Alle inzendingen over fragmenten

mijn lelijkheid breekt de grond open door een bevrijdend oordeel van de dood vlinders in donkere tijd leggen wanhopig hun gewicht op mijn trommelvlies wanneer een maskerade verzandt in late zonde van leegte ik leg me naakt in de aarde en vraag gratie in dat ene moment van waarheid mijn ogen ver weg als vogels…

Er is een leven in wat bewegen, de takken beven een beetje tegen elkaar. Een even beginnen schudt elke boom: een bezinnen dit, een schemeren gevend van eerste denken, met lome vingers gaan zij wenken wenken, wenken, brengen uit een vrezend menen nauw geuit. En lichte dingen, herinneringen lispelen zij, vertrouwelingen, zouden wel willen…

Men zoekt zich en men raakt elkander kwijt, men volgt met vreugde en ontvlucht in spijt, men twist en ruziet en is ontevreden en weer verzoend en alles zonder reden.…

Vijver, juwelen waterkom vijver der liefste, waar rondom de paden onzer lopen met slingeringen en verknopen van hun gedachteloze gangen, Vijver der liefste, waarin hangen de waterlelies, boven drijven en ingeschreven cirkels schrijven, Vijver der liefste, helderheid die maar op éne, op éne beidt; de hemel is er in en…

Uit lege verte toegeroep men weet niet waar vandaan maar al aan blaren groen jongvochtig wat is des harten koekoekroep naar ene die begrijpt die eender is hoe is het leeg…

alsof de gesprekken die ik hoor zich uit boeken losmaken ik kijk haar aan vanop een afstandje soms is er geen verband en toch hangt alles samen - meisjes en vrouwen uit andere seizoenen, een schoolblad - het zijn flarden die een weg vinden aaibaar zoals rood fluweel iedereen praat in de warmte van haar licht een gedachte komt…

Uit het diepste onderbewustzijn komen namen, plaatsen, dingen, plotseling en onverwacht, fragmenten van herinneringen. kleuren, geuren of geluiden wekken beelden op van weleer. En doelbewust of ongevraagd beleef je het verleden weer. Herinneringen zijn belangrijk geven zin aan het bestaan. Toetsen het heden aan het verleden.…

Fragmenten, mensen even aan het woord, in beeld -- hun verlegenheid.…

Ik zie mijn leven in fragmenten, en te laat -- begrijp ik die pas.…

Fragmenten, flitsen, het zijn herinneringen -- terwijl we ze zien.…

in doeken en een toefje bont duffeltjes aan met lappen en scheuren, schamel en schunnig, verschoten kleuren, op weg de handen in de broek, de hoofden neer, de schouders zoek en om de neuzen onuitsprekelijk, gedoken musjes bij mekaar, de kleumenskou aanstekelijk en lippenmonden droef en wekelijk klos klos huiverend langs de open dijken schokkende…

Tintelende ontroering zich zelf genoeg, en met de volontloken wangen en met de forse wrong der haren met het hoofd aangeleund stond zij zwaar, zwart; rijke rozenbottels oranje en rood, schat bij schat, o de (weet je nog) barstten, bloemenknoppen des harten, het ongekreukte bloemenblad lag in onze hand…

Ik denk aan fragmenten van vandaag Vandaag is al verleden tijd Het is tien over twaalf Ik denk aan gedachten van vroeger Steeds meer raak ik er kwijt Zodat er iets ontstaat Iets zoals een korte samenvatting Brokjes leven die zijn verheven tot allesbepalende hoofdstukken Ik denk aan fragmenten van morgen De meeste zullen worden vergeten…

ik hou mij vast aan de reling steeds verder uiteen in onderdelen zwaargewond aan het hoofd woorden rijden zich klem in de korst van mijn keel ze hebben verleerd hoe een vrouw planmatig te bedaren het onvermogen is totaal verdwaasd kijk ik naar hemel en aarde mijn klamme voeten vatten vuur rook verast de kleur van mijn…

Het is geen huis dat ik voor jou heb kunnen bouwen geen dak dat ik uit riet gevlochten heb geen bed dat ik heb uitgelegd. De zomers waren droog, het koren dat niet eens mijn enkels haalde, de vruchten zonder vlees, waar die nu niet van aarde meer te scheiden hun netten vulden trok ik lange sporen door het zand. Ik zei jij half nog maar…

Brokstukken van de vorige dag leggen stil her en der verspreid getuigenis af van wat nu open veld is Het jongetje verschijnt tussen stoffige stenen alsof hij hier niet vaker is geweest - en zoekt naar wat niet meer is Zijn gebreide slobbertrui voedt het vermoeden van een eerdere drager, die wat ouder is dan hij met z’n veel te grote…

