Alle inzendingen over eigenlijk

schoppen tegen de arrogantie van de macht de vloer aanvegen met het kreng van de nacht edoch, de woede is mij ontstegen de zon straalde en staalde mij zacht omdat zij mij toegenegen licht in mijn leven bracht…

Dan klinkt gesmuikt gegiechel alsof het is dat ik mijn eigenlijk bekijk dat klaarblijkelijk nog maar voor even een oerlelijk blijk van leven lijkt te geven.…

Ik verlies mijn denken aan mijn dromen Aan hoe het eigenlijk is Niets van wat er nog gaat komen De toekomst is en blijft gegis Ik verlies mijn hart aan duizend dromen Niets is zo erg meer als ik het voelde Niets ging zo ver als ik het liet komen Illusies probeerden het bedoelde Maar ik win mijn ziel terug...…

in wezen ben ik een vogel en scheer ik over het schoolplein hoog in de vlaggenmast kunnen ze mij niet raken ik kijk toe op hun gedoe later krijg ik wielen en rijd als een Flintstone overal tussendoor met vuile voeten who cares? en heel, heel af en toe kruip ik in mijn holletje als een paracetamolletje, sterf een beetje, sterf…

Die ik helemaal nog niet ken Je adem Je geur Eigenlijk ken ik je niet Ik ken wat je typt De foto’ s van jou Dat is wat ik ken Dat ben jij Maar dat ben jij niet echt Dat is het beeld Het beeld van jouw promotie De promotie van jouzelf Eigenlijk ken ik je niet Wie ben je Eigenlijk?…

Eigenlijk wil ik je het liefste bewaren maar toch ook delen Eigenlijk hou ik je het liefste voor mezelf maar toch ook weer niet…

ik heb een leven lang de lucht beschreven met het mij toegemeten licht dat seizoen gebonden was maar altijd nog iets eigens had omdat feesten toen nog de kwaliteit van het maatschappelijk gangbare hadden familie buurt en stad gebonden in regionale folklore van intens samen vieren in deze door gekleurd papier bekeken dagen pasten…

waren buitengewoon geinteresseerd want jongens waren bonkig en ruw hadden altijd koude tengels die nooit schoon waren ik ontmoette een uitzondering en buitte die uit met eens gegeven blijft gegeven tot de aandacht zich verlegde naar gewone omgangstaal en de dagelijkse onderwerpen behalve bij mij want ik heb de handen altijd iets eigens…

Bereikt vaak niet wat je zou willen Soms komt er iets anders uit Daar moet je niet te zwaar aan tillen Denk je wel eens van tevoren: niemand die hier iets aan heeft Dan hoef je toch ook niet te horen: Wat jij doet, is tevergeefs Wie je bent, waar je voor staat en dat je wel uit liefde handelt, is waar ‘t eigenlijk om draait Dus niet…

Het ware-in-ons is dat wat onverloren ’t schokken en geweldig deinen doorstaat waarmee ons weze-in-wording zich ontlaadt van dinge’ in hem die hem niet toebehoren. Gedachte’ en voelingen, daaruit geboren vormen iets blijvends dat ons niet verlaat en dat we als ons hart stil is, kunnen horen als een klok die diep onder wat’ren slaat. Gemak…

D e ene dag is de andere niet E n dit is precies zo met mensen C haos soms in hoofden E erlijkheid vaak vaag P recies dan gaat het wringen T elkens als waarheid zich wil openbaren I s het tegenovergestelde het geval E igenlijk onaangenaam…

zij lag in zijn armen speelde met de krulhaartjes op zijn borst verzaligd dromend hij had zo zijn gedachten ver weg van haar…

Geloven doe ik noch in hemel, noch in hel Het verleden herhaalt zich in het heden en de toekomst wordt een herhaling van zetten door de decennia heen De hogere macht is een verzamelnaam voor alles wat ons verstand - daarom dus geloof - ridicuul te bo- ven gaat, terwijl níemand weet hoe het nu au fond zit Tijd zal in de toekomst leren…

..die zij niet zag zitten... Soms richtte ik mijn pijlen op niet te Realiseren, niet te krijgen Heel de wereld lag aan haar voeten Daarna de kus die mijn wereld deed trillen Haar naakt omvatte mij geheel Overdonderd' mij Reeds voor de eenwording, samensmelting waren wij Innig samen tot het eind der tijd Dat 't eind der tijd helaas niet…

