Netgedichten

netgedicht (nr. 82.950):

Fragment

Brokstukken van de vorige dag
leggen stil her en der verspreid getuigenis af
van wat nu open veld is

Het jongetje verschijnt tussen stoffige stenen
alsof hij hier niet vaker is geweest -
en zoekt naar wat niet meer is

Zijn gebreide slobbertrui voedt het vermoeden
van een eerdere drager, die wat ouder is dan hij
met z’n veel te grote broek

De schoenen zijn groot genoeg om te schuifelen
gelukkig kan hij niet vallen over ontbrekende veters -
en dan stokt zijn lijf

wat valt nog te zeggen

De kogel maakt een plofje in zijn borst
ergens moet iemand zijn die dit ziet
met zacht geruis zakt zijn lichaam op de harde grond –
stilte heerst
daar ligt nu niet alleen maar steen