Alle inzendingen over en geoogst

Geoogst door de herfst Noten zingen eigen-wijs Wind in de bomen…

Het grootste geluk meet slechts een halve meter uit liefde geoogst…

De bieten geoogst niet te tellen opgehoopt langs een akkerrand November schilderachtig voor mijn geest als nevel heerst…

Gewassen Gekleed Gelegd Gevoed Gewekt Geleerd Geoogst…

al eeuwen wonen er boeren onder dit dak er werd geboren er werd gestorven het land is gebleven zag alles voorbijgaan er werd gehooid er werd geoogst nog steeds nestelen ooievaars op het brinkje…

Een wezensvreemde overdracht vindt plaats in negen maanden als de zaailingen van verre vaderen worden geoogst, gewogen en te zwaar bevonden heb ik met enig tegenwicht mijn evenwicht hervonden…

je bent een parel, intiem genesteld in mijn weke vlees knusjes ingekapseld In vele laagjes liefde, tederheid en verlangen koester ik je paarlemoeren pracht als de parel wordt geoogst sterft de oester…

Thans in haar nazomerjaren, rijgt zij haar geoogste zonnepitkralen tot een snoer van herinneringen.…

ongekend de warmte, explosief de dragers van vers zonlicht met armen die ontwaken in een open huis als groeiende ruimte waarin middaggezichten wandelen met zuivere stemmen naar het oor van liefhebben en elke adem uit het hart -in geboorte- geoogst…

heb geploeterd het zaad gezaaid de bloemen op zien komen geoogst de vruchten waren mooier nog dan in mijn dromen maar met die rijkdom kwam ook stilte mee die de voldaanheid afbreuk deed met vragen twijfel aan mijn ziel liet knagen wat moet ik met die bloemen aan zijn zij de reden van mijn bestaan…

ik geef je een bloem nog altijd in de knop het groen tiert welig mag die nog even in je handen bloeien of geven we het op jij kent de kleur en ik de geur in samen bloeien ik opende de zon in de eerste lente die jij won we hebben eindeloos gezomerd elkaar geoogst maar nu het herfst wordt blijkt winterslaap een schrale troost…

hoe lief een nachtegaal passie leegschudt in huiverend glas woorden kweekt als rijpende vruchten tegen een bezinnende boezem net voor de val in licht en donker met een buitelend hart schaduwen temt langs de kamerwand de bodem vult met geoogste sterren : haar dromen in een komende dans…

weleens tegen vallen niet meezitten verwend als we zijn met succes Het geluk nietig, gering of goed verborgen als druiven, niet geoogst voor het helder zoet van wijn.…

Geoogst, gemalen graan. Het leven uit zwart geploegde naakte akkers.…

plantten ze zaad in mijn hoofd dat uitgroeide tot een boom ik kapte de stam zaagde het hout en bouwde mij een windmolen die ik in mijn eentje bevocht op mijn tocht kwam ik de zaaiers tegen ik riep he kennen jullie mij nog maar niemand wist wie ik was lachten mij uit en wezen op hun voorhoofd niemand wilde zien wat er was geoogst…

hoe ik staand op de groene zoom dat licht is besneeuwd over de akkers kijk zie ik het koren dat reeds is geoogst, de aardappels op weg naar de fabriek de voren leeg van zelfredzaamheid baant zich een gerede twijfel in het ongerept verlangen van de mens dat wie vliedt zich spoedig daarhenen ziet waar passie de klucht is van dit sobere…

Wat was de dag weer mooi Ik heb er van genoten Van ’t nog groene veld En van de herfsttooi En ook van de vers geoogste noten Dan was er ook zo nu en dan Zonneschijn tussen het wolkendek Hield ons het luchtruim in de ban Tussen het grijs een lichte plek En nu in d’ avond zie ik aan de hemelkoepel bij toeren de flonkerende sterren staan…

