Alle inzendingen over eigentijdse

laat me gelukkig zijn eigentijds spelen nooit meer een hart dat verlangt maar zich gestreeld weet door ’t leven…

Soms wordt de maan tergend wit zijn de kraters bloemen in het zand verdord zoals de dood van deemoed spreekt ebt het water weg en blijft het land mijn heldendom nu schuift er een schaduw over de zwarte akkers en het besef dat mijn tijd zoals de nacht voorbij glijdt en onrust me verblijdt met gulzigheden van deze nieuwe tijd het sterven…

Vandaag herrijst het bekende merk maar met een eigentijds binnenwerk. Na drie decaden ruim je weer paden met Packman doorheen je bloemenperk.…

constant is steeds het aanbod van beweging het ogenblik nabij waarop de vraag verstomt. kelk die je dwingt zich om te keren: een bodem schilfers dwarrelt neer, leegte na het drinken, magerman, die op de winterhuid van straten slijm en rot als goud verteert. vocht dat in vertwijfeling haast zich opwaarts door de poriën murwt: verlangen…

Zo'n partnerapp is echt iets eigentijds. Ik hoef hem niet, mijn vrouw is uiterst zedig, vertrouwen doe ik haar dan ook volledig. Maar is die overtuiging wederzijds? Ik heb dat ding dus toch geïnstalleerd, dan weet ik of ze mij bespioneert.…

de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik draai een lusje in jouw haren, dat is een oud, geheel volledig uitgeleefd gebaar. de vormen zijn de vormen van het zijn en van de vormen zijn de vormen slechts limieten. ik stop je haren weer hun ogen in en laat het lichaam in haar violette…

het eigentijdse woord "keihard" zou ik hardvochtig willen annuleren genadeloos afbreken tot aan het ontoepasbaar toe zo onvermurwbaar vloeren compleet afbranden en tenslotte dan het als onnut voor altijd en volledig "reorganiseren"…

vaardige vingers toch kies ik niet voor antiek craquelé van oude doeken houtsnijwerk en smederij van edele metalen het zegt me niets wil het echte leven om me heen een lach de warme blik handen die me strelen geen verstild gezicht of landschap uit verleden het eiken waaraan door generaties is gebeden maar mijn armen om jouw lijf in eigentijdse…

Hm mwmwm mwmhmmn mhwmhm hmm, Mwm hm hm whmmmvm mw hm vhm, Hmhm mwhmhm mm hm mhm mhm, Mmwhm hm mwm mwhm mhmm, vmm! Poeh, poeh, ik vind dat het maar lastig dicht, Met zo’n mond-neusmasker op je gezicht.…

het lichaam is star en ontmoetingsloos, de afstand is van het type antropomorf omkaderd is de glazen zon door eigentijds gesteente, gedrongen tot proporties van gestold pyroklast de kunst is, al eeuwenlang, tot stof neder te dalen zonodig…

Complex en ambivalent moet een gedicht dus zijn, vinden recensenten en literatuurcritici Geen rijm derhalve, god nee, geen oude wijn Wel mysterie. ’t Is niet simpel hoor - poëzie Geen grote woorden Alsjeblieft, hou het klein Makkelijk? Welnee, ’t valt niet mee - dichter zijn…

Nieuw rood met witte letters op de vlakken Het eigentijds gewicht zal ook verschillen Spillebeen kan zelf z'n paddo tillen…

kies maar een andere weg schuil maar in mijn poëzie meer aan in de bloedcirculatie van grammatica voel de gekaderde woorden in eigentijdse bestanden woorden in geheugenspoor van hoofdstukken krioelende coupletten in trends van verhevenheid geveld in geheimschriften van steriele verlangens…

ze was een ouwe doos nog goed betimmerd de inhoud van de doos had ze eigentijds gehouden bij voorkeur opereerde ze in het milde schemeruur met sotto voce teksten onder bevlogen handen een slimme meid is op haar einde naar behoren voorbereid…

De artistieke verdeling in het vlak Bepaalt grotendeels de magie De fotograaf legde het beeld vast met een eigentijdse iconologie.…

Politieman, naar eigentijdse normen, is een beroep dat best riskant en zwaar is. Méér geld zou passen, voor wat meer salaris, voor nieuwe boeien, nieuwe uniformen. Maar nieuwe kogels ? Nee, da’s uitgesloten, die zijn er ditmaal weer bij ingeschoten.…