Geen weg meer terug. Het verleden achter je. Niet wetend wat komt...…

ademhalen met ogen achter theedoek zijn de lucht is zo vertrouwd een meeslepende parodie op wat ooit een gutsend klankbord was in mijn prille kinderjaren broze klanken dwingen mij dan terug de grote wereld in en van mijn angsten even vrij maak ik opnieuw een nieuw begin als alles klein is kan ik groot zijn zo was het eigenlijk…

Een nieuwe dag weer klopt je hart altijd een wonder ook als je het niet zo beseft Weer adem je in en weer uit het leven stroomt jij bent een deel van dit geheel Een schijn van zekerheid waart om je heen onaantastbaar iets van geluk komt nooit alleen…

Maskers vallen af als Ensor tronies schildert We staan in ons hemd…

De zoveelste coronavariant, En aan de pomp kan je je blauw betalen, En uit de lucht blijft regen nederdalen, En overal is wel iets aan de hand. Te midden van gevaren, angst en strijd, Verlang ik hevig naar komkommertijd.…

Als representant van de vrouwelijke kunne zonder wie Jacky Scope überhaupt niet ter wereld zou zijn gekomen noch het daglicht hebben mogen aanschouwen zou ik hem vriendelijk doch dringend willen verzoeken de heksen met meer respect te bejegenen en meer nog, hem manen zijn wilders geraas alhier stante pede te staken... ...…

Eigenlijk nooit weg, want je bent er altijd eigenlijk nooit alleen, omdat we samen zijn eigenlijk altijd eenzaam ondanks de volle kamer eigenlijk toch alleen!…

Komen en gaan, ergens naar toe en ergens vandaan, maar hoe? Jij weet waar je voor staat en je doet het vroeg of laat... Jij creeert je mogelijkheden zelf en je bent niet bang dat iets je schaadt. Niet langer twijfelen, want daarbij heb je zeker geen baat. Bij voor of tegen, hoe je het ook ervaart, het is voor jou een zegen en ter degen…

Passen en meten te veel tijd wordt versleten om het laatste woord.…

Soms vraag ik me af in wat voor tijd in wat voor tijd leven wij Léven wij eigenlijk wel in deze tijd Leven wíj eigenlijk wel in deze tijd Leven wij eígenlijk wel in deze tijd Leven wij eigenlijk wèl in deze tijd Leven wij eigenlijk wel ín deze tijd Leven wij eigenlijk wel in déze tijd Leven wij eigenlijk wel…

Begrijp me als ik ja zeg Maar eigenlijk denk: hoe moet ik dit nu weer doen? Begrijp me als ik stilletjes ben Maar eigenlijk wil schreeuwen, help me nou! Begrijp me als ik zeg dat er niets is Maar eigenlijk voel ik van alles. Begrijp me als ik afstand neem Maar eigenlijk denk: laat me nooit meer los.…

Die onbedaarlijke lach, die ik zo zelden zag, is terug vanwaar hij was, de onstopbare lach, die zeg maar - slappe lach, is terug in ons midden. Die glimlach, die zachte lach die lieve lach is tussen ons een stilzwijgende overeenkomst, want; Het zal ons een worst zijn! Wat jij!…

Een teder gebaar en een aardige glimlach kan bevrijdend zijn.…

Als ik aan jou denk, stroom ik echt helemaal vol, vol met liefde Genegenheid die zich moet uiten tot zij weer bij zinnen is Mijn liefde voor jou gaat dieper veel dieper dan sowieso ooit geweest Samen met jou, dans ik het voorjaar tegemoet...!…

Heb nooit aan ellebogen gedaan beantwoordde geen elleboog- of vuistgroet Wel (h)echte omhelzingen: ze genazen angsten, bespaarden ziekten. En dat spaarde onnodig geprik, gedoe, na-en bijwerkingen Opnieuw is het weer mondkaploos Dat ieder blij en niemand boos Niet bang voor buurmans adem, lucht of kuchje Je niet op stang door olifant…

In de verte een wit gewaad, blote voeten op het strand. Vertederend en kwetsbaar zoals zij daar staat en kijkt naar de horizon. Haar blik onverdroten gericht op die einder. Haar ogen dwalen af over de woeste golven. Zij raakt gebiologeerd door het water en ziet al het leven daarin... Voor haar misschien een nieuw begin. Wie weet…