Dat is geen frieten vreten Maar frieten genieten Want ook de frieten genieten Zo met zorg geteeld, geoogst, gesneden Gebakken en vooral Zo sfeervol geserveerd Met de lekkerste sauzen Willen ze gemeenschap Met mensen met smaak Want wie goed proeft Vertoeft korter of langer Op het Westplein 52 te Rotterdam In een Frites-paradijs And…

ik heb ingelogd in jouw bestaan je geloof veroordeelt aan de beeltenis uit mijn verleden, de glans in je ogen gedoofd met zaailingen die ooit mijn handen hadden geoogst toch wintert mijn bescheidenheid in dunne laagjes wit en lief ik zelfs jouw sporen in de sneeuw die ik volg terwijl de ijzel mijn lippen trachten te sluiten om mijn woorden…

je valt als herfstblad de mooiste kleuren dwarrelen langzaam in het natte gras er is geen wind of storm die jouw rust op komt jagen om jezelf behoedzaam los te maken de vruchten zijn geoogst voordat jij de nazomer genoot in een eindeloos afscheid nemen en weet er is geen graf wel hoop om in het composteren weer naar het lenteleven…

het is het worden in de wording het is een mens in een mens het is het gevolg in het vervolg het is het gaan in de voortstuwing der tijden het zijn de tijden in, de tijden door, de tijden van het is het oneindige, dat nooit einde vindt zo zal het zijn, blijven en voortgaan in een nooit aflatende harmonie een weerspìegeling van gezaaid en geoogst…

we graaien draaien langzaam door te vaak als schouwer in het eigen internetdecor sloffen op de derde wereldschoenen eten vrucht van hun seizoenen die door kinderen is geoogst putten uit in decadentie want ons dienstenwerk is nog slechts preventie van een magere status quo toch galeit het spookschip van de wereld in een speed…

uitgepakt, ongebonden met z’n grijze tinten door de haren strijkt met littekens geschonden waarin ook gelijkheid is geijkt strooiden een deelbare levensmozaïek waarin ons onvermogen vruchtbaar raakte tot aan een denkbeeldige grens, als die bestaat die geen einde kent waarin we zullen berusten zaailingen in de sporen van vriendschap geoogst…

De vruchten zijn geoogst, nu vallen ook de bladeren in treurigheid. Doorschijnend wordt de kruin en wind doorspeelt zijn takken alsof die heel de kleurenpracht voorgoed wil uit gaan vlakken. Hoe lang staan nu op afstand weer de dragers die elkaar omarmden. De vuren die ons hart verwarmden met zonnegloed, zij zijn niet meer.…

Geoogst van goudgeel graan, Gehaald van land bezaaid Met menselijk mededogen, Bemest met onvoorwaardelijke Liefde voor land en plant; Basis voor het allerfijnste deeg, Met vaardige hand flinterdun gekneed Voor de ontelbare laagjes In 's lands lekkerste croissant Die hier onweerstaanbaar Voor je op tafel ligt, Korrel met een hart…

ik heb de zin in kleur gedoopt het woord met veel pigment gewreven een zachte wind heeft er zomerslang vol warmte langs gestreken ik heb geoogst in de herfst van mijn leven, slechts een paar strofen spinnen de harmonie die ik aan mijn bestaan heb kunnen geven nog wisselt de muziek gedirigeerd door de seizoenen maar ondertonen…

Gezweepte uit Afrika onder blank gelabeld slaaf van witte meester vocaal muzikale troost Geboren Afrikaan ritmisch als het hart adem leven gospel spel uit troost geoogst zwart label geboren kopstem zingt… zoetvloeiende verzen octaven langs de nacht als kristallen harten rillen dag en nacht versmelten wit en zwart.…

fel breekt herfst door het bladerdak kaalt takken tot een helder perspectief weer zichtbaar is wij hebben de seizoenen geoogst wachten tot ook de laatste warmte van zomer is gedoofd nog trekken de insecten hun eigen plan gepareld hangen webben als een welkom voor gevang steeds meer vertraagt bestaan in korte dag lomer wordt…

ik doorkruis telkens mijn zee wissel woorden met eb en vloed ik heb windeieren gelegd en een strand geoogst schepen vallen achter de einder verdwijnen zonder troost de mast verdwijnt als laatste Moeder Aarde, klamp mij aan welk schip daagt de branding uit?…

ik heb je geoogst nieuwe voren geploegd maar je land ligt nog braak heeft de lente tegoed toch schijnt de zon en groent de natuur maar jouw zwart ligt erbij alsof de winter nog duurt waarom kon je niet groeien in de herfst van de zomer je rijpte volop en kleurde zo mooi in de wind van je dromen ik heb me vergist dacht je meerjarig…