Alle inzendingen over gazon

even steek ik achteruit rijd dan weg en kijk in de spiegel het lege gazon wordt langzaam kleiner verdwijnt uit mijn zicht…

Er zitten minder blaadjes aan de boom dan er molshopen in het gazon zitten, maar ja, we zijn diervriendelijk hè?…

grappig geestdriftige groenvinkjes geweldig gemaaide gazons geven godengeluk gerieflijk genietend gewoon…

toen ik uit onschuld bestond liep ik soms het paradijs in en uit voor me lag het grasveld oneindig groot en aan de overkant dat ongekende verre vreemde land hollend wilde ik daar naar toe na lange tijd bereikte ik het vreemde oord in de verre verte zag ik de kinderen ze waren zo klein ineens net als hun stemmen mijn duizelend hoofd…

De vogels fluiten Ik zit buiten in de vrolijke zon En aai heel zacht en heel voorzichtig De aarde; met mijn voeten het gazon…

de verre horizon gouden korenvelden ruisende halmen eerst blauwgroen dan goudgeel deinend in de wind met rode en blauwe stippen de einder is nu bereikbaar het goud verdwenen strak zijn de gazons bloemen binnen de perken windmolens vlakbij mijn wereld is klein geworden geheimvolle verten verdwenen het kind dat we waren is een waardevolle…

Glad gestreken ligt het gazon op een zondag in de zomerzon witte tuinstoelen onder een gele parasol een schaal aardbeien en kersen op tafel en een kruik met parelend water blauw bloeien de verbena's en wit de abutilon onder het vallend goud van een middagzon.…

groen is het gras van buurman's gazon, groener zijn klimop met slingers. verslagen kijk ik naar mijn kale beton o, als ik daar eens aan tippen kon.. maar ik heb alleen groene vingers.…

Liefde is als een vallende waterval Als de gouden stralen van de zon Liefde is als een helder kristal Als de verse grassprietjes van het gazon Liefde is als de prachtigste vlinders Liefde... is eindeloos…

Er hangt een wiegje in de struiken waarin een piepklein eitje wacht op warmte van het moederdons op het gazon strekt zich voldaan de kater van de buren uit ze zijn niet thuis dus zoekt het dier zijn heil bij ons…

Miraculeuze mist over mijn gazon Ik fluister, maar geluiden sterven weg Wie verstaat mij niet als ik iets zeg Ik vertel mezelf dat ik weet hoe het begon Langzaam dwaal ik af in haar gedachten Is het mogelijk dat ik haar zou minachten?…

Ooh, beeldschone papillon Koersend op de gang van de wind Fladderend van gazon naar gazon Onderwijl neerstrijkend op een slechts vergankelijke klaproos Even rustend Je prachtig gracieuze vleugels dansend in de zon Doch aan de einder wuift reeds een vergeet-mij-nietje jou tegemoet Verwachtingsvol passeer je zelfs de klavertjes, Zonder enig…

Op een dag zal achtergelaten speelgoed het gazon iets eenzaams verlenen, de zon zal het rood van de driewieler verbleken en de echo´s van kinderlachen zullen àl vager door het theehuis klinken. Op een dag zal ik schrijven: ´Er was eens´.…

1 Abrikozen avondlicht glijdt met een licht penseel langs het windberoerde canvas der bladeren. 2 Inktspattend valt duisternis op het gazon; het vederen maanlicht schrijft de dag teneinde.…

de wind ruikt naar regen een korte huivering over groene gazons en bomen in de avond vinden de spreeuwen elkaar dansend als één geheel in de lucht verlatenheid en schoonheid in de schoot geworpen ik draag alles met me mee…

Dronken van onbezonnen verliefdheid een vlekkeloos gazon ondermijnen door quasi gekke uitspattingen. De zon zijn. Het licht uitgooien als een hengel, door de nacht varen en met een onbreekbare glimlach wakker worden. Maar bovenal er zijn met lichaam en geest.…

Spreeuwen harken pieren in een grijs gazon. Bomen met roos: uit hun kruin vallen duiven als Noach seniel met de broodzak gaat wuiven. ---------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1992', 1993.…

