Alle inzendingen over fysiologie van de lu

(een Shanty) Ze kwamen na jaren van Java terug hun wilskracht gebroken en spit in de rug Biskaai blies orkanen, dat zat dus niet mee en in de Straat van Dover daar liep een hoge zee Jo ho jo de lu jee, Jo ho jo de lu jare Jo ho jo de lu jee, 't leven is afzien bij de V. O. C.…

onophoud’lijk ruikt de vrouw aan manvolk ze zoekt de Ware Jacob een open boek met tekst voor als zij tekst moet weg als hij weg moet zacht en zin in haar als zij zin heeft veel vloed in zijn tegoed om haar gnuivend gefêteerd gekoketteerd te bekokstuiven…

Een opkomende zon Het licht wordt aangestoken De merel brengt zijn ochtendconcert In de tuin hoor je een hoog si si van de pimpelmees Kwetterende tonen in de achtergrond van een boerenzwaluw Bij de vlucht van de boomvalk slaat hij alarm De bosrietzanger is net terug uit Afrika Een warm welkom van de boomleeuwerik Met dirli dirli lu lu…

De avondhemel rood verlicht een ziel die voor de aarde zwicht gloeiend aan de overkant steeg de zwerm vogels langzaam waarneembaar gevormd en kwam niet meer terug van verre felgekleurde hemeloorden heerlijkste zandkoekjes bakkend vol loyaliteit droegen engelen, je uitdrukkelijk zachtjes mee. Hemelverschijnselen indrukwekkend licht dichtbij…

de middagen in de zon, alvast wat kleur opdoen voor de zomer Dat had zij ook wel gewild, maar toen werd daar anders over gedacht Trouwens, bikini's bestonden nog niet Er is zoveel veranderd, ze leest het uit het tijdschrift aan mij voor en ik lach om haar verbazing Ze is al oud, haar haar zo wit als de muren in deze zon, heerlijk Lu…

onderweg veel bloot plekken huid van teen tot kruin bakt en braadt de zon wees niet wreed, o zon stralend ultraviolet gat in de ozon…

Ga een boek lezen in plaats van haiku's bakken daar heb je wat aan!…

Ik ben niet op m'n achterhoofd gevallen ga ook niet op m'n voorhoofd als een gekkie tikken heb alles in m'n bovenkamer behoorlijk op een rijtje zal er mild over schrijven, toelichten/dichten laat u niet struikelen, vallen of flauwvallen al hoewel het een hartverscheurend onderwerp is dat de mens: kind, man, vrouw, non-binair zo weinig tot…

Après avoir lu votre poème de hier, j'ai fait l'effort pour respirer les parfums des fleurs de votre printemps en Sud, là! Le long du boule- vard duquel j'habite maintenant, les tulipes - vite, vite! Le printemps dans le centre parisien s'annonce très brillant!…

de avond de avond valt mijn wereld gaat op in zwart zwart het duister sluit om mijn hart zwart ik ik val de avond de avond valt schemer zwart…

een beweging gevormd door haar hand een klank gevormd door haar mond de nacht gesheiden van het zwart de stilte gehuwd met het woord wanneer haar ogen mij verblinden wanneer haar lippen mij verstommen dan zal ik de liefde beleven…

mijn liefde een kleurschakering op haar palet van woorden waaruit haar penseel herinneringen opdiept die ze neerstrijkt op het doek van haar zelfbeeld niets weerhoudt mij te beminnen niet haar vlammende blik die mijn ziel schroeit niet haar treffende woorden die mijn hart verwonden ik een levenloos lichaam deinend op door liefde en bloed…

Als ik er niet meer ben deel me dan uit als brood onder de levenden en weet... tussen de klaproos en de korenbloem stond ik te wuiven als graan gedenk mij wanneer de halmen rijpen of als de leeuwerik ten hoogsten hemel stijgt aanhoor de elegie van pijnboom en plataan denk hoe ik was genegen het zachte oeverlis onthou de vuurdoorn…

Langzaam de trechter vergetelheid binnengezogen bleef zij houden van haring met uitjes voorgeschotelde hapjes bij beetjes met een gebit klepperend genoegen genoeg nooit genoeg en altijd geholpen bij happende hahap ja zo zo goedzo hahap. Zo wordt van ieder het laatste het eerste en is elk menselijk eind een bijna mensloos begin…

Mijn kind, dít droomde ik: je schamele geboorte en je open blik… En dat je spreken ging en ik je vóór kwam zingen: Zeg ken jij wel de mosselman, die woont in Scheveningen…? Maar ook vertelde ik je in de tuin over de dwergen van Svart Alfa Heim, bewaarders van de schat der Nibelungen. Zo schiep ik als vanzelf in jouw bestaan besef…

Dit is een ironieuwsbericht. Mijn moeder zat destijds in een gesticht. Ze is er ongewenst niet overleden. Ze heeft er weinig schade aangericht en de geboden therapie aanbeden. Toen werd zij naar een dof bejaardenhuis gebracht. Tot dusver het journaal van ooit een nacht en over naar de weerman van het heden: Er wordt een handvol najaarsweer…

