Alle inzendingen over doorprikken

Een pleister en een kruisje voor ’t gezwoeg Het feit dat je ‘m uitgelopen had Een heerlijk drankje en verkoelend bad Dat is in deze tijden niet genoeg De lopers en het netwerk zijn mobiel Met Facebookfotofinish en profil…

Ik ben een tutor. Wat u binnen mijn cirkel presteert, test ik graag op echtheid. Via een opspelend gen, een hint uit het verleden. Wakker sta ik afgesteld. Stelt u zich aan - mijn naald ligt klaar. Loopt u te snoeven - u gáát onderuit! Wat hebben mensen toch met Schijn? Leven is jezelf doorzien. De ander fair belichten. 't Frist…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

ik zoek jou mijn woorden te grijpen ontmantel ze in het gemeen draag ze naar het midden tot lering en vermaak ontzet ze mijn starre zinnen in het openbaar tot een springen vrij en op naar het hoger ideaal doorprik mij de hiaten feilloos in de pijn snijd in mijn genoegzaamheid om licht gedragen daden zweep op tot magisch…

Gevoel alsmaar te zwerven, als ik de duidelijkheid verkies, over lege oceanen, waar allang geen land meer is en geen raadzaam baken, langs de meeuwen in de witte doktersjassen, schreeuwen oordelen uit de kelen, waarvoor ik de neus gesloten hou, die alleen maar twijfel zaaien, wat achterblijft op een afgewogen zeef, zijn de nog…

tuin meneer hetzelfde ding schuin onder de conifeer met rode ogen en gemene mond een hangende buik en tong op de grond er zit iets in mijn stoel meneer met mijn sloffen aan schommelt het heen en weer vraagt dan zonder fatsoen wie ik ben of wat ik kom doen er schreeuwt iets in mijn hoofd meneer het steekt en bonkt pijnlijk zeer nagels doorprikken…

Sterren doorprikken zwarte hemelen zwevend ook dromend Kriebeltjes juichen om wat toch nog mocht onluiken niets schromend. Adem stokt.…

Op onze huwelijksreis liet je mij alleen opgekropte blaren zal ik zelf wel doorprikken. Alle vlinders verlieten mij, alleen boosheid lieten ze achter. Nu ben ik bang voor de toekomst. Jij herpakt je leven. Er is tussen ons geestelijke afstand. Mijn gevoelens zet ik aan de kant.…

nog bind ik mij aan herinneringen die moeizaam zwerven door mijn hart van mooie dagen die te vlug vergingen en nu lange uren vullen vol van smart… de pijn die niet wil verzwinden schrijf ik in droeve verzen neer de doornen die mijn ziel doorprikken zijn de witte bloesems van weleer.…

vooruit zie ik geen ommekeer gebed kan het verdriet verzachten al zit ik het liefst in een stil geween nog bind ik mij aan herinneringen die moeizaam zwerven door mijn hart van mooie dagen die te vlug vergingen en nu lange uren vullen vol van smart de pijn die niet wil verzwinden schrijf ik in droeve verzen neer de doornen die mijn ziel doorprikken…

doorprikken ze woudschemerig zo licht. Zij zien niet hun eigen harten slaan, het bereik van een ogenblik, zo kort op de heilige steile vochtige hellingen..…

koek koekoek Kip die opnieuw kakelend natuurlijk haar eerste ei verlegt Kraaiende Hanen " mensen" in vraag stellen Nachtelijk doorwinterd ontwaken Twijgen van planten die hun eerste stappen zetten De zes donkere weken die verlopen in het verleden Sluimerende zaden die willen kiemen Geduldig in hun tijd dat wacht Lentevogels die de winter doorprikken…