De DAGEN DRAGEN NACHTEN
de dagen dragen alleen nog nachten
en ver vooruit zie ik geen ommekeer
gebed kan het verdriet verzachten
al zit ik het liefst in een stil geween
nog bind ik mij aan herinneringen
die moeizaam zwerven door mijn hart
van mooie dagen die te vlug vergingen
en nu lange uren vullen vol van smart
de pijn die niet wil verzwinden
schrijf ik in droeve verzen neer
de doornen die mijn ziel doorprikken
zijn de witte bloesems van weleer
ik dacht dat liefde nooit kon sterven
en toch voel ik barsten in mijn hart
maar ik roep de Heer om erbarmen
schenk Uw licht en leid me aan Uw hand.
Geplaatst in de categorie: verdriet