Ik lig hier te badderen In het groene gras En droomde dat hij hier ook Naast me was Ik zou met je rollenbollen, Rollenbollen in het gazon En samen grassprietjes tellen, Tellen in de zon Maar ik zit hier alleen, In het vers gemaaide gras En lees de woorden in de sprietjes, Die ik gister ook al las.…

eindelijk weet ik nu dat ik muziek kan lezen van ontelbare bladeren die 't gazon bekleden vraag mij niet te zingen van een gedrukte partituur ik zie wél wat hoog of laag is en de huppelnootjes het blad in eigen tuin vormt een magistraal orkest…

Geen bal aan, toch joelt het publiek luid mee Die tak van sport kon mij al nooit bekoren Ik hou het liever bij de triatlon Van denken, lezen, dromen op ‘t gazon…

in de oude tuin werd ik begraven naast bitterkruid en refreinen keurig op een rij als hoopjes op het gras het gazon weer netjes bijgewerkt zonder zwarte gaten ik wilde niet zingen of mezelf tot vreemde nemen toen een rots viel op mij met wie had ik anders nog kunnen spreken…

De gedachte dat deze bomen weten wie ik ben, uit al die mensen deze toevallige man, vrouw, deze ene ze komen zo langzaam uit het gazon gaan zo langzaam langs het pad verdwijnen zo langzaam de gedachte dat deze bomen om mij geven, dat ze op mij wachten, dat ze weten dat ik kom --------------------------------- uit: 'Tot het ons loslaat…

Haast smekend ligt het lange gras te lonken, Maar ik doe wat natuurbeheer graag ziet. Ik maai het in de meimaand dit keer niet, Ik heb mij met een ketting vastgeklonken. Want zou ik ondanks alles toch gaan maaien, Dan gaan er nog meer bijen naar de haaien.…

Stil ontluikt de natuur in eeuwige verbintenis ook al is de wind nog guur brengt de zon zijn stralen mee op het groene gazon verschijnen krokussen wit,geel en paars als een kleurrijk speldenkussen vogels flirten in de wind van nieuwe lente als de aanblik van een pasgeboren kind…

van glad marmer feilloos gepolijst glanst je dij opvallend elitair vergeefse poging ultieme schoonheid heroïsch te bewaren voor de eeuwigheid wellicht een krijger van hoge rang gelauwerd of misschien halfgod nu op een sokkel op een lief gazon een pronkstuk blinkend in de zon…

Pluk een bloem voel bewust lees een boek serene rust Dans in d'regen en geniet koos je lief en zing een lied Zie de zon en lach Grijp de wind Pluk de dag Op mijn rug in 't gazon 'k wou dat dit voor eeuwig kon…

Ton doorzonwoont op 't Hoogt bij Overloon Oom Otto doopt zoon Onno Otto's zoon Zo'n ode houdt nooit op, zo monotoon O zon, o loofboom op ons rood gazoon... Doch hoop gloort in het kooiloos vogelkoor…

Vergeten schoonheid van het weiland, miskende pracht van het gazon, liefste, lieve madeliefje, witgekroonde hartediefje, gouden hartje in de zon. Je lijkt nietig, onbeduidend naast de grote kerselaar maar ik geef je op een briefje, liefste, lieve madeliefje, jij bent net zo wonderbaar.…

De zomer was niet zo groot maar de zon gewoon geweldig het regende pijpenstelen en altijd werd 't weer droog een merel woonde in mijn tuin tot een kat hem roofde een ekster huppelde in 't gazon niet denken hij was vergeten wat hij hier vinden kon en meesjes dartelden in mijn taxushaag het spel der liefde hield hen lenig…

zag beelden gaan wapens in de aanslag blik op god en vaderland alleen de benen bleven staan zij vielen niet in brokstukken uiteen sokkels tonen slechts wat rest hun duizend witte kruizen het veld van eer gedecimeerd tot kaarsrechte gazons komt om in naamloze herinnering…