Soms vallen hele stukken weg uit verzen, soms zijn het een paar letters hi.. en da.. die puntje puntje pijnigen je hersens, totdat je zoekend zoekend vindend vindt, verdubbelt wat je ooit eens had als kind en schrijft de ware poëzie hihi dada…

iets willen schrijven dat is niets dan tijd verdoen doorstrepend wat je schreef opnieuw schrijven en ook dat weer schrappen aangezien wat je gedacht had slecht bleek maar bij nader inzien nog zo gek niet was misschien zelfs bij benadering het beste hoe- wel uiteindelijk toch ook alleen maar bij benadering en dus zo ongeveer precies niet…

Helder is iets willen schrijven wat is en dat is iets willen schrijven over wat is dat dat is dat of wat is wat en intussen nog veel meer onna- volgbare volgzinnen die geen volzinnen zijn of wilen zijn of misschien wel kunnen zijn Helder is dus zeer diffuus maar toch duidelijk ontelbaar…

ik las een lijvig boek het zei me niets het ging over de oorlog lang voorbij, maar nergens woorden over roepen in een waterput zonder echo of antwoord. ik kreeg een document in handen over kruiend ijs en hoe de tijd kan kruipen wanneer angst de schotsen zichtbaar maakt, maar nergens iets te vinden over liefde tot de lippen. ik opende…

Zoveel weemoed in het vergezicht waarop jij lijkt blue eyes, zoveel blue sky dat er stapels wolken aan onderdoor gaan. Zoveel zomermelodie in de speler rond je oren en in je hoofd: pijn zingt rond Zoveel weemoed in de wereld lief, zoveel, takken van bomen kraken onder dat gewicht bij wijze van winter en liefde wordt heilige pijn, een…

Filmfragmentjes met jou, compact en 5 seconden: de schepping van een godsoogdoosje Met aanzien van jouw open blond en blauw moet er gedacht zijn dat het zo wel goed was. Het wordt een lied: hoe mooi is het bewegen van jouw lief gezicht dat oefent op een schuchter blooslachje. Vangen, denk ik, vangen jongen, in een gedicht.…

Heb ik je ooit teleurgesteld, het moet geweest zijn als een bosrand grenzend aan weiden, een versomberen van licht en geurend gras. Heb ik je ooit teleurgesteld, het moet geweest zijn in de scherpte van een strandwal of een waterkering, dorstige vloek van de najaden. Heb ik je ooit teleurgesteld? Ik kan mij slechts herinneren het…

Ik weet: noch van jouw leven noch ook later van je dood blijft er een stoffig huis achter in de herinnering die dan door de hemel waait. Nee, hoe ook de seizoenen over elkaar uitgebuiteld zullen zijn, en de jaren voor altijd zwijgen, alles zal buiten zijn van zon en liefdestuin een nooit verdwijnen van vlinders in struiken.…

...Want in Roemenië goddelijk apathisch waar al meer dan tien jaar geleden een god werd weggezonden omdat de mens hem niet meer moest draaien steden langzaam om de as van de inflatie draaien de nek om dragen vrouwen het hoofd in doekjes voor het bloeden de jaren vijftig wederopbouw veegt men straten die nog vol bladeren waaien zullen…

Eerst laat zij als kind de koude moeder achter, wrijft zich wat eerstelingslicht uit de ogen: er komen klokjes, er aarzelt groen. Dan gaat zij voorzichtig lopen met het vermoeden van een feest verderop en later en bloost het veld, waar haar voeten gaan. Maar dan bevangt haar een hals- over-kop van levensliefde en buitelt zij over…

Zij laat als kind een witte moeder achter, wrijft zich wat eerstelingslicht uit de ogen: er komen klokjes, er verzamelt groen zich in eentonig groene regenbogen. Zij gaat aarzelend lopen en vermoeden dat er een feest broedt verderop, of later. En heel het veld bloost waar haar voeten gaan, want twee, drie tinten dragen haar op handen.…

Dat jaar, The Beatles bloeiden, moet er heel veel zonlicht zijn geweest. Dat jaar, mijn vader sloeg een hoek om, moeten er onaardse luchten zijn verwaaid. Dat jaar, in jou wakker geworden, moet zacht geritsel te horen zijn geweest in bomen waar al fruit kwam rijpen. Dat jaar was dus vol onbestendigheid, en ik die week na week maar sliep…

Het meisje opgezweept, muzikaal paard van een gedegen stal: ja mijn moeder en mijn vader ook jazeker als het raam open stond en de geuren van de klanken als grashalmen binnen kwamen zweven zo einde zomer… Het meisje moet van alles, om iedereen om kijkers en vooral om ouders die zo rusten op haar schouders. Het meisje moet en weet dat…

Als jij er niet bent valt alle beweging weg uit de dagen. Het spoorschrijven in natte autowegen, waar bomen deinen en het wachten langs de kant een oversteken weifelt. Het sukkelen in een fietsdrafje over zandpaden, die vertraging waarmaken. Het voetstoots een boswandeling beginnen, waar kraaien uit de bladeren opscharrelen en triest…