Alle inzendingen over fysiologie van de lu

(een Shanty) Ze kwamen na jaren van Java terug hun wilskracht gebroken en spit in de rug Biskaai blies orkanen, dat zat dus niet mee en in de Straat van Dover daar liep een hoge zee Jo ho jo de lu jee, Jo ho jo de lu jare Jo ho jo de lu jee, 't leven is afzien bij de V. O. C.…

onophoud’lijk ruikt de vrouw aan manvolk ze zoekt de Ware Jacob een open boek met tekst voor als zij tekst moet weg als hij weg moet zacht en zin in haar als zij zin heeft veel vloed in zijn tegoed om haar gnuivend gefêteerd gekoketteerd te bekokstuiven…

Een opkomende zon Het licht wordt aangestoken De merel brengt zijn ochtendconcert In de tuin hoor je een hoog si si van de pimpelmees Kwetterende tonen in de achtergrond van een boerenzwaluw Bij de vlucht van de boomvalk slaat hij alarm De bosrietzanger is net terug uit Afrika Een warm welkom van de boomleeuwerik Met dirli dirli lu lu…

De avondhemel rood verlicht een ziel die voor de aarde zwicht gloeiend aan de overkant steeg de zwerm vogels langzaam waarneembaar gevormd en kwam niet meer terug van verre felgekleurde hemeloorden heerlijkste zandkoekjes bakkend vol loyaliteit droegen engelen, je uitdrukkelijk zachtjes mee. Hemelverschijnselen indrukwekkend licht dichtbij…

de middagen in de zon, alvast wat kleur opdoen voor de zomer Dat had zij ook wel gewild, maar toen werd daar anders over gedacht Trouwens, bikini's bestonden nog niet Er is zoveel veranderd, ze leest het uit het tijdschrift aan mij voor en ik lach om haar verbazing Ze is al oud, haar haar zo wit als de muren in deze zon, heerlijk Lu…

onderweg veel bloot plekken huid van teen tot kruin bakt en braadt de zon wees niet wreed, o zon stralend ultraviolet gat in de ozon…

Ga een boek lezen in plaats van haiku's bakken daar heb je wat aan!…

Ik ben niet op m'n achterhoofd gevallen ga ook niet op m'n voorhoofd als een gekkie tikken heb alles in m'n bovenkamer behoorlijk op een rijtje zal er mild over schrijven, toelichten/dichten laat u niet struikelen, vallen of flauwvallen al hoewel het een hartverscheurend onderwerp is dat de mens: kind, man, vrouw, non-binair zo weinig tot…

Après avoir lu votre poème de hier, j'ai fait l'effort pour respirer les parfums des fleurs de votre printemps en Sud, là! Le long du boule- vard duquel j'habite maintenant, les tulipes - vite, vite! Le printemps dans le centre parisien s'annonce très brillant!…

de avond de avond valt mijn wereld gaat op in zwart zwart het duister sluit om mijn hart zwart ik ik val de avond de avond valt schemer zwart…

een beweging gevormd door haar hand een klank gevormd door haar mond de nacht gesheiden van het zwart de stilte gehuwd met het woord wanneer haar ogen mij verblinden wanneer haar lippen mij verstommen dan zal ik de liefde beleven…

mijn liefde een kleurschakering op haar palet van woorden waaruit haar penseel herinneringen opdiept die ze neerstrijkt op het doek van haar zelfbeeld niets weerhoudt mij te beminnen niet haar vlammende blik die mijn ziel schroeit niet haar treffende woorden die mijn hart verwonden ik een levenloos lichaam deinend op door liefde en bloed…

Zegen deze' avond, God: ons handen rusten ; en, kenden onze leden 't kleed der vreemdste lusten en ons verlangen 't pad van de' ongewoonste waan : thàns zijn onze ogen moede als van wie sterven geen... - Stil-wegend staat Uw leve' op de onbewogen blaên ; om iedre boom-gaard gaat de vrede van Uwe ogen; en wij, die elke vrucht in onze…

O Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart, en míj liet leven, en me teder léerde leven met uw zacht spreken, en met uw strelend hande-beven, en, toen ge stierft, wat late zon op uwen baard; - ik, die thans ben als een, die in den avond vaart, en moe de riemen rusten laat, alleen gedreven door zoele zomer-winden in…

't Is triestig dat het regent in de herfst, dat het moe regent in de herfst, daar-buiten, - En wat de bloemen wegen in de herfst; - en de oude regen lekend langs de ruiten... Zwaai-stil staan grauwe bomen in het grijs, de goede sider-bomen, ritsel-wenend; - en 't is de wind, en 't is een lamme wijs van kreun-gezang in snakke tonen stenend…

