10129 resultaten.
Waarom schrijvers schrijven
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
235 Letters zijn eenzaam.
Woorden symbolen.
Dode talen dood.
Taal is een uitgestoken hand.
De hand van een schrijver.
Schrijvers geven zinnen zin.
Verhalen komen door hen tot leven.
Schrijvers sterven eenzaam.
Verhalen blijven.…
een tapijt vol dromen
hartenkreet
3.9 met 8 stemmen
812 onze gedachten bewegen
op een tapijt van dromen
dromen die we in
gedichten verwoorden
onze gedichten verwoorden
tedere gevoelens
gevoelens die uitmonden
in boeiende gesprekken
onze gesprekken schrijven
boeken vol eenzame verhalen
verhalen waarin
sombere gedachten verdwalen
onze gedachten verdwalen
in een tapijt van dromen
dromen…
Zwijgend landschap
netgedicht
4.3 met 11 stemmen
403 Ik schraap alle hoop bijeen
voor een beminnelijke rol
in minder eenzame verhalen.…
het jeugdig schrijven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
159 de vulpen gedoopt in
blauwe inkt, aap noot
mies en de stilte in de klas
het vloeipapier sprekend aanwezig
of ik zou willen of
het nog net zo was, het
uitzicht op de vijver met eenden
en een toevoeging van
verbeeldende gedachten
doch, het heden is als
een lente die het voorjaar
ontwijkt in een collectief
doch eenzaam verhaal
het speerpunt…
Slobberwijn
netgedicht
4.8 met 16 stemmen
338 verhalen.…
het geluid van stilte
hartenkreet
2.0 met 19 stemmen
1.364 nacht mijn grote vriend
waaraan heb ik jou verdiend
een visioen als in een slechte droom
liet zijn zaad het leek zo heel gewoon
maar het visioen dat vastzat in mijn hoofd
had iets beloofd
met het geluid van stilte
en in zo’n droom loop ik alleen
door kille straten nergens heen
langs het licht van een lantaarnpaal
ben ik alleen met mijn eenzaam…
Vergeten
poëzie
4.1 met 18 stemmen
4.232 Het was 't einde van de dag,
Die was aan het bezwijken -
Ik was alleen en lag
Er stil naar te kijken.
Ik voelde mij moe
En krom van 't lopen,
En dromerig keek ik hoe
De miertjes wegkropen.
Ik voelde mij niet arm, niet rijk,
Maar een kind van de aarde,
En aan haar bloemen gelijk,
Waarover ik heenstaarde.
En zo, zonder vreugde…
Stilte die luid klonk
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
591 Na de uitleg, van de ondernemer,
werd het eventjes stil, of er nog
mensen wilden spreken?
Ik zei: ja ik wil.
Opnieuw werd het na geschuifel
wederom heel stil.
Ik keek de zaal in, waar drie mensen zaten
slechts drie, die haar wegbrachten.
Opzij kijkend naar de kist,
zei ik: 't geen niemand wist:
ze hunkerde naar aandacht, toen
ze die niet…
rust
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
619 de druk
van het bestaan
een helder moment
weet het afglijden
de druk
van de ketel
een helder moment
weet van gaan
de druk
te
en dan verlang je
naar rust
heel bewust…
voor hem
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
390 Ik kan mijn liefde niet uiten,
wat hoort staat in de weg.
Jij bent jong, ik ben oud,
onze sekse is eender.
Ben ook nog getrouwd.
Stil verdriet is nu mijn deel,
en onvervuld verlangen vult mijn dagen.
Ik zocht een warm lichaam,
een stuk vlees voor mijn genot.
Maar ik vond jou,
de mens waarvoor ik sterven zou.…
Misschien
poëzie
3.2 met 19 stemmen
3.480 Soms kijk ik uit mijn leven op,
Of iets voorbij mij gaat -
Of ook mijn harde boerenkop
Iets heerlijks overslaat.
't Kon zijn! - een mens, een vrouw, een vriend -
Een parel, of zo iets, -
Iets dat ik eig'lijk had verdiend -
En toch - ik weet toch niets.