Zon in het begin, regen aan het eind, er is geen gewin, dat elkander verblijdt, een veer waait met de wind, herkenbare wispelturigheid waar zij wil landen, elk woord in dit gedachtenlabyrint laat gedachten in een andere wereld ontbranden, is het voor lange tijd of een fragment? of echt voorbij als blijheid wordt erkend?……

Er was mijn broer die onverwacht thuiskwam en me betrapte bij het rondsnuffelen in zijn kamer. Hij hield me gevangen. Ik moest bij hem blijven totdat onze moeder thuiskwam zodat hij haar kon bewijzen dat ik op zijn kamer was geweest. Ik lag ontvoerd te zijn op het bed terwijl hij aan zijn bureau zijn repetitie leerde. Ik vond het stiekem erg gezellig…

tijd tussen tijdingen in de noordwesterstorm zwijgt westenwind is geweest in het oog van de tijd schijnbare rust maar aan de grenzen van de cirkel beloeren ons roeringen klaar om toe te slaan als wij na laten… ondertussen dans ik de victorie als overlevende, aandeelhouder van het leven ik kan ik mag de zwarte omlijsting is even ver…

Het is geen huis dat ik voor jou heb kunnen bouwen geen dak dat ik uit riet gevlochten heb geen bed dat ik heb uitgelegd. De zomers waren droog, het koren dat niet eens mijn enkels haalde, de vruchten zonder vlees, waar die nu niet van aarde meer te scheiden hun netten vulden trok ik lange sporen door het zand. Ik zei jij half nog maar…

Wat kan nu weg wat moet blijven wat mist het hoofd raakt het hart of is pas over een aantal jaren afgesloten om dan te verdwijnen Fragmenten van ver en dichtbij verleden gaan door handen stuk voor stuk blijven korter of langer hangen in een moeizaam proces dat opruimen heet…

(voor de kampgenoten) de 'rolkoffers'op de camping zijn eigenlijk niet de koffers waar wij gezien mee willen worden maar ook hier maakt 'noodzaak'van de nood een deugd…

ik bloed als ik mijn dromen zie de scherven glas nog platter trap dat, wat ik eens was ligt op de grond gebroken in de regen glinsters in een plas jij wilde niet in transparantie leven heb jezelf toch aan mij gegeven maar koos voor eigen leven in fragmenten kan ik aan je denken want lijmen doe je niet stikt liever dan je mij…

het is een dag van novemberstilte, kort en op gedempte toon langs urnenvelden loopt, haperend in de verte, een gestalte voor mij uit hier in dit niemandsland, tastend door de achterkamer van het daglicht ben ik in het midden van mijn afwezigheid meer verloren dan ik kan vergeten oprapend, paden kruisend, tegen de richting in gedachten…

10) in de derde klas van de lagere school voelde de meester aan hoe ik kennelijk was op een dag, zomaar in het lopend jaar schonk hij mij een hondje Pascha was zijn naam het huiselijk gezag stond daar slechts tijdelijk voor klaar niet uit onwil of iets dergelijks hij was het zevende kind en werd door mij enkel bemind 9) wat ik…

~~~ als voering van zijn rafelgeheugen lapte ze flarden op tot een geheel ontvoerd was de kou botrakend fragmenten zonder pasvorm bevlekken nu zijn geschiedenis ~~~…

Zingen, hoe de donkre wereld zijne ronde reize gaat; zingen ‘lijk de merel merelt ‘lijk de nachtegaal, die slaat; zingen; blind, ‘lijk vóor alle eeuwen ’t laaien van ’t onnozel licht; zinge’ als zon en maan, flambeeuwen aan het duisterst aangezicht; zingen: vreugde en smart, gesmeten al wat gloeit en al wat rijt,…

een man kwam de hoek om het is de man die alles stillegt spanning oproept wie is hij? de dood zelf? hij komt langs mijn raam de avond blauwt hij komt er weer vandaan wie is hij? ieders reisgenoot? ijle hoofdpersonen in poëzie verwoord de kern van wie jij bent…

gelijmde fragmenten fragiele gedachten breekbaar als flinterdun glas ik houd ze tezamen met denkbare krachten opdat ik blijf weten wat liefde echt was…

zolang geleden alweer een dag voorbij het vonnis en weer breekt een stukje uit de glazen stam zoveel fragmenten van verbastering verschrompelen tot verbijstering…