Het doel van zogenaamde koffieronden Is de verdeling van de rijke buit. Men komt er tot een unaniem besluit De oplossing wordt meestal gauw gevonden. De koffie, die men daarbij dan serveert Is `oploskoffie`, maar dan wel `verkeerd`.…

Ik ben met u alleen, o Venus, felle star. En, waar 'k vergeefs in mij uw stralend gloeien zoeke, blijft leeg mijn marrend harte, en bar. Mijn harde mond is strak aan beide starre hoeke. Geen vraag. En zelfs wat 't eerst me naêrt en 't laatste scheidt : zelfs ángst en komt mijn ijlt' bezoeken. Ik ben met u alleen, mijn ogen droog…

Het mooiste gedicht is wat ongeschreven blijft, voor eeuwig leeg en wit ligt in een smetteloos heelal, zo zuiver als windstilte in het riet, zo ijl en hoorbaar als een opmaat rust aan de muziek vooraf… en niets daarna volgt nog.…

Sluit uwe ogen op het licht: Dieper zal het branden… Nimmer is me uw lief gezicht Liever, dan waar ’t veilig ligt Binnen mijne handen. Keer uw zinnen van de dag: Langer zal hij duren… Rijker langend wordt uw lach Waar hij schemert door het rag Der verleden uren. Neuren als een voorjaarswind Bij geloken wachten… Mondje, dat geen vraag…

het grijze ledikant verbleekt twee ogen turen van verleden vragen niets dan stervend keren van de tijd tijd, verloochent tijd; bedekt het gaan van ‘t leven ontbindt verdoken onder dekens eenzaamheid het blanke ledikant verstijft tien ogen turen van verlaten zeggen niets dan lekkend staren naar de tijd…

Als deze dagen van gemis zo zonder einde kunnen zijn, hoe lang is dan een uur? Een anticlimax wordt bijna een climax op den duur: een druppel helderrode wijn die beter smaakt dan ooit een heel stel flessen, anders gezegd: ik voel dat ik jou missen mis, een dorst die nimmer valt te lessen.…

Een ezel is een heer met een staart, Die hij van achteren draagt, als een paard. Het verschil tussen ezels en geleerde doktoren Zit hem soms minder in 't hoofd dan wel in de oren.…

Tienhovenselaan Waar in de koffietent iedere maandagmorgen schoorvoetend op gang kwam en ik in het woonhuis van mijn kleine geboortepoort tussen natte was woonde. Tienhovenselaan er verbleven eenvoudige portiekheiligen bij gebrek aan snollen of hoeren,- hoe zou mijn moeder ze ooit hebben herkend- Nee, dat waren andere wijken. Tienhovenselaan…

Als de dagen van het diepste kwijt zo zonder einde kunnen zijn en toch niet kwellen dan zal ik zelfs jou missen missen en geen tijd meer tellen…

Ik zou je willen vergeten verlaten omwille van een boom, omwille van een vis die niets van doen heeft met een boom. Ik zou je willen vergeten, verlaten maar zie: De treurwilg hangt zijn draden in het water en vissen springen soms…

Het kalf Kent een natuurkundige maar half Daar er geen tijd is om het te bestuderen, zo gauw is het uit de kleren Intussen weet men uit Plinius*, dat dit dier Gewoonlijk PA! zegt tegen een stier En tegen een koe: MOE! En 't antwoord is dan gewoonlijk BOE! 't Geen in het chinees zoveel wil zeggen als HOW DO YOU DO? Voorts zeit hij OOM tegen…

Wandelaar, om u de waarheid te zeggen u kunt zo moe van het lopen niet zijn als ik van het leggen.…

Wanneer je lippen zich ontfermen over een verlate glimlach en je mond een blijheid wordt, rijzen je ogen op, als hoge poorten parelmoer. Ik ben een stad, zeg je, en ik ben mooi, dans in mijn straten, kom. O ja mijn liefste ik bezoek en woon en dans en zing het hooglied dat je bent…

Een angst om te verliezen van wat je toch al niet had bijna wel gehad had als het toen was geweest, een jaar of wat geleden. Een plant zuigt op wat het halen kan uit al het rot en misgelopen, het verdord, beschimmeld en tot voedsel geworden. Verlangen groeit vanzelf vanuit de dood vandaan, voedt zich tot bloei om te vergaan en…

Kastie was het spel van werveling uit jongensstoer en meisjesborsten tussen bomen. Kastie was een bronst, gespeeld in zon. Als dromer stond ik er bij, keek ernaar vanuit mijn bed daar bij het raam Ik was te jong om mee te doen, toch meegezogen in de trechter van het spel, de straat. Tegenover nummer 12 zoenden ze voortdurend en ontstond…