Nee, gaat mijn leven iets voorbij,
Dat 'k zelf niet goed kan zien -
Dan is …
Holland
poëzie
4.4 met 7 stemmen
2.412 Wat zijt gij klein Holland
Met al uw velden en vlakke wegen,
Met uw rampzalige aardappellanden,
En uw vreeslijk droefgeestige regen,
En uw lage goedaardige stranden - -
Maar groot toch is de zee Holland,
Waaraan gij langzaam zijt verschenen,
Waaruit ge als een schelp zijt geboren,
Die zingt door uw hele land henen,
Dat elk in zijn ziel haar…
De glimlach
poëzie
3.5 met 30 stemmen
4.898 Langs de wolken en de vlakte
Ging de eenzame avondwind,
En de heide, en de hemel,
En mijn eigen hart was blind.
Toen ging plots de hemel open -
En een kleine plek van zon
Dreef de wijde heide over,
Als een dof-goud medaillon.…
Dat bloemetje
poëzie
4.0 met 48 stemmen
8.781 Daar bloeide 'ns eenmaal
Een bloempje op de hei -
Het was nog geen lente,
Het was nog geen Mei.
In 't heel vroeg voorjaar
Heb ik het zien staan -
Toen ben 'k nog zo zachtjes
Daar langsheen gegaan.
Maar een mooie morgen
Toen was ik zo blij -
Toen mocht ik dat bloempje
Gaan plukken voor mij.
Lang heb ik gelopen
En toen ik…
KINDERGEDACHTEN
poëzie
3.1 met 20 stemmen
4.684 Het regent - o, wat regent het!
Ik hoor het uit mijn warme bed,
Ik hoor de regen zingen, -
Het regent, regent dat het giet -
Dat niemand daar nou iets van ziet,
Van al die donkre dingen!
Het ruist en regent en het spat -
Nou worden alle bomen nat
En plast het in de sloten, -
Het regent óver- óveral!-
O hé! daar loopt het zeker al
Bij straaltjes…
Voor jou en mij
poëzie
3.3 met 19 stemmen
4.870 Nu dwalen in de' avond die geuren
Ons pad voorbij -
Al die bloeiende bomen, die geuren
Voor jou en mij.
O lieve! in de avondzon blozen
Wij allebei -
Zie: al die bloemetjes blozen
Om jou en mij.
Hoor je die krekeltjes zingen,
Al énerlei -?
Die liedjes, die diertjes, die zingen
Van jou en…
De schoonheid
poëzie
3.1 met 23 stemmen
4.939 Toen ik heden opzag van mijn leven,
Uit de schaduw van mijn stille zorgen,
Zag ik, tot de witte diepe verte,
Weer de Schoonheid om mij henen slaan, -
Tot haar immer onverwachte gaven,
Tot haar wijde zegenende handen,
Tot de kalme stammen van haar vruchten
Ben ik weer gelukkig heengegaan.
Uit de schaduw van mijn stille leven,
Over de onrust…
VERLANGEN
poëzie
3.7 met 17 stemmen
3.837 De avond ruist door de akkerlanden
En draagt met ene zoete zucht
Uit mijne warme stille handen
De geuren naar de verre lucht,
Naar – naar ik weet niet wat.
De avondwind begint te waaien,
Ik voel hem aan mijn lijf, mijn haar,
De fluisterende bomen zwaaien
En buigen al maar samen naar –
Naar ik – ik weet niet wat.
De avond waait aan mijne…
Avond
poëzie
3.0 met 11 stemmen
3.566 .
-------------------
Hoog aan de hemel
Staat de eedle maan –
Zij ziet mij zwijgend
En eenzaam aan!…
Ach waar ik ga
poëzie
2.0 met 5 stemmen
1.873 Ach waar ik ga en wat ik leve,
En wat ik schrei en wat ik lijd —
ik ben datzelfde kind gebleven
Van vroeger tijd!
Ach ik ken ál diezelfde zonden,
Ach ik lijd ál diezelfde smart —
Diezelfde 'andre kindren' wonden
Mijn kinderhart!
Ach 'k kom die tijd niet meer te boven,
Hoe ik ook doe en wat ik wens —
Ik moet toch altijd weer geloven…
Leven
poëzie
3.5 met 2 stemmen
929 O, als een dier te zijn!
- Een dier in de zonneschijn -
Te koekeloeren,
Zo ene bloem zien staan,
En een beestje voorbij zien gaan,
Zo lekker te loeren!
