naar buiten in de volgspot van…

In een oerwoud van mensen kiest ieder zijn weg en al dolend weet men heg noch steg.…

Dolend, maakt het hof- Stad in ruste, niets is waar. Temidden TL.…

Dolende Dola Vergeefs proberend Kinderen iets te leren Thema: Ophokplicht…

‘Geboorte is geen begin, dood geen einde’ daartussen, ondertussen zielen, zielen, zielen doelende en dolende zielen doelende die er wat van maken dolende die het afmaken zielen-fijn en zielen-pijn op en in de eeuwigheid zijn wij allemaal zielen zielen die komen, zijn, blijven hangen en gaan naar overlevende zielen, geen overleden zielen…

Dolend in het groen verdwaalde ik wist niets was twaalf weet ik nog een kind herinner mij haar naam een beeltenis haar schim in groene schemering…

als een ziel zich aan de winter schenkt is dat slechts schijn als zij even onzichtbaar wenkt lijkt het sterven doch ze draagt in duisternis dolende pijn…

Men sprak vroeger van een dolende ridder, een figuur uit lang vervlogen tijd, want de ridders van tegenwoordig zijn zelfs het dolen allang kwijt!…

Mijn schaduw volgt niet meer Vlucht voor mijn aanwezigheid Wil niet langer gebonden zijn Aan de grillen van het lot Dwaalt eenzaam door de tijd Naarstig op zoek naar een glimp van zichzelf Mijn schaduw Werd een dolende…

Het is een stof dolend in je bloed dat meer vraagt en verlangt dan dat je hebben kunt. Je ziet elk gevaar van woorden en gedachten telkens weer geraakt een zwakke snaar ach, laat ook maar.…

Mijn vingers omklemmen een handvat van hout vasthouden, niet zwemmen dolend door ’t woud Ben naar iets op zoek mijn hand kleurt grauw druppels langs het zwarte doek ik weet niet hoe ik het hebben zou…

Meanderend in maalmist dolend in het dwaaldonker waait de wanhoopswind over mijn gedachtegolven Een zwaarzwarte ziel drukkend duisterdiep lamleeg lichaam zinloos zijn Schertsschaduw schelschimmend laat mij los en vrij…

Ik kan de antwoorden niet vinden Heb gekropen op mijn knieën Zoekend naar alles Om me te helpen niet te verdrinken Beloftes zijn leugens geworden Niet eens eerlijk diep van binnen Ik loop achterstevoren En zie dat mijn leven me vaarwel zwaait Dolend door de straten als een blinde. Kan niemand me helpen weer te zien?…

Er bestond eens een man Tim Boektoe, Hij ging naar zijn vriend Tim Boek toe. Hij raakte verdwaald en naar men verhaalt, doorkruist hij nog altijd Timboektoe.…

Wat wil die dolle jong'lingtrits, Zich dwaas'lijk noemend 'Nieuwe Gids'? Wier schaamt'loze opgeblazenheid Ons ergert en ten hemel schreit. Eerst waagden zij het in de bladen De dichtkunst en Gods naam te smaden! Geen dichter was zó groot, zó hoog, Dien niet hun zwadder stout bespoog. Men riep tot hen: 'Doe zelf eens wat!' Toen…

Soms staat zij opeens naast mij met haar geur en drukke gebaren natuurlijk zegt zij geen woord strijkt geen vingers door mijn haar immers lang geleden overgegaan Zij komt zomaar wat bij me spoken voelde mijn gemis, het samen zijn aan de afwas of het Indisch koken Dan gaat ze weer want ze is bang dat ik boos word en te veel verlang…

in een dolende terugblik zie ik rook op het water in een diep paars visioen voel ik sympathie voor de duivel door dat opzwepende ritme word ik weer eens geil van mariska veres en die zwarte magische vrouw op de hoes van santana en reis ik met cocaine in my brain per roltrap naar de hemel waar moeder maria mij welkom heet met wijze…

Dolende Ziel vraagt om Verlichting.…

DOLENDE JULIA Soms staat zij opeens naast me met haar geur en drukke gebaren natuurlijk zegt zij geen woord strijkt geen vingers door mijn haar immers lang geleden overgegaan Zij komt zomaar wat bij me spoken voelde mijn eenzaamheid, het samen zijn de afwas doen of het Indisch koken Dan gaat ze weer want ze is bang dat ik boos word en…

Dwalend door mijn geest als een dolend kind, uitschrijvend op papier: ´Teveel geworden terwijl ik ben!', schrijvend over verwondering, pure verbazing van het ´zijn´ soms wel of niet begrepen.…

woestijnzand verblindt zieners en dolenden verhindert zicht op einde(r) oase van nuchterheid en werkelijkheidsbesef vervangt fata morgana het paard wordt achter de wagen gespannen de karavaan keert om…

in de witte wereld waar zon en maan elkaar kruisen is een uitgang niet voor de hand liggend veranderde vrijheid ongewenst in gevangenschap eindeloos dolend door onherkenbare gangen hopend op een weg terug naar hier…

leeg durven laten is niet één voor tussen wiegende wolken en schuimende golven door het verruimt de geest die immer dolend bleef zich laafde aan alles wat houvast bood of was dat de wens van de gedachte opdat de cirkel dan rond zou zijn…

Rivieren worden wilde waters Een weiland wordt een woeste woestijn Dode dieren, een enkel nog even dolend Dat denkt, dat het niet lang meer zal zijn Maar het blijft bestaan, het beest Maar mens, arme van geest Jij, bent er nooit geweest…

Blikken, dood of dodend zacht, verward of dolend scherp, gericht of liefdevol flitsend of temperamentvol Zeg me welke blik je wilt desnoods alleen verstild waarvan ben je gecharmeerd dat je zeker weten reageert…

op weg naar het morgenland reist het verleden met ons mee evolutie als bagage de nodige brandstof voor onderweg van dolend en dwalend zoekend naar het pad naar onderscheidend en verkennend de schaduw omarmend verwondering bevrijdend onze reis naar het licht…