-gebruik Gaan kennelijk je hersenen vertragen Hoe meer je belt, hoe minder je gaat dagen Zo zwem je in een modieuze fuik Dat eigentijdse chronisch draadloos bellen Doet immers die vertraging slechts versnellen…

Twee baasjes en hun eigentijdse dromen Gespeend van elke vorm van zelfkritiek De ene kwiek, de ander tongue in cheek? en beiden tomeloos zelfingenomen De Ego’s zullen door hun arrogantie Ten onder gaan aan strijd om dominantie…

Een nazaat van een regentesk geslacht En zelf bestuurlijk ook royaal ervaren Mag nu het onderkoningschap gaan klaren Al was de procedure wel verdacht Hier rapt Piet Hein zich fietsend vast wat los Voor eigentijds advies in Huis Ten Bosch…

In Londen staat The Globe, pal aan het water Daar houden ze de eer van Shakespeare hoog Met krachtig spel, van pro- tot epiloog Oorspronkelijk en eigentijds theater Maar toch, qua reistijd zoek ik het nu liever Wat dichterbij, dus in het Drentse Diever…

Het tijdig iets dat bestaat in de waan van tijd die geen enkele vorm schaadt die geen leed maakt om niet mee te gaan de waan een eigentijds iets van warmte en liefde om 't nare te vergeten de waan die alles zo mooi maakt voor even tijdig iets bijna iets zo niets zo niets de waan kon het voor altijd bestaan.…

De zomer kijkt de winter na ongeschaafde planken zongedroogd en uitgewerkt net als hij die oude man de schrijver van weleer met verjaarde handen timmert hij ´n eigentijds verleden bij elkaar zijn nieuwe kabinet de winter achterhaald op afgeschreven hout dicht hij zijn leven…

Zegt u Toppers kiezen een hele kluif Ik schud Topvijven uit mijn mouw ex equo Sappho Poesjkin Pope Kaváfis en Rimbaud Best Bobby Charlton Pluisje Pelé Cruijff Toch bleef ik voor eigentijds ongenood Mijn liefste valt meteen buiten de boot…

Veel van mijn schaduwen blijven achter in het zwart van het besef eigentijds en voorbij de polder is eenvoud de vrijbrief van mijn bestaan niets verontrustends moeder laat mijn hand nu maar los want jij kent de dood zoals geen ander geleefd heb jij zeker al was je afscheid voor mij een feest maar nu weet ik wel beter zonder jou was ik…

het was stil in het lawaai van afwezige ogen geluiden van hun ziel beroerden ons aller hart toch brak het ijs toen na klanken van gedeelde smart ‘t licht zich af kon stemmen op het heden ieder werd op zijn unieke wijze verder vrijelijk in eigentijdse cadans medegezogen opdat zo weer de toekomst kon worden beleden…

ik zag hem plots tussen de ruïnes van een grieks theater - adembenemend beeld met reisgids in de hand alsof een god (even op uitstap in het land) verdiept in de gezangen van een rei over zichzelf een eigentijdse versie vond één decorwissel en dramascène later verbrak hij de extase en liep me prompt in een alledaagse boog voorbij…

Eigentijds lawaaigeweld tuit mijn oren uit en steelt de stilte.…

Ik zal het lege gele bootje zijn dat dobbert, dobbert, dobbert, dobbert in de leegte. De dode oevers zal ik dood en droevig laten, de weidse verte weids en ver, maar geen grashalm blijft nog over, en geen zon of maan of ster. Ik zal het gele lege bootje zijn dat dobbert, dobbert, dobbert, dobbert in de leegte. Ik mag jouw zweet als…

en het wandelt mee meandert door jouw ademhaling, eigentijds gedragen in de hartslag van vandaag pulseert het leven wonderbaar precies ik zou het graag wat milder weten als ik terugdenk, aan het zwaard, dat Damocles gelijk mijn tekens ijkt op het scherpst van elke slag rust een aangemaakte dag in nu en ooit nooit meer zal mijn…

in de vuurlinie van eigentijd tussen flarden ongemak grof gesneden uit geurige aarde te elfder ure van de kalender gescheurd en weer samengebracht met lucht die deze kleuren baarde steeds stiller ontdaan van lengte van dagen, vereeuwigd in steenrijp dan weer grijs gesomber nergens voor nodig, kijk omhoog naar de intredende voorstond…