En als een kind te zijn!
- Een kind in de zonneschijn -
Iets liefs te zingen,
Zo vol van kindervreugd,
En van dartele jeugd,
En simpele dingen!
En een wijs mens te zijn!
- Een mensch…
als liefde pijn doet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
321 Een wolk laat haar tranen gaan,
omdat haar verdriet niemand ziet,
iedere druppel kust de aarde,
en zegt ik breng de liefde van degene,
die je achter liet.…
Sint Nikolaas (1820)
poëzie
3.5 met 147 stemmen
11.425 Een Sprookje
Komt hier eens, Kinders, en let op;
'k Vertel van Sinter-Klaas,
En van een brave Ambachtsman,
De arme Huibert-baas.
De goede Sinter-klaas was oud;
Hij droeg een witte baard;
En aan zijn witte mantel was
Het laken niet gespaard.
En als hij van zijn hoge stoep
De weg nam door de stad,
En dan zo deftig met…
Hij is een jager
gedicht
3.0 met 4 stemmen
3.646 Hij is een jager die het goede moment kent,
weet wanneer het in een winkel
druk is,
want hij leeft van oeverloze verhalen,
dus nog mooier als de kassa stuk is
en hij zich in de rij langer
kan onderdompelen in een binnenzee
van geluid en misschien wel even
verdwijnt in andermans huid;
dagen waarop hij meer dan anders beleeft,
blij naar…
verloren in eenzaamheid
hartenkreet
4.6 met 5 stemmen
1.110 Een meisje, vrolijk
lachend naar de mensen
om haar heen
ik kijk naar haar
haar mond lacht
maar haar ogen
vertellen een ander verhaal
een verhaal van eenzaamheid
van angst, van pijn
achter dat lachende gezicht
schuilt een meisje
dat bang is
bang, om niet goed genoeg te zijn
bang, om weer teleurgesteld te worden
bang, om weer alleen te zijn…
eenzaam tweezaam anderszaam
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
315 je kunt eenzaam zijn
maar toch niet alleen
schreef onze oude koningin
Wilhelmina destijds ergens
in de vijftiger jaren al
je kunt tweezaam zijn
dat wil zeggen met z,n
tweeën maar toch alleen
dat verhaal is helaas
maar al te bekend
nee dan anderszaam
naar mijn idee het
samen zijn met velen
niet alleen maar
tóch zó een eenzaam…
Er loopt..
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
197 Er loopt een vuurtje over mijn hand
hij zit er warmpjes bij, voelt zich gezond
vertrouwd de mediterraan in een eeltige palm
plooien beken eigenheid, put helder water van
genegenheid, voedt genot uit gezond verstand,
Er loopt een vuurtje over mijn hand
het verzamelt het zout der aarde
diepste oase van het kloppend hart
dringt door…
Tweezaam
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
329 Eenzaam?
nee, noem me niet
eenzaam
al jarenlang tezamen
langs deze weiden
prikkeldraad
heeft ons
'in het echt' verbonden
We hoeven niet
voor ons vertier
naar Parijs of Londen
tevreden in onze standvastigheid
De wandelende heer
of fietsende dame
rusten hier uit...
hand-aan-de-paal
Ze komen er
op verhaal.....…
Hoe schuimend spat
netgedicht
3.0 met 11 stemmen
772 Ons leven is
geheimenis
en ieder mens
draagt zijn mysterie;
is duizendmaal
een nieuw verhaal
van vreugd en van miserie,
en eenzaamheid,
gemeenzaamheid,
ze doen ons beide groeien
tot eens het water
van de stroom
in zee zal vloeien.…
Verlangen
hartenkreet
3.6 met 7 stemmen
1.056 Klop aan bij mijn stilte,
treedt binnen in mijn eenzaamheid.
Doe het licht aan,
leer me terug wat liefde is.
Met een engel op het terras,
drink ik een zoet verhaal
over wat niet zijn kan.
Haar gezicht maakt me
dronken van verlangen,
verlangen naar de dood.…