inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.304):

De vruchten zijn geoogst

De vruchten zijn geoogst, nu vallen
ook de bladeren in treurigheid.
Doorschijnend wordt de kruin
en wind doorspeelt zijn takken
alsof die heel de kleurenpracht
voorgoed wil uit gaan vlakken.

Hoe lang staan nu op afstand weer
de dragers die elkaar omarmden.
De vuren die ons hart verwarmden
met zonnegloed, zij zijn niet meer.

Is alles broos en zonder vastheid,
is weemoed d'enige kleur die blijft?
Ga jij ook heen, kan jij niet bieden
een schuilplaats voor mijn hart dat beeft?
Ik weet niet meer wie wàt te vragen
maar 't zaad moet sterven eer 't weer leeft.

Schrijver: Adeleyd, 24 september 2020


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 137

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Guido De Pelsmaeker
Datum:
24 september 2020
Email:
godassergmail.com
Mooi weergegeven hoor!
Maar, niet alle vruchten vallen af...

een rotte appel
wiggel waggelt aan een tak -
houvast van merels

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)